Egypte, Libië, Chili, Jemen... Ik vergeet er vast een paar? De wereld staat in brand en dus begint Soul-xotica met de aftelling. We doen het wel zuinig aan, ik verwacht niet dat de bom morgen al valt. Vandaag vijf plaatjes met 20, 19, 18, 17 en 16 in de titel. Tja, wat moet ik dan nog meer zeggen? Losbarsten maar? Ik tel af...
Bij twintig liet ik ook getallen in de 20 toe. Immers, bij 'Twenty-Five Miles' van Edwin Starr spreek je het cijfer uit, maar die werd het niet. Ik ging voor '21st Century Schizoid Man' van King Crimson, maar beetje flauw vond ik het wel, bovendien moest ik dat legendarische debuutalbum nog eens apart in het zonnetje zetten. En dus zet ik 'Twentieth Century Fox' van The Doors (1967) op twintig. Weer eens wat anders dan 'Light My Fire' of 'The End'.
19 stond ooit op één, dankzij Paul Hardcastle. Een 'time piece', maar verder ben ik er niet kapot van. Hoewel Joe Jackson betere titels op zijn repertoire heeft, kies ik toch voor 'Nineteen Forever' (1989). Bij gebrek aan beter? De jaartallen uit de vorige eeuw stop ik ook nog eens in een Schijf.
Een treurige mededeling voor Pete Wingfield, hij staat niet met stip op 18. Dat stond hij in 1975 overal. 'Eighteen With A Bullet' ging in Nederland na een week op achttien heel snel alweer retour naar veertig. Ik kies voor Alice Cooper met 'I'm Eighteen', zijn eerste Amerikaanse hit in 1971. Vincent Furnier was al 24, maar zat als achttienjarige heer in dezelfde schuit als de meisjes van Paul Van Vliet...
17 is niet alledaags. Hoewel deze over twee maanden opnieuw voorbij komt in 20 Years Ago Today. 'Just Seventeen' uit 1970 werd uitgebracht als The Raiders, maar is gewoon de groep van Paul Revere. Als ik me niet heel erg vergis, staat Mark Lindsay ook gewoon op het Nederlandse fotohoesje. Muzikaal het bekende concept, een lekker pretentieloos stampnummer.
Twentieth, nineteen, eighteen, seventeen... zestien! Ja, de Engelse zestienen zijn er genoeg. Heeft The Sweet er geen liedje over gemaakt? Neen. 'The Six Teens' gaat over zes tieners. Maar de meest markante sixteen is in mijn ogen 'Een Meisje Van Zestien' van Boudewijn De Groot (1965).
Over drie weken gaan we van vijftien naar elf. Suggesties zijn altijd welkom, dat geldt eveneens voor de twee komende Schijven. Volgende week zet ik Marianne in de schijnwerpers. Ze is erg vaak bezongen, ook als Marian, Mary Anne en Mary Ann. Losse Mary's zijn uitgesloten van deelname.
Over twee weken gaan jullie me eenmalig trakteren op vijf verschillende alcoholische dranken. Dit om te vieren dat ik dan twee jaar van de drank af ben. Wordt het 'Beer Or Sangria'? Jullie mogen het zeggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten