Vanmiddag mag ik even herinneringen ophalen aan de tijd van toen. In het uiterste begin van mijn postwerk lopen we in Steenwijk voor Sandd en Selektmail voordat beide bedrijven samen zijn gegaan. Dat Sandd inmiddels is opgeslokt door PostNL is weer een ander verhaal. Een van de twee bedrijven heeft in 2010 en 2011 nog een contract met de Wehkamp. Ik denk dat Neckermann al even daarvoor is gestopt met de catalogus per post, maar de Wehkamp gaat daar vrolijk mee door. Het komt erop neer dat vijf van deze boeken een fietstas vullen en dat de velg van de fiets weinig ondersteuning krijgt van de band. Het is helemaal pijnlijk als mijn catalogus maar niet wil binnenkomen en blijkt dat de bezorger in onze wijk de boeken preventief in het oud papier heeft gemikt. Ik denk niet dat alle speelgoedwinkels nog altijd een sinterklaasboek op de post doen, maar Boldotcom wél. Het boek is niet heel erg dik, maar wel van zwaar papier. Niet heel dik maar nog altijd wel vulling voor de fietstas. Ik moet twee keer op en neer naar het depot en ben goed bekaf als ik weer in Uffelte ben. Ik kijk in de brievenbus en opeens krijg ik veel last van spierpijn: De lokale postbode heeft ook eentje bij mij bezorgd. Daar zal de voetbalvereniging dan weer blij mee zijn. Ik ben nog altijd een beetje gaar en weet niet of ik twee berichten ga redden. Nu eerst de volgende twaalf uit de recente aanwinsten. De (*) markeert weer singles die ik afgelopen woensdag heb gekocht en waarvan de prijs 2,50 euro is. De rest is een euro. Of eigenlijk minder, want ik heb in beide gevallen een kleine korting ontvangen.
* The Hollies- Man Without A Heart (NL, Parlophone, 1972) (*)
In de eerste jaren van mijn verzamelen, is het een sport op zichzelf. Ik wil per honderd singles minstens eentje van The Hollies hebben. Omdat de nummering dan ook lastig in elkaar steekt, moet ik een paar maal een concessie doen om het voor elkaar te krijgen. Zo heb ik nog een solo-single van Allan Clarke onder The Hollies staan in de kaartenbak. Dan kan het dertig jaar later gebeuren dat nog steeds enkele titels ontbreken en dat is ook het geval met 'Man Without A Heart' en oef... wat is dit een leuke plaat! Het is me niet duidelijk wanneer het precies is opgenomen. Het stamt uit de tijd dat The Hollies op Polydor platen maakt met de Zweedse zanger Mikael Rickfors, maar dat een Amerikaanse dj per ongeluk het oude 'Long Cool Woman' tot een hit maakt. Met als gevolg dat Clarke weer terugkeert op het oude nest. Parlophone brengt in deze tijd nog een paar singles uit en allemaal met Clarke. Het klinkt desondanks ietsje ouder dan 1972 in mijn oren.
* The Kinks- Sunny Afternoon (UK, Pye, 1966, re: 1975)
De Engelse heruitgave waarvan de eerste toon in het intro is weggevallen. Verder gewoon met 'Sittin' On My Sofa' op de b-kant. Hoewel het dan nog slechts een paar jaar oud is, vindt omstreeks 1975 de eerste opleving van de sixties-muziek plaats waarvan dit een resultaat is.
* Kool & The Gang- Light Of Worlds (NL, Polydor, 1974) (*)
Een originele Nederlandse persing van Kool & The Gang van vóór 1976 heeft altijd mijn interesse en vooral als deze met het Discotheque Special-hoesje komt. Ik heb de plaat al een plek gegund in de Blauwe Bak en dat is dan vanwege 'Light Of The Worlds'. Na een zoet intro is het vooral het werk van de oude Kool maar ook met fraaie zang. Het is niet de beste van Kool & The Gang maar het jazzy en funky past momenteel wel in de koffers.
* Marboo- Come On Soothe Me (NL, Finger, 1974) (*)
Onze man heeft een aantal subcategorieën gemaakt voor de singles van 2,50 euro. De soul heeft meteen mijn interesse, ook al moet ik mezelf een beetje vermannen als ik door de bak ga. Het is veelal disco en hits maar als ik deze van Marboo zie, word ik toch even euforisch. Het zal toch niet waar zijn? Zou 'Keep Holding On' van Billy Jones in deze bak staan? Of wellicht die lastig te vinden Tony Sherman-single? Of Liberation Of Man? Helaas... meer dan Marboo en Parliaments wordt het niet! Dit is de opvolger van 'What About Love' en is beduidend minder, maar desondanks mag het in de Blauwe Bak.
* Guy Mitchell- Singing The Blues (NL, Philips, 1956)
* Guy Mitchell- Heartaches By The Number (NL, Philips, 1959)
Ik meen dat ik 'Singing The Blues' in een rampzalige staat moest hebben, maar nee... beide singles staan niet in de jaren zestig-bak! Beide singles zijn meer dan zestig jaar geleden gekocht bij Spans in Meppel en in geval van 'Singing The Blues' heb ik beslist mindere exemplaren gehoord en gezien. Hetzelfde geldt voor 'Heartaches By The Number' ook al 'golft' het vinyl hier zoals ik dat vaker heb gezien bij platen van deze leeftijd. 'Does not affect play', zeggen de Engelsen dan. Een opvallend 'schoon' geluid in het hoog en dat is waar veel van de platen van zestig jaar oud zijn overleden.
* Mr. Albert Show- Wild Sensation (NL, Philips, 1970)
Een thuisbrenger. Uiteraard wil ik de single nog wel eens met fotohoesje hebben, maar tot die tijd kan ik uit de voeten met dit plaatje. Het komt weer uit de verzameling van de Staphorster dj waarvan ik ook David Bowie ('Space Oddity') en Jimi Hendrix heb. Het vinyl is redelijk gaaf. Het is een knaller van een plaat!
* Richard Myhill- It Takes Two To Tango (UK, Mercury, 1978)
De Engelse persing hoewel ik even ben vergeten dat ik ook al de Nederlandse heb. Niets verheffend aan dit plaatje, maar wel leuk om hem nu ook in de Engelse persing te hebben. Hoe bouw je een collectie van duizenden? Zo dus...
* Nero & The Gladiators- Czardas (UK, Decca, 1961)
Nee, het blijkt geen Joe Meek-productie te zijn tot zover ik kan nagaan. Wel een grappig instrumentaal gitaarnummer dat iets meer Ventures klinkt dan The Shadows. De b-kant is wel gezongen, maar dat is wel leuker en beter gebeurd. Ik hou het dus bij de a-kant. De single is niet helemaal smetteloos, maar wat wil je voor een euro? Ik doe het ervoor.
* Parliaments- Breakdown (NL, Invictus, 1971) (*)
Dan sta ik wel even met de mond vol tanden. Ik heb nooit geweten dat platen van Parliaments in Nederland zijn uitgebracht. Het blijkt ook de enige te zijn. Parliaments is feitelijk de voorloper van Funkadelic/Parliament en alle andere namen die George Clinton heeft gebruikt om zijn P-Funk aan de man te brengen. 'Breakdown' is uiterst 'coole' funk zoals we dat gewend zijn van Clinton en zijn gevolg. De 'breakdown' mag het als dans nooit hebben gemaakt buiten Detroit, als we de mannen mogen geloven, maar het is wel enigszins te begrijpen dat dit plaatje is 'verzopen' tussen de andere releases in 1971. Het is zijn tijd vooruit. Op de b-kant staat het erg melige 'Little Ole Country Boy' dat ik al eens eerder heb gehoord.
* Jeannie C. Riley- The Girl Most Likely (US, Plantation, 1968)
Het kan zomaar zijn dat de naam van de artieste verkeerd staat geschreven in het Hitdossier en dergelijke publicaties. Haar hit 'Harper Valley PTA' wordt per ongeluk als Jeanne C. Riley gespeld in Nederland. Het is echter Jeannie en 'The Girl Most Likely' is één van de opvolgers van 'Harper Valley'. Dat nummer heeft er overigens voor gezorgd dat Shelby Singleton in 1970 de Sun-catalogus heeft kunnen kopen van Sam Phillips. Het styreen is opvallend 'schoon' en het is best een gezellig nummer voor een zondagavond.
* The Rolling Stones- We Love You (Duitsland, Decca, 1967)
Ik heb de Nederlandse single ooit ook gehad, maar deze staat niet op zijn plek in de jaren zestig-bak. Ik mag deze dus alsnog beschouwen als een nieuwe aanwinst. De tegenhanger van 'All You Need Is Love' in de zomer van 1967 ook al is het 'We Love You' van de Stones eigenlijk een bedankje aan het adres van de fans die zijn 'gebleven'. ondanks de talloze schandalen. Op de b-kant staat uiteraard 'Dandelion' en dat heb ik altijd de meer interessante zijde gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten