Een jaar geleden begon ik met Soul-xotica. Een moment om bij stil te staan, maar niet te lang! 'Stilstaon is achteruut boer'n', hoorde ik ooit iemand in De Karre zeggen. Bovendien was Soul-xotica ooit bedoeld als uithangbord voor mijn northern soul, funk en exotica-favorieten, dus geen muziek om stil te blijven staan. En om jullie voor te zijn, ik opende Soul-xotica op 1 maart, maar publiceerde pas een dag later. Eén van de kinderziekte uit 'den beginne'.
Een andere opvallende was het gebrek aan wil om iedere dag te schrijven. In maart en begin april publiceerde ik zeer onregelmatig en soms meerdere berichten in één keer. Vanaf 12 april zag ik 'het licht' en sindsdien heb ik verhoudingsgewijs weinig dagen over geslagen. Bovendien sleet rond dezelfde tijd het idee om alleen maar uit genoemde genres te putten.
En zo hoort het! Ik ben als dj snel verveeld van één stijl en zo moest Soul-xotica ook zijn. Maar het ging wel snel. Op 3 april bezocht ik een optreden van de Zweedse folkzangeres Lisa O Piu, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om dit op Soul-xotica te noemen. Twee weken later verontschuldigde ik me voor Fursaxa en een week erna schreef ik een recensie over Thee Silver Mt. Zion.
Inmiddels geeft Soul-xotica een fraaie dwarsdoorsnede van mijn vinylcollectie. Veel jaren zestig en zeventig, maar ook hedendaags, bekende en godvergeten nummers.
Maar... ik heb lang genoeg stil gestaan. Het liefste schrijf ik over muziek en dat kan de komende week volop. Morgen de eerste dagplate...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten