Vorige week maandag kon ik niet nalaten even door de bakken cd's bij Free Record Shop te snuffelen, te meer omdat ze honderden albums hebben afgeprijsd. 'Wild Wood' van Paul Weller voor een rijksdaalder (€ 2,50) heb ik nog niet beluisterd. Uit de ... Sessions had ik maanden geleden al The Funk Sessions gekocht, nu The Soul Sessions. Een dubbelaar voor vijf euro met veel (wie kent hem nog?) Robin Albers-achtige aalgladde jaren tachtig soul, maar ook een zeer indrukwekkende 'By The Time I Get To Phoenix' van Isaac Hayes.
Zes euro. Voor die prijs mocht 'Caught Live +5' mee. Had ik die nog niet? Niet op cd, maar straks meer over de elpees. Het dubbelalbum verscheen in 1977 nogal zonder reden. Of liet Decca het hoofd hangen omdat men dacht dat het over en uit was met de band. Drie jaar ervoor waren ze er even mee gestopt. Het voordeel van een eigen platenmaatschappij uitte zich in soloplaten van alle leden. Justin Hayward en John Lodge hadden nog enig succes met 'Blue Jays', maar verder konden de leden niet zonder elkaar.
Voordat The Moody Blues zonder Mike Pinder in 1978 een comeback maakte, kwam Decca dus met deze dubbelelpee. De eerste drie kanten vormen een registratie van het concert dat The Moodies op 12 december 1969 gaven in de Royal Albert Hall, kant vier bevat vijf niet eerder uitgebrachte liedjes uit 1967-68. Voor live-opnames uit 1969 klinkt het warmer dan menig live-plaat.
The Moody Blues mk. II heeft dan juist haar vierde langspeler afgeleverd, de eerste op Threshold, 'To Our Children's Children's Children', een moeilijk uit te voeren conceptplaat. Alleen 'Gypsy' wordt bij het concert gespeeld. Ik ken de plaat van haver tot gort, hoewel ik de rumoerige gitaarversterker in 'Legend Of A Mind' nog nooit had gehoord. 'Peak Hour' krijgt inderdaad een eenzaam applaus vooraf, maar is versneld de definitieve versie. Van alle liedjes die Justin Hayward heeft geschreven, is 'King And Queen' op kant 4 zijn ultieme favoriet!
Eind juli 1990 ben ik met mijn ouders in Denemarken. Bij een bezoek aan Vejle vind ik bij Drejeskiven een nieuw exemplaar van 'Caught Live +5'. 99 kronen, dat is 33 gulden. Zoveel heb ik niet in de portemonnee, maar heb bij mijn broer, bijna 200 kilometer verderop, dat bedrag wel liggen. Ouders willen het niet lenen, maar de vondst blijft me bezig houden. Ik dram lang genoeg door totdat we in de auto stappen om in Vejle de elpee op te halen.
Een week na thuiskomst ben ik in Heerenveen bij Sunshine Records. Daar liggen drie exemplaren... Een tientje elk... Ik heb het mijn ouders maar nooit verteld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten