Artiesten los zien van bepaalde keuzes of politieke voorkeuren. Ik roep al jaren dat ik hiertoe prima in staat ben, behalve vanavond. Ik heb aanvankelijk een andere artiest op het oog. Van deze persoon, ik noem geen namen, bestaat geen Wikipedia en hij heeft evenmin een persoonlijke website. Je komt dan terecht op zijn sociale media-profielen en dan heb ik gegeten en gedronken. Het doet niets af aan de plaat, maar de Week Spot gaat naar iemand anders. Van deze artieste weet ik ook weinig biografische details of opvattingen van welk aard dan ook, maar van de andere was buiten het activisme om weinig interessants te vinden om mee te nemen in een bericht. Zo kijk ik opnieuw naar de lijst voor komende zaterdag en ga even zoeken op Goggle. En wat blijkt? Pat Cooley heeft afgelopen maart nog een nieuwe cd uitgebracht! Hoewel het promotionele verhaal niet diep in het verleden gaat, kan ik hiermee wel uit de voeten. De plaat is de afgelopen maanden reeds gegroeid tot een échte favoriet: 'I Ain't Going Where You're Going' van Pat Cooley uit 1987.
Clarence George Carter komt op 14 januari 1936 ter wereld in Alabama. Hij is vanaf zijn geboorte blind maar dat belet hem niet om de gitaar te leren spelen en een populaire zanger te worden. Clarence Carter zal enkele grote hits hebben in de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. 'Patches' bereikt ook hier de Top 40 in 1970. Carter is, ondanks de hoge leeftijd, nog altijd actief in de muziek, daar waar hij zestig jaar geleden is begonnen. In de jaren tachtig ontdekt hij Pat Cooley. Zij opent menig concert voor hem en als ze platen gaat maken, is Clarence vlak in de buurt. Dat is ook het geval met onze Week Spot Dat is uitgebracht op het Ichiban-label waar Carter dan al zes jaar bij in dienst is. Hij zal tot 1996 bij Ichiban blijven voordat hij zijn eigen maatschappij op poten zet. De promotie voor haar laatste album maakt niet veel woorden vuil aan de jaren tachtig. Het wordt omschreven als het héél ver terug in de tijd is en ergens verderop wordt 'I Ain't Going Where You're Going' toch nog genoemd en aangeprezen. Het staat op een vrij recent album van Pat dat ook de focus legt op haar verleden.
De schrijver roemt de Candi Staton-achtige vertolking met een stem die erin gaat als puddingbroodjes. Nou nee, niet helemaal letterlijk, maar wel het met equivalent van de puddingbroodjes in de zuidelijke staten van Amerika. Volgens de schrijver is ze vooral actief van 2006 tot en met 2015 als ze vijf cd's uitbrengt. Veelal eigen werk hoewel er ook een cover is verschenen van 'Members Only' van Bobby Bland. Dat plaatje komen we morgen weer tegen in de 'Singles round-up'! Al met al is er niet zoveel te schrijven over de Week Spot van deze week, buiten dat het nummer enorm is gegroeid in de afgelopen maanden. Wellicht dat de andere artiest later nog eens de Week Spot gaat ontvangen als ik meer biografische details heb gevonden, maar de eer gaat deze week naar mevrouw Cooley!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten