Verzameldraaien: Jaren 60 bak 16

De keuze voor de Week Spot is inmiddels al gemaakt en dat moest maar een plaat worden welke op een label is uitgebracht dat met een 'E' begint. Dan valt het mooi halverwege de show van zaterdag. Ik vermoed dat het bericht over de Week Spot pas morgen gaat worden want ik lig nog altijd een bericht achter op schema. Ik heb zondagmiddag even het plan om een tweede 'Verzameldraaien' te doen met de jaren zestig-bak van afgelopen zondag. Ik tel de nummers alvast uit en doe dit maandag opnieuw. Tot mijn stomme verbazing heeft het twee verschillende uitkomsten. Als ik nog eens opnieuw wil tellen, ontdek ik het euvel. De 'new additions', de nieuwe aanwinsten in de verzameling, zijn op zondagmiddag nog niet toegevoegd en onder andere 'I'll Never Find Another You' van The Seekers maakt meteen al een groot verschil in de bak. Ik hou echter de bak aan mét de nieuwe aanwinsten en zoek daar de nummer 16, 33, 45 en 78 van uit. Eentje van dit kwartet moest een extra verhaaltje krijgen. Het lijkt er echter op alsof het vandaag een min of meer 'algemeen' verhaaltje gaat worden.

16: Take It Or Leave It - The Searchers (NL, Pye, 1966)
33: Witch Doctor - David Seville (NL, London, 1958)
45: Sammy - Ramses Shaffy (NL, Philips, 1966)
78: Your Husband, My Wife - Sherry & Skip (US, Plantation, 1969)

We hebben vandaag de zestiende jaren zestig-bak te gast. De laatste plaat in de bak is vorige week ter sprake gekomen bij de eerste 'Verzameldraaien'. De bakken splijten namelijk de discografie van Sir Henry & His Butlers in tweeën. De zeventiende begint met de Duitse Metronome-persing van 'Camp' terwijl de Nederlandse Columbia en een oudere Artone-single van Sir Henry in deze zestiende staan. De bak begint al even exotisch: 'Die Beschwipste Hit-Parade' van Der Schräge Otto. Een EP uit 1964 met twee medleys van grote hits uit dat jaar. 'My Boy Lollipop' en 'Shake Hands' zijn daarvan het meest 'pop' en de rest zijn vooral schlagers die het niet voorbij de landsgrenzen hebben gemaakt. Maar... de hamvraag is: Welke plaat krijgt een apart berichtje? The Searchers heeft een paar jaar geleden aandacht gekregen in 'Raddraaien'. Daar ontdek ik dat 'Take It Or Leave It' nimmer een grote hit is geweest in Engeland. Voor de rest vind ik het niet bijster interessant om te schrijven over David Seville. Eigenlijk evenmin over Ramses Shaffy, maar bij Sherry & Skip ben ik nog sneller klaar. Ik heb de plaat nooit gedraaid en ben dat ook niet van plan. Plantation is het country-label van SSS International en dit is het enige plaatje van het duo Sherry & Skip. Dan blijft uiteindelijk alleen Ramses Shaffy over...

Het voert terug naar de afleveringen van 'Het zilveren goud' van één en twee jaar geleden. Ik werk in 1994-95 een jaar lang op de vuilstort van de gemeente. Feitelijk komt het erop neer dat ik de mensen moet vertellen wat ze waar in de container moeten gooien. Het wegen en afrekenen gebeurt op kantoor en heb ik niets mee van doen. Ik bespaar de machines in het latere proces eveneens door dingen 'klein' te maken. Niet dat het moet maar ik kan wel heerlijk mijn frustratie botvieren op de 'rommel'. Achterop het terrein staat ook een keet welke betere tijden heeft gekend. Ik ga het ding gebruiken als rariteitenkabinet met allerhande spullen die ik vind op de vuilstort. De zeldzaamste platen die ooit ben tegengekomen op het stort? Die neem ik zelf op een maandagmorgen mee samen met het fototoestel. Ik hou in zekere zin van de 'vergankelijkheid der materialen' en schiet een paar foto's van redelijk gewilde platen in de omgeving van een container. De realiteit is echter dat ik erg weinig platen vind in dit jaar.

Ik wil een kastje kleiner maken als een paar singles eruit rollen. 'Ivanhoe' van Co Hagendoorn is daar eentje van. Een paar weken later vind ik wel een hele mooie partij. Ze brengen bijna een complete inboedel maar 'de platen willen ze voor geen goud kwijt'. Daar heeft vrouwlief anders over gedacht want ik vind een prachtig stapeltje jaren zestig-singles, veelal met fotohoes. Mijn baas verbiedt me bijna om de dag na Hemelvaart langs te komen op het stort. Helaas, ik onderschep de platen. Veel oude Stones-elpees en 'Them Again' van Them. De vuilnismannen redden ook nog eens een doos met platen en daar zitten enkele hele leuke folk-titels tussen maar ook 'Songs Of Love And Hate' van Leonard Cohen. 'The Coaldust Ballads' van The Ian Campbell Folk Group is één van de aardigste platen. Het is pas jaren later dat ik leer dat Ian de vader is van Ali en Robin Campbell van UB40. Dan is er nog een zeer gezellige man die zeer geregeld langs komt met eigenlijk ook een complete inboedel.

'Nee, je zal geen platen tegenkomen. Daarvoor zijn we té zuinig op de platen', laat hij desgevraagd weten. Omdat hij vaak terug komt, begint hem op te vallen dat ik cassettebandjes draai met hoorbaar oude singles. 'Ik neem ze wel eens voor je mee. Ze zijn niet voor het stort, maar jij mag ze hebben'. Dan komt hij langs met het koffertje. Het bevat een 78-toeren-plaat, een hoop EP's en een single. De eerste is 'Love Letters In The Sand' van Pat Boone in de originele Nederlandse uitdossing. Op 78 toeren! In Nederland komt de platenhandel pas in 1955 op gang als de vinylsingle zijn entree heeft gemaakt. 78 toeren uit de late jaren vijftig zie je niet vaak. Overigens het tegenovergestelde van Engeland waar 78 toeren tot en met 1958 het favoriete formaat is gebleven. Alleen bakeliet uit 1959-60 is een bom geld waard in Engeland en de 'custom' persingen van na 1960. Het spijt me nog altijd dat ik de 78 toeren-plaat uit 1961 nooit heb kunnen redden. De enige single of EP die het dichtst in de buurt komt van popmuziek is dan wel 'Sammy' van Ramses Shaffy. Ik hoop dat ik niet teveel mensen voor het hoofd ga stoten, maar ik heb altijd meer fascinatie gevoeld voor de persoon van Ramses dan voor zijn muziek en kleinkunst. 'Laat Me' heb ik in de midden jaren negentig nog wel eens als lijflied gehad totdat dit nummer in de nieuwe eeuw ontzettend 'mainstream' wordt. De overige EP's zijn 'verloren' geraakt in de verzameling. Ik zal vast nog een paar hebben, maar kan me nu niet meer herinneren hoe ik er ooit aan ben gekomen. Pat Boone woont al jaren samen met 'De Kleine Man' van Louis Davids, de originele eerste persing uit de jaren twintig. De Numark PT01 staat al jaren werkloos in de slaapkamer en hiermee heb ik dan ook niet meer de mogelijkheid om 78 toeren-platen te draaien.