...is de grote niet weerd?

Namens de gehele redactie feliciteren, behalve Roger Whittaker die vandaag 75 wordt, ook Twitter met de vijfde verjaardag van gisteren. Nee, ik doe niet aan Twitter, maar via een Engelse vriend ben ik wel aangesloten bij Facebook. Ik weet niet hoe dat bij Twitter in mekaar steekt, maar bij Facebook kun je iets té gemakkelijk een naam claimen. Je zal maar Jan De Vries heten... Bij 'celebs', groot en klein, zie je dus vaak een aantal accounts, waarvan de meeste opgezet door fans. Marissa Nadler heeft opruiming gehouden en ons verzocht alleen die enige pagina te volgen. En ze post dagelijks.

Hoever ze met de nieuwe plaat is? Ik denk dat de opnames klaar zijn. Ze is nu bezig met fotosessies en het opnemen van videoclips. Zaterdag schreef ze dat ze daarvoor ondermeer 'enge maskers' had gekocht. 'Are you planning a Kiss-tribute?', reageerde ik. Tot mijn grote verrassing kwam zondag een persoonlijke reactie daarop. Nee, geen Kiss-tribute, maar iets van een droom. Ik gniffelde. 'Ah! Now I understand! You wanna look like me...'. Met een smile erachter. Geen reactie...

Twee jaar geleden was 'Little Hells' net uit. Het zou iets heel anders zijn dan de vorige drie albums. Vol verwachting klopte ons hart. Enigzins tot mijn ergernis stond de plaat nog voor de release op de Luisterpaal en vertelde Stefan mij alsof het klonk dat ze een begeleidingsband had en dat-ie gewoon goed was. Ik moest nog even geduld hebben. Hans Von Seydlitz had een promo-cd geregeld. Hans is een held! Als er één iemand is die niets, maar dan ook helemaal niets van mp3 moet hebben, dan is dat Hans!

Schokkend? Mwah... Ik had de grootste schok in 2007 gehad bij 'Songs III- Bird On The Water'. Totaal onverwacht klinken er in 'Bird On Your Grave' snerpende electrische gitaren. Daarbij vergeleken is de band op 'Little Hells' matjes. 'Mary Come Alive' zou synthidrums de sensatie moeten zijn. Dat is het ook, maar niet qua stijl. Het is één van de twee ultieme favorieten van het album, samen met het ijzingwekkend mooie 'Mistress On A Sunny Day'. En verder? 'The Whole Is Wide' is alleen met piano. De begeleiding van 'Loner' en 'Heart Paper Lover' is ook apart, maar verder complimenteert de band de bekende stijl van de liedjes van tante Marissa.

Het spreekt boekdelen dat ze momenteel een cd-r uitgeeft met akoestische demo's van het album en dat ze die zelf beter vindt dan het eindresultaat. Voorproefje van de nieuwe plaat? Plinkeplonk-gitaartje en die hemelse stem. Meer heb je niet nodig...