Eigenlijk zou ik hebben gewenst dat dit een paar dagen later zou gebeuren, maar vandaag is het potje zowel geestelijk als lichamelijk even helemaal leeg. Ik sta desondanks om tien uur op en zet een volle pot koffie voor onderweg, maar dit heb ik thuis verder opgedronken. Geestelijk wil het vandaag even niet, maar het lichaam heeft ook duidelijk even rust nodig. Best wel jammer want zo vaak is het niet helemaal windstil en niet té warm. Ik heb eerder een plan voor Gaasterland, maar de afstand naar Lemmer in kilometers valt me al tegen. Als je in Lemmer bent, ben je nog lang niet in Gaasterland. Zo verstrijkt het middaguur en even krijg ik twee andere plannen. Ik zou nog altijd graag eens naar 'Het Goed' in Emmeloord willen, maar zie ook dat er zo'n zaak in Assen zit. Dat is het plan voor morgen. Op tijd naar bed en 's ochtends vroeg starten want de fiets moet om half zes weer terug in Havelte zijn. Ik ben vanavond nog even naar de winkel geweest en zie dan dat ik in de tour-stand eveneens een actieradius van tachtig kilometer heb en dus denk ik dat het morgen een gemakkelijk ritje wordt. Beide winkels zitten ongeveer op 45 kilometer bij me vandaan. Over kringloopzaken gesproken: Ik heb de 24 singles uit Emmen nog liggen en ga deze in twee afleveringen doen. Zoals ik al eerder heb geschreven is het 'niet veel soeps' en zitten een aantal 'dubbele' singles en upgrades in het pakket. Morgen zal ik vast kritischer te werk gaan?
* Blue Mink- Sunday (NL, Regal Zonophone, 1971)
Helemaal overnieuw! Ik meen dat ik maandag een upgrade heb gevonden voor 'The Banner Man'.. Ik heb deze single in 2019 gekocht op de platenbeurs in Steenwijk en is gewoon okay. Met het hoesje is deze nog mooier. Omdat ik even zin heb om de plaat te draaien, haal ik hem uit het hoesje en zie dat 'Sunday' in de hoes zit. En deze heb ik nog niet! De oude 'Banner Man' krijgt dus het hoesje en 'Sunday' mag in het kartonnen hoesje. Eigenlijk is 'Sunday' een veel leukere plaat dan 'Banner Man'. Goed dat ik hem dus heb meegenomen!
* Joe Bourne- Just Like A Woman (NL, Burdorff, 1976)
Er zijn maar weinig covers van Bob Dylan-nummers die onder doen voor het origineel. Alleen 'Rainy Day Women Nos. 12 & 35' en 'Lay Lady Lay' blijken niet zo lekker te liggen in coverversies. Joe is niet de eerste die 'Just Like A Woman' op de plaat zet, maar bij Dylan's origineel heb ik altijd meer het gevoel gehad dat hij het schreef met anderen in gedachten. Ik weet dat ik recent meerdere platen van Joe Bourne in de reserve-Blauwe Bak heb gezet, maar bij deze ben ik er niet zeker van. Het is een fraaie ballade met piano, maar meer dan pop wordt het niet. Of gaat de b-kant nog wat worden? Een minder veeleisende dj zou dit als 'Modern' Northern Soul kunnen bestempelen, maar bij mij gaat het gewoon de Gele Bak in.
* Bucks Fizz- My Camera Never Lies (België, RCA Victor, 1982)
Ja, dat bestaat ook nog. Belgische RCA's! Ik heb in deze aflevering meteen twee van deze voorwerpen. Sabam is de Belgische Stemra en krijgt een vermelding op het label. Dit nummer van The Fizz is niet blijven hangen sinds 1982 maar ik heb mindere singles gehoord van het combo.
* The Critters- Mr. Dieingly Sad/Younger Girl (US, MCA, 1966, re: 1973)
De a-kant zegt me zo niets, de b-kant heb ik ooit op een elpee gehad. 'Younger Girl' is een nummer van The Lovin' Spoonful en The Critters maakt daar niet zoveel anders van. Beide nummers stammen uit 1966 en zijn in 1969 voor het eerst samen op een single geperst. Vier jaar later krijgt het ding opnieuw een persing aangeboden en dat is de single zoals ik die in Emmen heb gevonden. Een beetje Association met fraaie harmoniezang. Verder zoals de titel doet vermoeden een 'moody' jaren zestig-dingetje. 'Younger Girl' is dan veruit mijn favoriet van de twee. Leuk om deze eens op single te hebben.
* Carol Douglas- Doctor's Orders (België, RCA Victor, 1974)
Het hele verhaal van Carol Douglas en deze single heb ik, geloof ik, al eens beschreven in een Week Spot-bericht. Carol Douglas begint namelijk haar carrière als Carolyn Cooke. RCA heeft het volste vertrouwen in de zangeres en laat haar een single opnemen. Dan blijkt Carolyn zwanger te zijn en dat is niet het idee waarmee RCA de zangeres wil promoten. 'I Don't Mind' sterft een zachte dood en Carolyn gaat zich bezig houden met haar gezin. Amerika is erg chauvinistisch en zeker als het aankomt op hits uit Engeland. De Britse Sunny gooit hoge ogen met 'Doctor's Orders' en Amerika wil een 'eigen' coverversie hebben. Carol Douglas hangt toevallig rond in een studio en neemt het dus op. De rest is geschiedenis want Douglas heeft een grotere hit dan Sunny (missie geslaagd) en het is de start van haar hernieuwde loopbaan. De versies zijn totaal inwisselbaar ook al heeft Douglas iets meer een disco-'feel' in haar versie.
* Family- In My Own Time (UK, Reprise, 1971)
Ik heb al de eerste keer afgerekend als ik in een hoekje opeens een doosje met singles zie staan. Ik scheld ze bijna allemaal uit voor Engelse persingen en ze zijn 1,50 euro per stuk. Alles kan voor deze prijs! Mijn oude 'In My Own Time' heeft ook wat steenslag voor het hoofd gehad, maar is lang niet zo slecht als deze. Ik had wellicht toch even de staat moeten checken. Ik denk dat ik hem aan de muur ga hangen want hier maak je niemand meer gelukkig mee?
* Five Star- Rain Or Shine (Duitsland, Tent, 1986)
Five Star is in de jaren tachtig altijd ergens in de achtergrond geweest en anno 2021 ontdek ik pas hoe leuk de plaatjes eigenlijk zijn. Dit 'Rain Or Shine' ben ik helemaal vergeten, maar is wel één van de leukste van de Engelse groep. Het wordt weer gezellig op de zondagavond!
* Genesis- Many Too Many (UK, Charisma, 1978)
Op Facebook hebben we het onlangs gehad over de 'golden oldies'-hoesjes van 2001 Verzenddienst. Het Brabantse bedrijf drukt niet alleen neutrale hoesjes, maar verpakt ook opnieuw Amerikaanse 'golden oldies'- singles voor de jukeboxen. Sinds maandag heb ik nu een paar 'Star Hits'-hoesjes en dat lijkt hetzelfde procedé te zijn. Hier heeft het een open gat voor het label aan de voorkant. Met oranje en paars is het lekker kleurrijk in ieder geval. Oef, wat een prachtig nummer van Genesis. Wellicht dat ik deze ga meenemen voor de 'Eindstreep' van september.
* The Hollies- He Ain't Heavy... He's My Brother (Australië, Parlophone, 1969)
Deze staat eveneens tussen de Engelse persingen. Ik heb nu dan de Nederlandse uit 1969, de Australische en de Engelse heruitgave van 1987. En het blijft hetzelfde schitterende nummer. Hier kan ik nooit genoeg van hebben of krijgen.
* Jefferson Starship- Count On Me (UK, Grunt, 1978)
Uit de overgangsperiode van Jefferson Airplane naar Starship in de jaren tachtig. 'Count On Me' is ongedwongen Westcoast-pop. Het lijkt de band voor de wind te gaan maar schijn bedriegt. Marty Balin wil na 1976 eigenlijk niet meer op tournee en Grace Slick is zwaar aan de drank. In 1978 zal de groep twee optredens doen in Duitsland. Bij het eerste optreden kan Slick niet zingen en breekt het publiek de zaal af. Bij het tweede concert blijft Slick het publiek uitschelden en legt ze de verantwoordelijkheid van de gruweldaden van dertig jaar eerder bij de toehoorders. Ze wordt even later uit de band gegooid. Op de keerzijde staat 'Show Yourself' uit de pen van Slick en met haar kenmerkende leadzang. Ik zie nu pas dat het plaatje in de corresponderende Engelse RCA-hoes zit. Leuke aanwinst!
* Brenda Lee- Think (Duitsland, Brunswick, 1964)
'Little Miss Dynamite' raakt haar wilde haren na 1962 erg snel kwijt. 'Think' is een pure ballade zoals die ook tien of twintig jaar eerder gemaakt had kunnen worden. 'The Waiting Game' is door de vorige eigenaar (m/v) uitgeroepen tot a-kant en dat is meer upbeat country. Voor 1,50 euro ben ik te zwak om zoiets te laten liggen, maar wellicht moest ik het de volgende keer wel doen. Hup in het archief ermee!
* Dean Martin- My Woman, My Woman, My Wife (NL, Reprise, 1970)
Kan het nog erger? Jazeker! Een Nederlandse Reprise-single van Dean Martin uit 1970. De andere kant toont me 'Here We Go Again' en dat is, volgens mij, de 'smartlap' zoals we die van Ray Charles kennen. 'My Woman' is nog niet zo slecht als dat ik had verwacht. En de b-kant is inderdaad het Ray Charles-nummer. Ik geef eventueel dan toch de voorkeur aan Charles als het beslist moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten