Eigenlijk heb ik gewoon de donderdagavond en vrijdagavond omgeruild. Anders kijk ik na 'Afterglow' even op Youtube totdat het de hoogste tijd is voor bed. Het lijkt me echter beter Youtube even uit te stellen tot vrijdagavond en in plaats daarvan een bericht te publiceren op Soul-xotica. Nu ben ik terug van vier uren op Youtube en is het wederom een beetje te laat om nog twee afleveringen te doen. Eentje wil ik in ieder geval nog wel doen. Bovendien heb ik de meeste van mijn wekelijkse abonnementen vanavond al gezien en zou ik morgenavond wellicht het laatste deel kunnen doen? De komende negen singles ga ik verblijven binnen de letter S. Van The Seekers tot Sybil. Dat belooft een 'mixed bag' te worden.
* The Seekers- I'll Never Find Another You (NL, Columbia, 1965) (E)
In 2011 staan de 'collector's items' op single in de nabijheid van de kassa. Er wordt me dan verteld dat de singles anders roofgoed zouden zijn. De elpees en cd's staan boven alsook de niet bijster bijzondere singles. Bij mijn bezoek in 2014 staan alle geluidsdragers weer boven en dat is in 2021 ook het geval. Boven de schappen met platen is een soort lijst gemaakt als etalage voor de meer bijzondere platen. Een fraaie collectie van The Seekers springt meteen in het oog. Ik weet het niet. Zou ik alle singles moeten hebben gekocht? 'The Carnival Is Over' heb ik ergens in een neutraal hoesje en idem voor wat betreft 'Chilly Winds'. Ik heb The Seekers nooit als heel erg belangwekkend geacht en dus kies ik alleen 'I'll Never Find Another You' uit. Buiten 'Georgy Girl' vind ik dit wellicht de meest aantrekkelijke van The Seekers. Het hoesje is beeldschoon. De single mist het hartje en is duidelijk wel gedraaid in de afgelopen 56 jaar, maar het kan er mee door.
* Shakatak- Steppin' (NL, Polydor, 1980) (M)
Net zoals bij The Seekers kan ook het gros van Shakatak mij worden gestolen. Ik heb zelfs de 12"-uitvoering van 'Easier Said Than Done' terwijl je het na de reguliere single-versie al wel geloofd en niet zo nodig nog twee herhalingen van dezelfde zet wil aanhoren. Maar dan deze single... eentje van vóór de eerste Nederlandse hits van Shakatak. Dat ziet er wel interessant uit. Muzikaal is het compleet inwisselbaar voor de rest van het oeuvre. Je hebt de solide groove met de plinkplonk piano en vandaag een paar breaks voor de variatie. Geen zangeressen in de buurt. Ofwel, niks nieuws onder de zon, maar wel een plaat waarbij ik de jingle met de boer kan botvieren.
* Sheer Elegance- Milky Way (Italië, ABC, 1975) (M)
Ik zou Sheer Elegance anders vast niet hebben gekend, maar ik ken de naam uit de tijd dat ik de 'Summer Spirit Of...' doe in de zomermaanden. In 2017 en 2018 maak ik gebruik van zelf uitgerekende lijsten van de grote Engelse zomerhits van een bepaald jaar. Niet dat Sheer Elegance in de lijst staat, maar ik tref wel enkele platen in de onderste regionen van de Engelse hitlijsten. Het valt me dan op dat er vrijwel niets van de groep is te vinden op Youtube en dergelijke. Op het hoesje wordt melding gemaakt van een 'disco boom', maar ik zie hier niet meteen een volle dansvloer. 'Milky Way' doet eigenlijk meer countrypop aan. Erg gezellig, maar meer ook niet. 'Satisfaction Is What I Need' dan? Dat klinkt muzikaal puur als pop, terwijl de zang een beetje 'out of sync' lijkt te zijn, maar ik vind het niet aardig genoeg voor de Blauwe Bak. Jammer, ik had méér gehoopt.
* Sheila B. Devotion- I Don't Need A Doctor (Frankrijk, Carrere, 1978) (M)
* S.B. Devotion- No No No No (Frankrijk, Carrere, 1979) (M)
Twee variaties van de Sheila B. Devotion. 'Doctor' is een fijne Eurodisco-stamper met alle bekende elementen uit die tijd en dan flink 'over the top' om de feestvreugde te verhogen. De tweede is dus als S.B. Devotion en deze variatie heb ik nog niet gezien. Het moet een opvolger zijn 'Spacer' en dan is de productie al een stuk internationaler geworden. Qua liedje is 'No No No No' een 'No No No No' voor mij en dan hoor ik liever het knullige 'Doctor', maar qua productie ligt het een stuk lekkerder in het gehoor.
* Peter Shelley- Gee Baby (Duitsland, Ariola, 1974) (E)
Als ik me niet vergis, stuurt de Engelse platenmaatschappij Magnet Peter Shelley de wereld in om een brug te slaan tussen David Essex en Alvin Stardust. Hier is het meer de eerste. 'Gee Baby' is een mierzoet popliedje. Niets bijzonders maar aardig genoeg voor een zondagavond.
* The Soulful Dynamics- Annabella (Duitsland, Philips, 1970) (M)
De tweelingzus van Ninette, want het is hetzelfde model dat ook prijkt op het hoesje van 'Mademoiselle Ninette'. Op de achterkant van het Duitse hoesje wordt gesproken van reggae. Nee, met de beste bedoelingen kun je The Soulful Dynamics geen reggae noemen, ook al heet de b-kant 'Mr. Reggaeman'. Wellicht dat iemand bij de platenmaatschappij The Equals heeft beoordeeld als reggae want feitelijk is dit hetzelfde stampwerk als Eddy Grant en zijn kornuiten. Wel een leuke plaat overigens!
* Soundation- Goodbye Forever (NL, Pink Elephant, 1971) (A)
'Originele hit versie', staat op het hoesje. Wie zou het als eerste hebben uitgevoerd. Soundation of Paul Brett of wellicht iemand anders? Interessant. Het niet altijd even betrouwbare Wikipedia vertelt bij het album 'Jubilation Foundry' dat 'Goodbye Forever' van de hand is van Paul Brett, maar dat is niet waar. Het heeft zelfs Italiaanse roots aan de credits te zien. Maar even door naar Whosampled en Discogs. De single van Paul Brett geeft wel John Hutcheson en Fabrizio als de schrijvers. Het lijkt erop dat Soundation het nummer na Paul Brett heeft opgenomen, maar ik kan niet vinden wie het origineel heeft gedaan. Ik heb eveneens de Paul Brett-single, maar kan eigenlijk geen keuze maken tussen de twee. Beide gewoon even goed.
* Sybil- Don't Make Me Over (NL, Bite, 1989) (M)
Twee vliegen in één klap? Ten eerste vind ik het Bacharach-David nummer 'Don't Make Me Over' een prachtig nummer en bovendien heb ik een zwak voor Sybil. Toch werkt het nummer beter als een ballad en hier heeft het de overbekende beat gekregen uit deze jaren. Het had zo leuk kunnen zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten