sympathieke nagalm

Soms val ik van de ene verbazing in de andere. Ik weet inderdaad niet meer te herinneren waar ik in een jaar Soul-xotica over heb geschreven. Dan verbaas ik over bepaalde berichten of kom erachter dat ik twee bijna-identieke berichten over Dungen heb geschreven. Of, zoals nu, dat ik nimmer een woord heb gerept over Efterklang. Dat komt goed uit, dan kan ik er nu over schrijven, maar mét een waarschuwing vooraf: zó mooi als dit album gaan er niet meer volgen...

Februari 2005. De garagerock is passé voor mij. Ik luister naar 747 AM, tegenwoordig het suffe Radio 5, maar tot september 2006 op doordeweekse avonden het domein van de VPRO. 'De gezamenlijke zenders van Peasens en Moddergat', 'De avonden' en tussen elf en twaalf eigenzinnige muziek. Vooral 'Café Sonore' was een favoriet. Geluidskunst, radiofonie, electro-acoustique en musique concréte enzovoorts. Op vinyl mocht alles, als het maar eigenzinnig was. In dat licht kocht ik 'Tripper' van Efterklang op dubbelvinyl.

Efterklang uit Kopenhagen is géén band, maar een ensemble. De harde kern bestaat uit tien muzikanten, maar als twee van hen gelijktijdig op het podium staan, mag het in principe Efterklang heten. Gaan ze met strijkers op tournee, dan staat er een twintigtal. Als Grønlander Truppen ook nog mee gaat, moet het podium een stevig formaat hebben.

Efterklang is Deens voor 'nagalm', maar muzikaal willen ze een 'weemoedig verlangen naar iets dat gaat komen' bewerkstelligen. Efterklang balanceert daar waar popmuziek, klassiek en electronica samen komen. De zangers en zangeressen kunnen klassiek geschoold zijn. Muzikaal is het een contrast. Enerzijds een vleugel en strijkers met daar tegenover mensen achter laptops. De beats zijn subtiel en klinken soms als minieme krasjes op een plaat.

Dat verlangen wordt heel erg wrang bij de titel 'Prey And Predator', een van mijn favorieten. De Grønlander Truppen, een gemengd koor van Groenland, zorgt voor vocale assistentie met Deens-achtig Engels. De muziek valt om je heen als een warme deken op een koude decemberavond.

Toch slaan stemmen dood in een sneeuwlandschap en klinken ongemeend harder. Laat dit nu net eens het euvel zijn met 'Parades' (2006) van Efterklang. Ik raak snel verveeld en ben voortdurend op zoek naar iets anders en heb 'Parades' niet gekocht. Toch blijft de sympathie jegens de Denen fier overeind.

Wanneer je je aanmeldde voor een digitale nieuwsbrief, liep bij andere bands je mailbox vol met aanbiedingen van software en Viagra. Behalve als er een nieuw album uitkwam! Neem dan Efterklang: Ie-de-re maand kwam een nieuwsbrief. En als er geen nieuws was op muzikaal vlak, deelde je als fan mee in het privéleven van de muzikanten. De geboorte van een kind werd bijna euforischer aangekondigd dan een nieuw album...