Omdat ik beduidend minder jaren tachtig-singles heb, komen deze minder frequent voorbij in 'Verzameldraaien'. Hoewel? De collectie is sinds 2015 verdubbeld. Ook heb ik even overwogen om de jaren negentig los te koppelen van de jaren tachtig, maar ik wil niet nóg een 'hoekje' inrichten op zolder. De jaren tachtig is en blijft dus alles vanaf 1980. De plaatjes waar ik veelal groot mee ben geworden en over de lengte hoef ik niet te klagen. Ook in deze aflevering van 'Verzameldraaien' zit er al meteen een jaren negentig-single bij, maar ook vandaag is het onderwerp meteen bekend als ik de singles bijeen zoek. Niet zozeer een biografie van een band of een artiest, maar liever stil staan in het hier en nu en de situatie eens bestuderen. En mijn eigen conclusie hierover kenbaar maken. Ik heb momenteel veertien jaren tachtig-bakken en dit is de op een na laatste. We zitten dus achter in het alfabet. Deze trapt af met 'Try Jah Love' van Third World en eindigt met 'Cambodia' van Kim Wilde. Het volgende kwartet maakt kans op een bericht...
16: Rumors - Timex Social Club (NL, Mercury 888 032-7, 1986)
33: Incredibly Red - Esther Tuely (Duitsland, RCA PB44973, 1991)
45: Food For Thought - UB40 (NL, Graduate GRAD 6, 1980)
78: Wild Horses - Gino Vannelli (België, Dreyfus FDM 7818, 1987)
Dan kan ik wellicht eerst wel even gebruik maken van de gelegenheid om de aandacht te vestigen op de single van Esther Tuely. Mocht ooit nog iemand de single in een goede staat treffen (en ze zijn meestal 'new old stock'), dan hou ik mezelf van harte aanbevolen. Ik weet niet precies wat met mijn exemplaar is gebeurd maar het is niet meer te draaien. Best wel jammer omdat ik het altijd een bijzonder nummer heb gevonden. Timex Social Club en Gino Vannelli zijn leuke plaatjes, maar ik moet hen vandaag passeren als het komt tot een berichtje. Er zijn boeken vol geschreven over het ontstaan van UB40 en dat vind ik vanavond opeens niet zo interessant. Er is echter al een paar jaar een strijd gaande tussen twee UB40-kampen en met name een Engelse radio-collega is erg actief in de strijd. Hierdoor maak ik van dicht bij mee wat voor de meeste mensen onzichtbaar is of lijkt.
De eerste associatie met UB40 is voor mij Ali Campbell, direct gevolgd door Astro met zijn dreads. Als ik de rest van de leden van UB40 in de supermarkt zou tegenkomen, zou ik ze niet herkennen. Muzikaal zou ik kunnen geloven dat UB40 na 'Can't Help Falling In Love' in 1993 van het toneel is verdwenen gelijk de meeste jaren tachtig-bands. Soms gaat een band nooit officieel uiteen, maar wordt ook niets origineels of nieuws meer gedaan. Zie hiervoor de lange lijst van voormalige jaren tachtig-sterren die de revival-feesten en festivals afreizen. Ik voel al een lichte schok als ik zie dat Joe Cocker gewoon op Bospop staat, terwijl vijftien jaar eerder nog busreizen worden georganiseerd naar de exclusieve concerten van Cocker. UB40 is eveneens een band van de stadions in de jaren tachtig en negentig. Wat zou er toch van hen terecht zijn gekomen?
Welnu, ik ben blij verrast als ik in 2013 hoor dat UB40 nog altijd bijeen is. Het is puur te danken aan het feit dat ik bij Wolfman Radio ben terechtgekomen en anders zou ik ook hebben gedacht dat UB40 een schreeuw uit het verleden zou zijn. Ik leer van Lee dat Ali een fiks aantal jaren geleden uit de band is gestapt en dat zijn rol is overgenomen door zijn broer Duncan. Middels Lee hoor ik meerdere nummers van de meest recente plaat van UB40: 'Getting Over The Storm'. Ze zijn onafhankelijk geworden en pogen het principe van 'Labour Of Love' door te zetten met andere genres. Op het moment van 'Storm' hebben ze zich verdiept in de country en Americana. Het UB40-popreggae-arrangement past de liedjes als een jas en ik vind het wel curieus, buiten dat ik een paar echte favorieten van het album heb. Ik geloof dat de pest een jaar of twee later uitbreekt in UB40-land.
Volgens mij staat de naam Ali Campbell dermate synoniem aan UB40 dat hij de bandnaam niet nodig heeft om aan optredens te komen. Tony Hadley doet hetzelfde trucje al jaren. Hij zingt onder eigen naam alle Spandau Ballet-hits op festivals rondom de wereld. Ali weet echter Astro aan zich te binden en ook Mickey is enige tijd van de partij. De gebroeders Campbell leven al jaren in onmin met elkaar en Ali uit zich niet zachtzinnig over de huidige groep. 'Duncan verkracht mijn liedjes', is één van zijn uitspraken. Voor Ali is UB40 afgedwaald van het oorspronkelijke pad en moet iets worden gedaan om de 'oude fans' niet kwijt te raken. En dus formeert hij met Astro en Mickey WeAreUB40.
Afgelopen vrijdag is Everett Morton overleden, de drummer van The Beat. Van The Beat bestaan sinds de midden jaren tachtig al meerdere versies. Om naamsverwarring te voorkomen met de Amerikaanse band The Beat wordt de groep in Amerika The English Beat genoemd. De laatste jaren is The English Beat onder leiding van Dave Wakeling vooral actief in Amerika. Hij speelt de grote hits van de band uit de jaren tachtig. Ranking Roger richt zijn eigen The Beat op en maakt (tot zijn dood in maart 2019) nieuwe albums met nieuwe muziek. Hoewel The Beat nimmer meer in de originele bezetting samen op een podium zou kunnen staan, wordt er niet met modder gegooid. Voor 'originele' reggae en ska ga je naar de optredens van Ranking Roger en voor een nostalgische trip ga je naar Dave Wakeling. Eenzelfde situatie zou ook bij UB40 een optie kunnen zijn. Ali en zijn kornuiten voor de legendarische jaren en Duncan en gevolg voor de moderne uitvoering van UB40.
Dan zou het al handig zijn als de media het onderscheid weet te maken, maar als zelfs de BBC Ali uitnodigt voor een interview over UB40? Naar het schijnt heeft Ali bij zijn afscheid van UB40 afstand gedaan van de rechten op de naam, ook al durft hij dat nu te bestrijden. Dat Duncan 'zijn' muziek zou stuk maken, klopt overigens ook van geen kant. Ali heeft nimmer mee geschreven aan een liedje van UB40. Het huidige UB40 houdt zich nagenoeg niet meer bezig met het oude repertoire. Ali heeft daarentegen intussen een 'Real Labour Of Love'-album uitgebracht. Met een synthesizer-beat en andere instrumenten uit een doosje gaat hij door een verzameling pop- en soul-deuntjes heen welke moeten klinken aan als de legendarische 'Labour Of Love'-albums van weleer, maar in werkelijkheid té afschuwelijk voor woorden zijn. De UB40 van Duncan en de rest heeft net ook weer een nieuw album uit. Ik moet toegeven: De laatste heeft muzikaal niets meer te maken met de oorspronkelijke UB40, maar Ranking Roger zette evenmin de traditie van The Beat voort. Het huidige UB40 is een volgende stap in een imposante carrière waar Ali terug grijpt naar de gloriedagen. Voor beide is schijnbaar een markt en dus zou het moddergevecht achterwege kunnen blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten