Singles round-up: oktober 14

Morgen en zondag mag ik me gaan buigen over de hoeveelheid singles van deze maand als ik de 'Eindstreep' in twee delen presenteer. Een deel met de Blauwe Bak en een tweede met de algemene singles. Ik weet nog even niet welk deel ik morgen ga behandelen. Vanavond dan de allerlaatste 'Singles round-up' van deze maand. Ik zou me kunnen voornemen om in november geen platen te kopen maar weet wel beter. Ik moet in ieder geval nog een deel afrekenen bij Mark en ook de bestellingen van de afgelopen weken zijn nog altijd niet in Uffelte gearriveerd. Bij eentje ga ik mezelf zorgen maken. Ik hoop niet dat ik hier dik voor moet betalen, dat doe ik liever voor een pakketje met meerdere singles. Verder staat Dwingeloo op het lijstje voor een bezoek maar zelfs al zou ik daar morgen platen gaan kopen, dan gaan deze mee voor november. Bij de laatste negen zitten een paar 'dubbele' singles alsook twee van 2,50 euro die ik vorige week heb laten liggen. Ik ga even koffie zetten en de apparatuur op temperatuur laten komen (alsof dat nodig is?) en dan ga ik eens zitten voor de volgende negen singles.

* Alannah Myles- Lover Of Mine (Duitsland, Atlantic, 1989)
Ben ik 'fan' van Alannah Myles? Nee, er zijn maar weinig artiesten en groepen te bedenken waar ik echt 'fan' van ben en Alannah is niet eentje daarvan. Sterker nog: Ik krijg spontaan jeuk als ik 'Black Velvet' hoor. Het doet me vooral terug denken aan de midden jaren negentig. 'Hair of the dog' in een kroeg in Sneek op zondagmiddag. Omdat de clientèle nog last heeft van hoofdpijn van de voorgaande avond, begint de kroeg rustig aan met een verzamel-cd met bluesnummers. 'Song Instead Of A Kiss' heeft daarentegen een betere herinnering en dat kan ik nog altijd waarderen. Qua singles ben ik een paar jaar geleden begonnen met 'Love Is', de opvolger van de grote hit. Nu heb ik dan 'Lover Of Mine' te pakken, maar deze is niet blijven hangen in mijn geheugen. Ik zal de plaat nu dus even moeten proeven. Het begint al een beetje te dagen als ik het draai. Niet zo leuk als 'Love Is', maar zeker stukken meer de moeite waard dan het plat gedraaide 'Black Velvet'.

* Nolan Sisters- I'm In The Mood For Dancing (NL, Epic, 1979)
Ja, er staat '1979' op het label, maar de plaat staat bij mij in de jaren tachtig-bak. In 1997 probeer ik al 'fout' te draaien voordat het een 'ding' word. In de popkelder hebben we zo nu en dan de draaitafels staan van Het Bolwerk en op onbewaakte momenten maak ik hier mixtapes met singles uit mijn verzameling. Zo slingert Nolan Sisters op een bepaald moment ook rond in De Kelder en het is mijn collega Jan die op het idee komt om dit te playbacken bij ons eerste optreden als Winston 'The Great' Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband And Orchestra. Het ding is dan, in 1997, al stevig afgedraaid en nu kom ik tot het punt waar ik de oude single ga vervangen. De herinnering blijft!

* Sheryl Lee Ralph- In The Evening (Duitsland, Dance, 1984)
De euro-bak is niet uitsluitend jaren tachtig maar het decennium domineert op een fijne manier. Ik kan dan even snel te rade gaan bij mezelf welke nummers ik nog zoek. Sheryl Lee Ralph is zo'n single die ik altijd vergeet om te zoeken en woensdagmiddag herinner ik het net op tijd. Blijft een heerlijk nummer!

* The Rolling Stones- Look What You've Done (Duitsland, Decca, 1965, re: 1971)
Ik ben evenmin 'fan' van The Rolling Stones of zelfs een verzamelaar, hoewel ik al wel een vrij zeldzame bootleg heb van de groep. Ik ga een week geleden door het stapeltje Rolling Stones-singles dat hij op de toonbank heeft liggen en ben meteen geïnteresseerd als ik deze zie. Twee 'onbekende' nummers samen op een single. In 1971 is de groep haar eigen platenlabel begonnen, Rolling Stones Records, en merkwaardig genoeg laat men de distributie via Atlantic verlopen. Decca mist opeens een melkkoe en besluit dan maar oud werk opnieuw uit te brengen. Op deze single staan twee tracks van de elpee 'December's Children' uit eind 1965. De single heeft geen fotohoes en dat blijkt een boekje te zijn met daarin de Decca-catalogus van The Rolling Stones op een rijtje. Op de a-kant staat een bluesje van Muddy Waters met vooral een overtuigende mondharmonica. De b-kant is 'Blue Turns Grey' en dat is meer The Stones zoals we die kennen in die tijd. Het gaat op 'December's Children' soms een beetje richting The Kinks en daarvan is dit een fraai voorbeeld.

* Leo Sayer- Long Tall Glasses (NL, Chrysalis, 1974)
'Mister underpants' in eigen persoon. Alhoewel? Ik denk dat dit een verklaring nodig heeft voor Nederlandse lezers? Leo Sayer maakt rond de eeuwwisseling deel uit van een 'celebrity'-uitvoering van 'Big Brother'  stampij over het feit dat hij geen schone onderbroeken kan krijgen. Hij heeft prachtige liedjes geschreven, maar sinds dat moment herinnert iedereen in Engeland Leo Sayer voor zijn opstootje in 'Big Brother' (dat ook tot zijn vertrek zal leiden). Ik koop de single in 1997 in een matige staat en duik in 2016 de Duitse op met fotohoes. Nu heb ik ook de Nederlandse met fotohoes. Hoe krijg je anders een verzameling van duizenden?

* Boz Scaggs- Heart Of Mine (NL, CBS, 1988)
Net zoals Julia Fordham herinner ik me deze single ook nog uit de uitverkoopbakken van de V&D. Het is pas jaren later dat ik Boz Scaggs leer kennen middels zijn onvolprezen album 'Silk Degrees'. Ik geloof nu dat ik de plaat in die tijd wel eens op de radio heb gehoord maar nooit heb geweten wie het is. Het is een fraaie rockballad met medewerking van onder andere James Ingram op de achtergrondzang. Een moddervette jaren tachtig-productie ook. Niet onaardig maar niet te vergelijken met zijn klassieke werk uit de jaren zeventig. Op de b-kant heeft hij wel een credit in de compositie en dat is meer uptempo,maar opnieuw té erg 1988.

* Soft Cell- Say Hello Wave Goodbye (NL, Vertigo, 1982)
In de eerste weken van 1992 wordt Jutrijp aangesloten op de kabel en plotseling hebben we de beschikking tot MTV. En dat is MTV in de tijd dat het nog goed was. Het is de tijd van Nirvana en Pearl Jam en veel andere 'alternatieve' muziek. Daar kunnen we Soft Cell niet toe rekenen maar desondanks wordt deze plaat regelmatig gedraaid. Het zal vast iets met een Marc Almond-compilatie van doen hebben gehad? Hoewel het geen hit is geweest in ons land heeft de voormalige eigenaar, een drive-in show, de plaat vaak gedraaid. En op zichzelf kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Het is namelijk een wereldnummer!

* Swing Out Sister- You On My Mind (Duitsland, Mercury, 1989)
Met name in de laatste jaren heb ik een flinke collectie aangelegd van Swing Out Sister en volgens mij ontbreekt deze nog altijd. Ik ga niet zo ver om het te bestempelen als 'het beste' van de groep maar zeker een plaatje dat ruim dertig jaar is blijven hangen en dat kan ik niet zeggen van iedere Swing Out Sister-single.

* Betty Wright- Rock On Baby, Rock On (Frankrijk, RCA Victor, 1976)
Ik heb 'If I Ever Do Wrong' al op de Amerikaanse Alston maar deze klinkt niet helemaal fris. Ik wil toch eerst even huiswerk doen voordat ik 2,50 euro neer leg voor de single en besluit het een weekje te laten liggen. Op het fotohoesje zien we Betty op het podium en ik wil er zeker van zijn dat dit niet 'live' is. Nee hoor, gewoon de Amerikaanse single met omgedraaide kanten. 'Rock On Baby, Rock On' is de feestelijke Miami Soul en geknipt voor de discotheken. 'If I Ever Do Wrong' is echter de winnaar voor mij. Deze klinkt een stuk beter dan de Alston en mag dus in de Blauwe Bak. De oude komt dan in de jaren zeventig-bak terecht. Hoewel Betty een reputatie voor het upbeat werk heeft, hoor ik haar het liefste in ballades als deze.