Kennen jullie de film 'Almost Famous'? Het is verplichte kost voor de liefhebber van jaren zeventig-rockbands. Het verhaal van regisseur Cameron Crowe van hoe hij begon als muziekjournalist bij Rolling Stone. In de film gaat hij als jonge knaap mee op tournee met de fictieve band Stillwater. Maar hij ziet niet alleen de romantiek, maar ergert zich ook aan hun sterallures terwijl het een typisch voorprogramma is. Maar naar mate hij meer bevriend raakt met de leden, te meer ontstaat de twijfel of hij nog wel objectief kan oordelen.
Hij schrijft een vernietigend artikel en de band is woest! Met uitzondering van de bassist, voor wie het verhaal een 'eye-opener' is. Hij wil niet bekend staan als een arrogante klootzak en stapt uit de groep.
Waarom deze inleiding? Ik zocht een bruggetje naar Simon & Garfunkel. Zijn oudere zus is fan van het duo, tot afgrijzen van hun moeder. Ze wijst naar die keurige koppen op 'Bookends' en zegt dan: ,,Look at their eyes. They are on drugs!".
Daar moest ik meteen aan denken bij 'Wednesday Morning 3 AM'. Maar moeten die pretletters wel op het jarige Soul-xotica? Daggutnie! Misschien dat 'Bridge Over Troubled Water' nog eens op 2 komt in een Schijf van 5: Liedjes waarvoor het leven te kort is. Op één? 'Tubular Bells', natuurlijk!
Even had ik mijn hoop gevestigd op Lisa Loeb, maar die viel tegen. Had ik bandnamen toegelaten, dan had Jamie Wednesday gemogen waar ik een erg leuke mini-lp van heb. En heb eveneens een single van een band genaamd Wednesday.
En toch is het Wim Kersten geworden. André Van Duin zwaaide vorige week op Radio 2 Kersten alle lof toe vanwege zijn teksten. Daar valt iets van te zeggen! Pure poëzie. 'Weet je wat ik zou willen zijn? Een bloemetjesgordijn'. Maar we herinneren Kersten vooral vanwege klassiekers als 'Geef Mij De Liefde En De Gein' en 'Bij Ons Staat Op De Keukendeur'.
In een jaar tijd van Juicy Lucy naar Wim Kersten. Je zou de titel van de b-kant aanhalen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten