Met de ipod ben ik nog altijd dingen aan het uitvogelen en dat kan nog wel eens een aparte hobby worden. Het zou wellicht een stuk eenvoudiger zijn geweest als ik niet bij de huidige muziek-database zou zitten, want het is immers de kortste klap om de meest recente iTunes te downloaden en vervolgens uit hun bibliotheek te kopen. Ik heb dezelfde albums euro's goedkoper bij mijn huidige provider. Bovendien luister ik het liefste naar mijn eigen radioshows en die ga ik uiteraard niet toevoegen aan iTunes. De andere mp3-speler is ook gearriveerd, maar deze gooit zorgvuldig overgezette albums dwars door elkaar. Hier kan ik echter wel mijn eigen shows op zetten en met een capaciteit van 16GB zit het wel goed. Zojuist heb ik 44 singles gedraaid in 'Do The 45' en deze show is inmiddels beschikbaar via Mixcloud. Het is inclusief drie van de zes singles uit het verwachte pakket dat eveneens vanmiddag is bezorgd. We stellen de 'Singles round-up' daarover nog een tijdje uit. Nu is het dan tijd om eindelijk weer eens te schrijven aan 'Het zilveren goud'. De singles zijn vermoedelijk grotendeels weer van vóór 1996, maar dat mag de pret niet drukken. Het gaat immers om het bericht erbij. Ik weet de datum niet meer exact te herinneren, maar het moet in september of oktober 1996 zijn geweest.
In mei 1996 breekt het omgedraaide kruisje dat sinds 1994 aan mijn linker oorlel bungelt. Een klein stukje poreus geworden zilver valt van het ringetje (dat ik tot begin 1998 laat zitten) maar feitelijk valt een zware last van mijn schouders. Ik ga weer het plezier in zien van het leven en waan mezelf helemaal als een hippie in een psychedelisch shirt en bruin leren jasje. Ik denk als dit niet plaats had gevonden dat de JWG-betrekking op de krantenredactie eveneens buiten beschouwing was gebleven. Bij de Sneeker hebben ze in 1996 al verschillende versies van een Gerrit meegemaakt. Het begint eerst als een puisterige scholier die verwacht dat iedereen over dezelfde sloot muziekkennis beschikt. Vervolgens heb ik moeite met de overgang van puberteit naar volwassen worden en even later schrijf ik het persbericht voor Horrible Dying en maken mijn collega's kennis met de wereld van de deathmetal. Intussen ook nog een fase van een ongeleid projectiel dat 'vergeet' dat hij recent nog onkosten heeft gedeclareerd en het dus nóg maar eens doet. Dat in 1996 een meer ontspannen Gerrit met voldoende levenslust voorbij komt, hebben mijn collega's van de redactie niet zien aankomen. Natuurlijk, hij is en blijft eigenwijs, maar dat is een familiekwaaltje.
Eens in de week hebben we een redactievergadering. Het is dan vooral afspreken wat we gedurende het weekend gaan doen. Je kan zelf een idee aandragen, maar het is ook vrij regelmatig dat ik een opdracht ontvang van de redactie. Daarbij letten ze goed op mijn achtergrond. Hoewel ik in een grijs verleden bij een fanfare heb gespeeld, kan ik er niet over schrijven zoals dat het geval is met rock- en folkmuziek. Toch word ik zo op een avond naar een presentatie van een fanfare gestuurd. Het wordt nog leuker als de Youth For Christ een het vijftigjarig jubileum viert in 1996. Youth For Christ heeft ook een zeer actieve beweging in Sneek en ik ben al eens 'voor de gein' in hun koffiebar geweest. Het begint op een zondagmiddag als ze een jongerenmiddag hebben georganiseerd in een schoolgebouw. Ik weet niet meer waarom en wat er precies allemaal heeft plaatsgevonden, maar het thema is iets met bananen. Ik kan de volgende maanden geen banaan meer zien. Ook hoor ik iets over het aanstaande spektakel van de Youth For Christ in de Sneker Veemarkthal. Dat is één of twee weken later en de redactie heeft besloten dat ik daar maar eens een kijkje moet nemen. Rond dezelfde tijd zit ik ook bij de sessie van een kwakzalver die meent dat ze paranormaal begaafd is. Daar prik ik op dezelfde avond doorheen en maak een erg gezellig bericht dat niet in goede aarde valt bij het 'medium', maar wel wordt voorgelezen bij Omrop Fryslân. Ze sturen me heel bewust naar dit soort activiteiten toe en ook het jubileum van Youth For Christ mag door mijn pen worden geschreven. Ik ga uiteraard 'netjes' naar de Veemarkthal. Het 'Youth Against Christ'-shirt van Altar blijft in de kast liggen...
Ik heb nooit iets met theatervoorstellingen gehad. 'Toneelstukjes' herinneren me aan de verplichte dingen op de basisschool. Youth For Christ blijkt echter dol te zijn op toneelstukjes want ook in de Veemarkthal krijgen we een paar voor de neus. Hetgeen waar ik wellicht het meest naar uit kijk is het concert van de Australische gospelrockband Quick & The Dead. Het lijkt eindeloos te duren, maar naar de pauze worden de elektrische gitaren ingeplugd en kan de concertervaring beginnen. Zo kinderachtig als de toneelstukjes zijn, zo overdonderend is de band. Ik ga best wel een beetje uit mijn dak want het geluid is goed en de band bevalt me echt goed. Dan word ik de volgende morgen wakker en voel me zó 'licht' in het hoofd, waar ik anders koppijn heb van het gezuip en de ervaringen van de rockconcerten. Mijn humeur is niet stuk te krijgen. Ik fiets 's middags naar de stad en drink een paar in The Scrum. Daar ontmoet ik een oud-klasgenote en die hoort mijn verhaal aan. 'Ik denk dat je Het Licht hebt gezien', zegt ze. Verhip, daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht. Dat verklaart waarschijnlijk ook deze aangename roes waar ik het liefst altijd in zou willen blijven vertoeven. De komende maanden ga ik nog verder het extreme in en dat geeft voer voor de verhaaltjes bij 'Het zilveren goud'. Quick & The Dead heeft van 1985 tot en met 1998 bestaan en heeft in 2012 een reünieconcert gedaan. Inmiddels is de naam in gebruik bij een andere gospel-act.
2580 Kiss - The Art Of Noise Featuring Tom Jones (Duitsland, China, 1988)
2581 Mama Leone - Bino (NL, CNR, 1979)
2582 Can't Take My Eyes Off You - Boys Town Gang (NL, Rams Horn, 1982)
2583 Sincerita - Riccardo Cocciante (Duitsland, Virgin, 1983)
2584 Hello How Are You - The Easy Beats (NL, P&C Groep, 1968, re: 1985)
2585 Go - Scott Fitzgerald (Duitsland, RCA, 1988)
De singles van deze maand zijn grotendeels gekocht op de rommelmarkt van de hervormde kerk in Sneek. De gereformeerden hebben een weekend rond Pasen de Veemarkthal tot hun beschikking, de hervormden in oktober. Ik weet alleen niet precies wanneer ik de platen heb gekocht, hoewel ik Bino, Boys Town Gang en Riccardo Cocciante naar alle waarschijnlijkheid in 1996 heb gekocht. The Easy Beats is een reclame-single welke door Peek & Cloppenburg wordt weggegeven. Eddy Ouwens zal het ook nog eens opnemen voor het bedrijf, maar dit is een prachtige stereo-versie van de originele single uit 1968. Ik hou voorlopig 'Het zilveren goud' in het weekend zodat ik woensdag weer kan beginnen met de 'Singles round-up'. Volgende week dan een verhaaltje over de cursus. Daarna weer een verhaaltje over het werk voor de Sneeker want daarvoor gebruik ik iets té enthousiast een les uit de cursus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten