Nog eens even checken? Nee, ik ben de tel nog niet kwijt. Morgen zullen we zien of ik sterk genoeg ben om het platenzaakje in Meppel links te laten liggen. Op zichzelf zijn er één of twee die ik in ieder geval even wil halen en wellicht dat ik morgen enkel in de 2,50 euro-bak ga zoeken en dat nog een extra 'Singles round-up' zou kunnen opleveren. Ik heb al een paar weken het sextet van vanavond klaar liggen. Eigenlijk zou ik het samen met een paar andere nieuwe bestellingen willen doen, maar eentje is weer erg lang onderweg. Ik vermoed dat deze op het postkantoor ligt en dat er betaald moet worden. Enfin, dat kan eens gebeuren. Vandaag en gisteren heb ik totaal vier nieuwe singles besteld. Eentje daarvan komt vrijdag uit en zou dus volgende week met een 'kassakoopje' in de bus kunnen liggen. De andere is een 'pre-order' waarvan de datum op december staat. Gezien Cannonball wel vaker kampt met uitgestelde productietijden zou het me niet verbazen dat het pas januari wordt. De ene plaat is op voorhand al een winnaar en eentje die ongetwijfeld hoog gaat scoren in de Blauwe Bak Top 100 van 2022. Vanavond presenteer ik jullie vier 'vrij recente' heruitgaven en een paar dat gruwelijk veel lijkt op een bootleg. De prijzen zijn derhalve erg fraai!
* Silky Hargraves- Keep Loving Me (UK, Dearborn, 1967, re: 2012)
In de Northern Soul gaat het vooral om het origineel. Soms is een plaat zó schaars dat eentje vinden, zelfs met een goedgevulde portemonnee, een illusie is. Dan zijn dj's vaak al tevreden met de eerste oplage van een bootleg, vaak uit de vroege jaren zeventig en voor de 'hype' van de bootlegs vanaf 1974. Deze eerste persingen zijn dan vaak ook erg duur en gewild. Voor de meer eenvoudige muziekliefhebber zijn er dan de moderne heruitgaven en bootlegs en deze worden gehaat door de grote dj's. Het bedreigt de 'exclusiviteit' van hun origineel, ook al kun je dat niet vergelijken. Voor een leek mag een bootleg even goed klinken als een origineel, maar met een stel goede oren weet je dat naarmate een plaat wordt gedupliceerd de geluidskwaliteit achteruit gaat. Veel bootlegs maken gebruik van een cd-opname en dat is al helemaal niet te vergelijken met vinyl. Deze van Silky Hargraves is geperst als een promo met een wit label met de instrumentale b-kant. Dat terwijl 'Keep Loving Me' juist als b-kant is verschenen voor de single 'You're Too Good'. Op het label wordt de 'copyright control' weggeschreven aan Soulful Records en dit is gebeurd voordat een aantal van hen een straf heeft moeten uitzitten. Natuurlijk valt het verstrekken van bootlegs onder de 'piraterij'. Het is niet netjes, de eigenaar ziet geen geld, maar dan opnieuw... de rechthebbenden maken zelf ook geen aanstalten om het nummer verkrijgbaar te maken terwijl er juist wel veel vraag bestaat naar een goedkope single. Laten we het eens over de muziek hebben:: Silky Hargraves is rechttoe rechtaan Northern Soul met een stevige Motown-beat, zoete violen, een geïnspireerde zanger en prettige zangeressen in het refrein. De tijd dat ik alleen op zoek was naar dergelijke stampers ligt alweer een tijd achter ons, maar zo nu en dan kom ik weer eens eentje tegen die in de verzameling mag. De instrumentale is ook echt instrumentaal en niet met de vocalen naar achteren gemixt.
* Luther Ingram- If It's All The Same To You Babe (UK, HIB, 1966, re: 2013)
Hier hebben we dan een plaatje dat al acht jaar op mijn verlanglijstje staat. Ik ken de plaat al vanaf het moment dat deze heruitgave verschijnt maar kom er niet aan toe om het vinyl te bestellen. In deccember 1966 brengt het HIB-label deze single uit. Het nummer is geschreven door Richard 'Popcorn' Wylie en de zanger heet Luther Ingram. Omdat er niet méér materiaal voorhanden is, wordt de instrumentale versie op de b-kant gezet. Dat heet dan 'Exus Trek' en wordt uitgevoerd door The Luther Ingram Orchestra. Nee, Luther hoefde geen pinguïnjasje aan te trekken en een dirigeerstokje in zijn handen te houden. Het is gewoon de studioband met de opname waarover zijn vocalen zijn gemixt. 'Exus Trek' groeit in de jaren zeventig uit tot één van de meest geliefde Northern Soul-dansers, maar een goede opname van de vocale versie is lange tijd niet beschikbaar. Ik ben eigenlijk geen fan van instrumentale soul, maar 'Exus Trek' werkt nu eenmaal goed zonder zang.
* Candi Staton- Now You've Got The Upper Hand (UK, Deptford Northern Soul Club, 1967, re: 2020)
Candi maakt weliswaar in 1969 haar eerste plaatje, maar ze onderneemt reeds in 1967 een dergelijke poging. De opname blijft echter verstopt tot het begin van de nieuwe eeuw. Dan wordt dit 'sensationele' nummer van Candi ontdekt en aanvankelijk moeten we het doen met een stoffig klinkende cd-opname. Vele jaren later is wel iemand met de opname de studio in gegaan en heeft het weer mooi gebalanceerd. Tot zover ik kan nagaan is dit de eerste Engelse uitgave en opgeruimd en wel blijkt het nummer nóg beter te zijn. Stil zitten is geen optie bij dit heerlijke plaatje. De b-kant heb ik nog niet eens gedraaid! Het is 'You're Acting Kind Of Strange' van The Chappells. Oorspronkelijk uit 1969 is dit een plaat waar recentelijk nog vierhonderd euro voor is betaald. En oef... dat is een winnaar! Deze klinkt wel lekker stoffig en de zangeres gaat lekker 'deep' op deze kant. Het is blijkbaar rechtstreeks overgenomen van de originele single want in het begin klinkt een kras terwijl het vinyl brandschoon is.
* Angie Stone- Wish I Didn't Miss You (UK, Outta Sight, 2002, re: 2015)
De Week Spot van afgelopen week en achteraf gezien...? Ik heb The Tempests staan onder de 'S' van Soul Essentials, maar feitelijk is dit ook een serie van Outta Sight net zoals de Modern Soul Essentials waar Angie Stone onder valt. Ik heb de plaat afgelopen zaterdag onder de 'O' geplaatst. The Tempests is nog altijd een potentiële Week Spot, maar niet deze week. Ik ga de remix op de b-kant eens proberen. Als dance-mix 'werkt' het maar dit is té elektronisch voor een soul-koffer. Jammer alleen dat de single-versie het intro mist.
* The Tempests- Someday (UK, Outta Sight, 1967, re: 2020)
Gek genoeg zijn beide kanten nooit officieel als single uitgebracht. Er zijn meerdere hondjes die naar de naam Fikkie luisteren, maar dit is de meest bekende Tempests. De groep is opgericht in 1961 en maakt rond 1967 platen voor het Smash-label. Beide kanten zijn op en top gerestaureerde stereo-opnames met de leadzanger in de linkeroorschelp en de rest ook moei gebalanceerd. 'Someday' is daarvan de echte winnaar voor mij, maar de andere kant is eveneens drama over een voortstuwende groove.
* Lynn Varnado- Tell Me What's Wrong With The Men (UK, BGP, 1971, re: 2003)
Ik verlaat deze 'Singles round-up' met een lekkere funky sound. Het label van deze BGP zegt dat het uit 1971 moet stammen, maar 1973 is meer waarschijnlijk volgens 45cat. Het klopt qua geluid ook beter. Op de keerzijde staat een nummer dat niet eerder is uitgebracht en, volgens mij, een paar jaar jonger is. Beide kanten zijn onweerstaanbaar waarvan 'Staying At Home Like A Woman' me heel erg doet denken aan Ann Sexton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten