Dirk, sinds een jaar programmeur bij De Buze, verzuchtte vooraf dat 'als dit niks werd, hij het echt niet meer wist'. The Deaf is afgelopen week veelvuldig op 3FM te horen geweest en ook Steenwijk werd daarbij genoemd. En dan is er nog de publiciteit van de laatste maanden. Het concert is immers verplaatst omdat Spike 'last minute' met Di-Rect bij 'De Vrienden Van Amstel Live' moest spelen. Dirk kan zich zorgen gaan maken, want de redelijke opkomst was te danken aan een lokaal voorprogramma!
Wie was nu de dienstdoende dj? Het leek Soul-X dankzij zijden sjaaltje, ruchesblouse en cola-consumptie, maar toch... 'Can't Sit Down' van The Del-Monas is zo'n typische Sideburner-klassieker. Het leek soms alsof Soul-X transformeerde in Sideburner. Hoe dan ook: Het was een lelijke set!
Aanvankelijk was er nogal wat te doen over het geluid, een zwak signaal van de Buze-Technics en onversneden mono. Pas toen hij zijn 'zieke' reserve-JB had gehaald en een extra monitor had aangesloten voor maximaal stereo-effect, bleek hij geen signaal naar zijn koptelefoon te krijgen, wat resulteerde in seconden rust en lelijke overgangen. Een welgemeende 'boe' voor deze derderangs-platenkrasser!
The Bastards opende de avond. Mogen we hier spreken van de 'créme-de-créme' van de derdejaars leerlingen van de muziekschool in Wolvega? Okay, je mot ergens beginnen. Maar mot dat hier? Een zouteloze coverband is het resultaat. Niet meer terugkomen a.u.b.!
Dan de nieuwe Steenwijker trots Motöranus. Martijn is een levenlang Motörhead-fan, maar warempel... hij klinkt echt als Lemmy! Geldt eveneens voor de band. Oogjes dicht en de roemruchte Britse band staat op het podium. Wellicht hadden die zich drukker gemaakt over het geluid?
Het volgende doet pijn als je duurzaam getrouwd bent met De Buze: De zaal is een galmbak, de apparatuur niet meer van deze tijd en vakkundige technici zijn al jaren niet meer binnen geweest. Maar dan komt The Deaf, een band die in alle uithoeken heeft gestaan en niet alleen harder wil, maar ook minder galm en lelijke bijgeluiden. Dan gaat De Broekzak ernstig op z'n snavel.
Gaat Spike zijn sterallures tonen? Nee! Na twintig minuten 'vals starten' neemt hij het geluid voor lief en knalt los. Eerlijk gezegd voegt het alleen maar toe aan de vuige garagerock'n roll van het kwartet. De organist ontbreekt op de foto's. Hee! Wat gebeurt daar? Mijn heupen gaan bewegen. Er wappert haar voor mijn ogen. De voeten maken passen zonder vooruit te komen. Voor ik het weet, raak ik in extase. Wanneer dit voor het laatst bij een rockband gebeurde? 2007! The Pogues in Lokeren...
'Take Her Home' van The Ro-d-ys krijgt een lekkere behandeling. Het is een lust om naar ze te kijken. Je kan aan Spike merken dat hij een beroepsmatig entertainer is. Hij weet het stijve Steenwijk in beweging te krijgen. Muzikaal hangt het tussen Nederbeat en gecultiveerde garagerock, maar gelukkig nog mijlenver verwijderd van The Detroit Cobras!
Leadzanger en discjockey kunnen mekaar na afloop alleen maar complimenten toewuiven, al ben ik niet te spreken over de laatste...
Slechtste mop van de avond: 'Spike speelt direct'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten