Van de weekendactiviteiten is nog weinig terecht gekomen, maar... goed bekeken heb ik nog altijd weekeinde en heb ik wel idee bij een wandelingetje naar Havelte. Na twee prachtige radioshows (in mijn ervaring van het maken, niet noodzakelijkerwijs de kwaliteit van de shows) geef ik mezelf over aan Youtube en kijk alleen maar dingen waar ik een ontspannen gevoel van krijg. Je kan daar 'verdrinken' en voor je het weet, kondigen de vogels in de tuin de nieuwe dag aan. Vandaag dan maar weer dubbel publiceren? Laat me in ieder geval maar beginnen met 'Het zilveren goud'. Ik heb zaterdag niet zoveel trek in de wandeling naar zolder om de plaatjes bijeen te zoeken voor een foto en dus kies ik voor een gemakkelijk Google-resultaat (gezien de plaat niet in voorraad is bij singlehoesjes.nl en ik kan dat helemaal begrijpen!). Nu heb ik dan wel even tijd voor een kopje koffie en een ontspannen berichtje erbij. In de vorige aflevering heb ik jullie laten meegenieten van wat lesstof van de cursus. In deze derde aflevering ga ik het in de praktijk brengen. Als dat maar goed komt?
Ik heb er helemaal niets van begrepen. Ik heb al elf jaar dit blog en heb in die tijd een som ontvangen van nul euro en nul centen. Ik praat regelmatig met iemand die zijn huur of hypotheek er niet van kan betalen, maar voor hem zijn de hobby's al wel bekostigd. Zijn blogs gaan dan over 'games' en hij krijgt meerdere malen per post een nieuw spelletje toegestuurd van een fabrikant. Ook ik zou advertenties kunnen instellen voor Soul-xotica maar doe dat niet. Ik verwacht dat naast de platenboeren ook al snel de datingsites zullen volgen want daarvoor heb ik het té vaak over singles. Ik heb zelf een zware versie van een Adblocker op de computer staan en dus ga ik jullie dat 'leed' niet aan doen. Met als gevolg dat ik dus ook helemaal niets verdien met Soul-xotica. Ik heb een paar jaar geleden nog wel eens een voorstel gehad van een 'ruil' tussen twee blogs en gastberichten met recensies en dergelijke, maar ik heb ervoor bedankt. Real Deal Soul Records, de 'zaak' van Mark, adverteert niet op Google. Ik zou niet weten waarom ik dan wel advertenties zou moeten toelaten van Music On Vinyl terwijl ik juist mensen wil aansporen om te zoeken naar een fraaie originele persing in plaats van een hagelnieuwe schijf met kwaliteitsvermindering.
Het Sneeker Nieuwsblad heeft eveneens een aparte advertentie-afdeling. De redacteuren zorgen voor de bladvulling qua informatie terwijl de andere helft wordt gevuld door de noeste arbeid van de advertentieverkopers. Soms kruizen de beide gebieden elkaar. Als een winkel opent in een nieuw gebouw bijvoorbeeld. Dat is dan 'nieuws' terwijl het tevens 'gratis reclame' is voor de zaak. Er wordt dan wel gekeken naar de inbreng van de adverteerder. Iemand met een kralenboetiekje en geen advertenties verdwijnt in een hoekje onder de katten in het dierenasiel. Een bedrijf dat wekelijks een halve pagina koopt, mag meer prominent in beeld. Het laatste geldt voor de 'meubelboer' in Sneek. Iedere week adverteert deze met de laatste trends op het gebied van bankstellen en eethoeken. De zaak zit dan nabij het centrum maar daar zijn de uitbreidingsmogelijkheden nihil en dus gaat het verhuizen naar het 'nieuwe' industrieterrein. Ik denk dat het bedrijf het startschot heeft gegeven voor verdere uitbreiding van het gebied want dat staat sinds de begin jaren negentig een beetje stil. De laatste keer dat ik er met de bus langs ben gekomen, heb ik mijn ogen uitgekeken. De openingen van nieuwe winkels of filialen en de jubilerende ondernemers komen terecht in de rubriek 'Zakelijk bekeken'. Het is een redactioneel stuk dat niet mag omslaan in een advertentie. De huisfotograaf zorgt voor de standaard foto. Meestal is het de uitbater in de showroom of voor de gevel van het bedrijf.
De meubelzaak heeft nieuwbouw gepleegd en ik krijg als opdracht om daar langs te gaan voor een berichtje. Het is een woensdagmorgen en een schril contrast bij een paar maanden eerder. Dan borstel ik mijn haar totdat het laatste haartje onder het elastiek zit, trek mijn zijden overhemd aan, stropdasje voor en gaan met de banaan. Vaak fiets ik dan eerst naar de zaak en drop daar de spulletjes af die ik niet nodig ben. Ik ben deze morgen aan de rebelse kant. Het haar gaat niet in een staart en mijn rode tie-dye trui komt uit de kast. Ik heb die avond cursus en dus heb ik weer het koeltasje bij me met de cola en cassettebandjes. Ik stap volgens afspraak binnen in de meubelzaak en heb het genoegen om de directeur te spreken. Deze haalt zijn neus op als hij me ziet en ik voel dat. Bij mij gaan de nekharen ook overeind staan. 'Dus... een nieuw pand', begin ik maar om het ijs te breken. 'Dit en dat moet wel in het verhaaltje komen', hoor ik hem enkele keren zeggen en het is de info die ik niet opschrijf in het notitieblok. Je bent immers als journalist niet de spreekbuis van de geïnterviewde maar staat er namens de kritische lezer. Er wordt bij Louwsma dus niet op commando geschreven.
'Onze zaak is de beste van het noorden', vertelt de directeur. Dat hij daarover een vraag krijgt, verwacht hij niet. ,,Maar waarom zou iemand uit Oude Pekela meubelzaken in Groningen, Drachten, Heerenveen en Joure voorbij rijden om hier in Sneek een bankstel te kopen?'. Oef, die vraag heeft hij niet zien aankomen. Ik heb hem tuk. Ik geloof dat daarmee ook het interview voorbij is. Het is een kwartiertje fietsen naar de redactie en als ik daar arriveer, is de boot al aan. De meubelboer heeft ermee gedreigd zijn advertenties af te blazen, hetgeen een schadepost van duizenden guldens per maand zou opleveren. Er moet heel wat worden gepraat op de advertentie-afdeling om hem binnenboord te houden, maar ik ben opeens wel verlost van 'Zakelijk bekeken'. Schrijven op commando is nooit zo mijn ding geweest, hoewel het de manier is om geld te verdienen. En dus schrijf ik met liefde (bijna) dagelijks op mijn blog zonder een cent te ontvangen.
Moet ik het nog hebben over het meisje van de advertenties? Of doet ze aan opmaak? Ik weet het niet eens meer. Ik weet wel dat ze op de afdeling naast de redactie werkt. Ik geloof dat ze van mijn leeftijd is en gelukkig getrouwd en wat al niet meer. We gaan met de voltallige krant, dus inclusief opmaak en advertenties, een avondje karten. Op de terugweg in de bus doe ik mijn uiterste best om 'leuk' te worden gevonden door het meisje van de naburige afdeling. Dat lukt deels maar na mijn actie bij de meubelzaak is ook die kans verkeken.
2592 You To Me Are Everything (The Decade Remix '76-'86) - The Real Thing (UK, PRT, 1986)
2593 But Where My Love - René Shuman (NL, CBS, 1986)
2594 Can I Get It From You - Dave Berry (NL, Decca, 1965)
2595 If You Wait For Love - Dave Berry (NL, Decca, 1966)
2596 I Get The Sweetest Feeling - Jackie Wilson (NL, Dureco, 1967, re: 1987)
2597 Friendly Persuasion - Anne Lloyd & Michael Stewart (US, Bell, 1956)
René Shuman heb ik honderd procent zeker gekocht op een fancy fair en waarschijnlijk ook in oktober 1996. Het is een markt met vrijwel geen 'interessante' platen en nogal stevige prijzen. In ieder geval meer dan de gulden. Omdat ik niet voor niets naar Sneek wil fietsen, neem ik de meest interessante mee en daar hoort in 1996 ook heer Shuman bij. The Real Thing associeer ik eveneens met de Veemarkthal in Sneek maar weet niet te herinneren waar en wanneer ik de plaat heb gekocht. Er zijn een paar 'mysterieuze' bezoekjes aan Leeuwarden. Er is nóg eentje welke ik onder 1997 ga scharen, maar waar ik het vermoeden van krijg dat het een jaar eerder is geweest. Zo is er ook nog deze zaterdagmiddag dat ik 'even' met de trein naar Leeuwarden ga. Ik vermoed dat het in de tijd van de cursus moet zijn geweest omdat ik dan iets van een abonnement heb voor de trein. Het zou me niet verbazen dat ik die middag vooral elpees heh gekocht. Ook deze twee van Dave Berry. Dan beide in neutrale hoesjes. 'If You Wait For Love' heb ik pas in 2001 met fotohoes gevonden en 'Can I Get It From You' zelfs nog later. Heb ik deze dag ook niet de single van Jackie Wilson gekocht? De plaat heeft ooit in de Blauwe Bak gestaan totdat ik in 2014 de Engelse MCA-heruitgave van 1972 in de koffer krijg. Anne Lloyd is wederom één van de platen die al eerder dan oktober 1996 moet hebben gekocht. Ook in de volgende aflevering gaan we weer terug naar deze 'oudjes' en dat zal in november niet anders zijn. 'Het zilveren goud' gaat niet echt over plaatjes voor mij, maar is meer een aanleiding om eens gezellig terug te kijken op de tijd van een kwart eeuw geleden. De singles zijn ter decoratie van het geheel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten