In eerste instantie heb ik deze vrijdagavond gereserveerd om de schade in te halen op Soul-xotica. Als ik thuis kom uit het werk zie ik echter dat mijn collega vanavond niet zijn seventies-show kan doen. Het is pas in de loop van de avond dat ik méér zin krijg om eens twee uren lekker jaren zeventig-muziek te knallen en dat heb ik dus tussen 11 en 1 (onze tijd) gedaan. Dan ga ik nu vervolgen met de singles van afgelopen woensdag. In de nacht van woensdag op donderdag heb ik de meeste platen al gedraaid, vooral om Blauwe Bak-kandidaten eruit te vissen. Ik ga ze straks opnieuw draaien voor het eindoordeel, maar feit is dat het veel heeft opgeleverd voor de Blauwe Bak. Niet allemaal even essentieel maar té leuk om te laten liggen voor een euro. Dit zou de aflevering van woensdag zijn geweest en voor deze avond heb ik elf singles geselecteerd. De overige twee afleveringen hebben dan weer tien platen elk. Omdat ik al wat voorbereidend werk heb gedaan kan ik dus meteen de platen splitten. Ik ga beginnen met de Gele Bak-singles.
* Hal Frazier- Didn't We (US, VMC, 1969)
Ik heb jaren geleden eens 'I Ain't No School Boy' van Duke Baxter gekocht op dit VMC-label en deze plaat heeft in het begin nog in de Blauwe Bak gestaan. Dat is té hoog gegrepen voor meneer Frazier. Hoewel hij een fraai orkest heeft dat hem begeleidt, is dit toch ietsje teveel het crooners-werk met té weinig soul. Op de a-kant doet hij een uitvoering van Jimmy Webb's 'Didn't We' en op de keerzijde staat een lekker dramatische versie van 'Walk On By'. Het is echter pure pop en niets meer dan dat en zal dus plaats nemen in de jaren zestig.
* Lonnie Gordon- Gonna Catch You (NL, Bite, 1991)
Een jaar geleden heb ik in 'The Vinyl Countdown' de jaren tachtig-bakken dubbel gedaan vanwege veel aanwinsten uit de jaren negentig. Dat heb ik te danken aan de partij singles die ik van Albert heb overgenomen. Dit jaar doe ik alleen de jaren tachtig-bakken tweemaal waarvan ik een jaren negentig-single heb. Tevens kijk ik of ik intussen alweer een aanwinst uit de jaren tachtig erbij kan rekenen. Er mogen woensdag dus ook platen uit de jaren negentig mee. Ik heb een andere single van Lonnie Gordon en die bevalt me wel en dus durf ik 'Gonna Catch You' wel aan. Het klinkt alsof het geknipt is voor de hitparade en het zou me niets verbazen dat het in Engeland in de top tien heeft gestaan. Té elektronisch voor de Blauwe Bak.
* Hollywood Beyond- What's The Colour Of Money (Duitsland, WEA, 1986)
Dit zeer feestelijke plaatje uit de jaren tachtig ontbreekt ook nog altijd in de verzameling en dat is voor een euro maar mooi weer opgelost.
* Jan & Dean- The Little Old Lady From Pasadena (UK, Liberty, 1964)
Het is gisteren uitstekend weer geweest om te surfen, maar ik had de plank niet weer op zolder gebracht. En dus zit ik hier op vrijdagavond te 'stoelsurfen' terwijl dit plaatje zijn rondjes draait. Hij is ondanks zijn leeftijd goed uit de verf gekomen, want met 57 jaar mag deze single ook al een 'Little Old Lady' worden genoemd. Op de keerzijde staat 'The Mighty G.T.O.' en dat is eveneens een eerbetoon aan een auto.
De Blauwe Bak-singles zijn in deze aflevering in de meerderheid. Het zijn de volgende acht singles.
* The Exciters- A Little Bit Of Soap (NL, Stateside, 1966)
The Exciters wordt helaas alleen herinnerd voor 'Tell Him', hun monsterhit uit 1963. Toch wordt dit 'A Little Bit Of Soap', geloof ik, nog wel een hit, maar de rek is er nog niet uit bij Herb Rooney en zijn gevolg. Van 1968 tot 1975 zal de groep een paar singles opnemen welke erg groot zullen worden in de Engelse Northern Soul. Dit 'Soap' is wellicht niet erg geschikt om de Northern dansroutines op uit te voeren, maar ik vind het fijn genoeg voor de Blauwe Bak. Eerst in de koffer maar wellicht later in de reserve-Blauwe Bak hoewel dat pijn gaat doen. De keerzijde is meer het traditionele 'girl group'-geluid met een knipoog naar Motown maar het ontbeert de klasse van 'Soap'.
* Roberta Flack & Donny Hathaway- Where Is The Love (NL, Atlantic, 1972)
Deze plaat staat onbewust al jaren op mijn verlanglijstje. Ik heb er nooit echt naar gezocht, maar als het voor me haar rondjes draait, weet ik opeens weer waarom ik ontzettend veel van dit plaatje hou. Hij is zo lekker loom met een fraai orkest en Roberta en Donny zingen het vol overgave in hun mooiste stemmen. Het is niet smetteloos en de fotohoes zou ook zeer welkom zijn, maar voorlopig red ik me wel met deze single. Hij mag met stip in de koffers.
* Freedom- At The Party (US, Malaco, 1981)
Opvallend veel singles op het Malaco-label in Meppel. Hoewel Malaco vooral een blues-label is, oogt deze meteen al geschikt voor de dansvloer. 'At The Party' is dan ook een dijenkletser, maar mijn voorkeur gaat uit naar het meer ingetogen 'I Give You Love' op de keerzijde. Dat is werk voor in de koffers. De zanger heeft een heerlijk 'sweet' stemgeluid en muzikaal is het lekker midtempo. Deze mag eveneens in de koffers.
* Millie Jackson- If You're Not Back In Love By Monday (NL, Polydor, 1977)
Deze heb ik al in de reserve-bak staan maar dan een ietwat beduimelde Amerikaanse persing. 'Monday' is dan de b-kant van 'Loving Arms' en maakt deel uit van de 'Spring Band Of Gold'-serie. Deze Nederlandse persing klinkt dan zo'n stuk fijner dat die best in de koffers mag. Ik kan me herinneren dat ik de plaat in 2013 geregeld draaide in combinatie met 'I Want Sunday Back Again' van Bettye Swann om de zin compleet te maken: 'If you're not back in love by Monday, I want Sunday back again'. Dat ga ik binnenkort weer eens doen!
* Billy Jones- We Want Peace (NL, Imperial, 1972)
Ik ben meteen helemaal geïnteresseerd in dit plaatje en het maakt ook dat ik de platen in de nacht van woensdag op donderdag heb beluisterd. Van Billy Jones heb ik al 'Funky Monkey Monkey' in de reserve-Blauwe Bak staan. Hoewel ik niet kapot ben van Jones' versie zoek ik intussen nog wel naar 'Keep Holding On' want dit plaatje is erg gewild in het soul-circuit. Dan vind ik nu opeens nog een hele andere Billy Jones-single welke volslagen onbekend is voor mij. 'We Want Peace' is op zichzelf lekker funky op de Billy Jones-manier maar het wil me maar niet overtuigen. 'Send Me A Lover' op de keerzijde is meer jazzy met akoestische gitaar en een fluit en dat vind ik op dit moment de meest interessante kant. Het is 'Ordinary Joe' van Terry Callier maar dan nóg luier. Ik vrees dat de single naast 'Funky' in de reserve-Blauwe Bak komt te staan, maar vooralsnog gaat die in de koffer.
* Gladys Knight & The Pips- Save The Overtime (US, Columbia, 1983)
Gladys Knight kan weinig verkeerd doen bij mij, maar met name haar CBS/Columbia-periode heeft wel een speciale interesse. 'Save The Overtime' klinkt al perfect maar wellicht ook het meest hitgevoelig van de twee. 'Ain't No Greater Love' is iets eenvoudiger en daardoor wellicht ook wat kleurloos, maar het 'past' wel in mijn huidige jaren tachtig-collectie. Niet voor in de koffers maar voor de reserve-Blauwe Bak.
* Latimore- Let The Doorknob Hit'cha (US, Malaco, 1982)
De titel van de a-kant oogt erg funky en dan valt de plaat niet tegen. Het is ontspannen post-disco met weer die bijzondere stem van Benny Latimore. Een stem waarvan ik erg veel van gaan houden. De b-kant heb ik nog niet gedraaid en daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Het is een cover van 'Do That To Me One More Time' en ik wil wel weten wat Latimore hiermee doet. Jammer, hij doet het erg traditioneel en hoewel hij een zwoele stem heeft, komt hij niet in de buurt van Toni Tenille. 'Doorknob' is de winnaar van de twee en de single mag in de koffer naast de overige Latimore-singles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten