In Meppel zet ik vrijdag de elektrische fiets even aan de lader en ga op een andere elektrische fiets bezorgen. Vooral omdat het opladen thuis niet helemaal goed is gegaan en ik nog wat 'peut' wil overhouden om thuis te komen. Tegen het einde van middag merkt een collega op dat de achterband zacht lijkt te zijn. Ik pomp hem op maar kan me ook niet herinneren dat deze vanmorgen zacht heeft aangevoeld. Halverwege Meppel en Havelte voel ik dat het niet in de haak is en de band is bijna leeg als ik in Uffelte ben. Ik zal morgen de band nog eens op pompen en het ventiel goed aandraaien. Hopelijk is daarmee het probleem verholpen? Het maakt wel dat ik de tweewieler sinds vrijdag niet heb aangeraakt. Vanavond moet ik even naar de winkel en besluit met de benenwagen te gaan. Vooral de terugweg gaat zeer alternatief en ik heb het best in de knieën als ik thuis kom. Ik ben daarnaast tweemaal van de weg gegleden met mijn zwakke enkel, maar dat is goed gekomen. Daarnaast loop ik in Havelte pardoes tegen een hek op waardoor ook de knieën nog een opdonder krijgen. De boodschapjes zijn binnen en ik heb de nieuwe mp3-speler kunnen inwijden. Tame Impala, Meggie Lennon en Supertramp hebben me onderweg voorzien van muziek. Nu ga ik weer eens zitten voor een aflevering van 'Verzameldraaien'. Ik heb vandaag de keuze uit de 16e, 33e, 45e en 78e uit de jaren zeventig-bak, hoewel het onderwerp vanaf de 16e single al vast staat.
De derde jaren zeventig-bak trapt af met 'Daddy Cool' van Boney M en besluit met 'If I Could Do It All Over Again' van Caravan. Ik heb de bak vorige week gebruikt in 'The Vinyl Countdown'. De eerste de beste uit het lijstje hoort een bericht te krijgen, zeker na de singles die ik de afgelopen maanden heb verzameld van de beste man en het verhaal dat ik sindsdien heb leren kennen. Een ondergewaardeerde held uit de Britse popmuziek.
16: Love Spell - Daniel Boone (België,. Penny Farthing 6067 048, 1974)
33: Golden Years - David Bowie (Duitsland, RCA Victor PB-10441, 1975)
45: Un Beso Y Una Flor - Nino Bravo (NL, Polydor 2121 129, 1972)
78: Hey America - James Brown (Duitsland, Polydor 2066 160, 1971)
Juist, het verhaaltje zou vandaag moeten gaan over Daniel Boone. De man die wordt herinnerd voor één hit uit 1972, maar in werkelijkheid meer noten op zijn zang heeft. Hij wordt op 31 juli 1942 geboren als Peter Charles Green. Hij is aanvankelijk dan ook bekend als Peter Green, maar het is lang voor de doorbraak van Fleetwood Mac (of Green's aanwezigheid bij John Mayall) dat hij deze naam laat vallen. Als zestienjarige voegt hij zich als zanger en gitarist bij een band met de naam The Beachcombers. De groep doet veel optredens in de omgeving van Birmingham en ontmoet op deze wijze Tommy Bruce. Deze Engelse zanger heeft in 1960 een hit gehad met 'Ain't Misbehavin'. De singles van Bruce zijn toegeschreven aan Tommy Bruce & The Bruisers, maar in werkelijkheid heeft hij geen vaste band. De muziek op zijn platen wordt verzorgd door een wisselende groep studiomuzikanten. Bruce is echter diep onder de indruk van The Beachcombers en besluit hen in te stellen als The Bruisers. Dat betekent eveneens dat The Bruisers zelf platen mogen maken. Peter Green is dan inmiddels Lee Stirling geworden en zal later worden uitgebreid tot Peter Lee Stirling. Stirling gaat zich tevens toeleggen op het schrijven van liedjes en vaak in samenwerking met Barry Mason. Deze zal later met Les Reed veel van de hits van Tom Jones en Engelbert Humperdinck schrijven. The Bruisers heeft in 1963 een bescheiden Engelse hit met 'Blue Girl' en het is eveneens de eerste succesvolle titel voor Mason. Tot 1970 verschijnen er singles van Peter Lee Stirling, Peter Lee Stirling & The Bruisers en in 1968 een eenmalige single van Threshold Of Pain. Het worden echter geen hits. Toch verdient Stirling nog een paar stuivers aan 'I Think Of You' en 'Don't Turn Around', beide hits voor The Merseybeats. Ook schrijft hij 'I Belong' voor Kathy Kirby waarmee de zangeres tweede wordt op het Songfestival.
The Bruisers gaat in 1967 uiteen en Stirling richt een platenstudio op aan Whitechapel Road in Londen. Hij gaat samenwerken met een studioband met de naam Hungry Wolf en neemt een album op met hen. Vervolgens gaat de band door als Rumpelstiltskin en dat levert twee andere elpees op. In 1971 voegt hij zich bij het Penny Farthing-label van de vroegere Troggs-manager Larry Page. Zijn eerste single als Daniel Boone, genoemd naar de Amerikaanse volksheld, is een nummer dat is geschreven door Peter Callander an Geoff Stephens en waar Boone te boek staat als de originele versie: 'Daddy, Won't You Walk So Fast'. Wayne Newton zal het in 1972 opnemen en een grote Amerikaanse hit scoren. In Nederland kennen we het deuntje beter als 'Pappie Loop Toch Niet Zo Snel' van Herman Van Keeken. De opvolger doet helemaal niets en Daniel Boone blijft nummers schrijven met Rod McQueen. Ze maken een afspraak bij Penny Farthing om hun laatste liedje te laten horen. Dat wil eerst de afspraak uitstellen maar op aanraden van Boone en McQueen wordt Page naar het kantoor gehaald en spelen de heren het liedje op de piano. Larry krijgt een visioen van dollartekens en een paar weken later ligt de single in de winkel. De plaat haalt nét niet de Engelse top twintig, maar is wel een nummer 15-hit in Amerika. In Nederland bereikt 'Beautiful Sunday' een 13e positie op de hitparade en hij neemt van 'Beautiful Sunday' en 'Annabella' Duitse versies op. In Duitsland staat het maandenlang op nummer 1.
Het verbaast dan ook helemaal niets dat de twee meest recente Daniel Boone-singles beide Duitse persingen zijn, hoewel 'Sunshine Lover' en 'Skydiver' maar net tot nummer dertig in de Duitse hitlijsten komen. In de rest van de wereld is iedereen Boone na een half jaar alweer vergeten. Hij maakt daarna nog tientallen singles maar de verkoopsuccessen blijven uit. Als The Troggs in 1992 haar comeback-album 'Athens Andover' maakt (met gastbijdragen van R.E.M.) schrijft Boone twee nummers voor het album.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten