De singles van deze maand dienen gewoon weer ter decoratie van de verhaaltjes. Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik in september 1996 plaatjes heb gekocht. Hoewel het inmiddels alleen weer vinyl is, heb ik ook periodes gekend waarbij de singles puur hobby zijn en ik het meeste van mijn muzikale behoeftes verkrijg middels cd's. Het is over het algemeen slecht afgelopen met deze zilveren schijven. Ik stapel net zo lang door met cd's totdat het cd-mapje helemaal vol zit en uiteraard ontdoe ik deze van de hoesjes om het zo plat mogelijk te krijgen. Een krasje op een plaat geeft een vervelende tik, een kras op een cd en het schijfje wil niet meer afspelen. Het is, volgens mij, ook nog de tijd van vóór de reparatiekits voor cd's en dus gaan de meesten omstreeks 2005 in de container. Cd's hebben dus nooit mee mogen doen in mijn verzameling en blijven buiten beschouwing in 'Het zilveren goud'. Vanavond ga ik terug naar één van de meest memorabele concerten die ik heb mogen aanschouwen. Een theatraal multimedia-spektakel dat, voor Nederlandse begrippen, dan haar tijd ver vooruit is. Dan kan ik meteen ook schrijven over een Friese band waar ik, zeker in de eerste helft van de jaren negentig, een hele grote fan van ben: Reboelje.
Ik werk pas een paar weken als recensent voor het Sneeker Nieuwsblad als ik op het eerste 'Úteinrock'-festival ben in Het Bolwerk in Sneek. Op dit festival staan Europese minderheidstalen centraal. Naast een Friese delegatie zijn het bands en artiesten die in het Welsh en Baskisch zingen. Bij een latere editie komt daar nog Achterhoeks bij. In 1992 wordt de avond afgetrapt met Reboelje. 'Magysk Teater' is dan een jaar oud, maar nog altijd de meest recente cd, en hiervan worden de meeste nummers gespeeld. Hoewel er nog veel acts zullen volgen, ga ik meteen na Reboelje naar huis. Enerzijds omdat ik helemaal ondersteboven ben van deze band, anderzijds omdat we in 'T Hokje die avond ons openingsfeest hebben na de verbouwing. Dat laatste is dan weer onze 'zuipkeet'. Ik maak plannen om de band te interviewen en het is mijn enige missie op Aaipop in 1992. Ik doe drie maanden over het uitwerken van het interview (veelal tijdens mijn stage bij het waterschap) en het eindresultaat is meest Nederlands. Dat laatste stoort me toch wel. Ik wil dolgraag Fries leren schrijven en zal dat het komende jaar gaan bij spijkeren. Ik ontmoet bij een concert een oud-klasgenoot en deze helpt mee met het vermoorden van de platenindustrie door de Reboelje-plaat over te zetten naar cassette. Dit bandje draai ik vervolgens helemaal dol in de zomer van 1992. Ook heb ik een t-shirt gekocht dat ik, geloof ik, nog steeds ergens moet hebben liggen.
Eind 1992 krijg ik de cd 'Simmersnie' aangeboden ter recensie. Het probleem wil echter dat ik dan nog steeds geen cd-speler heb. Mijn broer zet het op cassette en van mijn eerste verdiende geld koop ik een ghettoblaster met cd-speler. 'De Fûgel Yn Dy' wordt gepromoot als een single als ik een paar weken voor de ziekenomroep werk en met name Henk Westbroek durft het zelfs aan om de plaat twee keer achtereen te draaien in zijn show op 3FM. Het mag allemaal niet baten voor de groep in Nederland. Wel mogen ze een sessie doen voor de BBC en zorgen ze uitverkochte zalen en dampende en stampende feesttenten. Hoewel het niet bepaald punk of heavy metal is kun je best een 'potsje stowe' in die tijd. Een soort van dronkemans-pogo. In 1994 verschijnt het album 'Medusa' en dat leer ik pas in 1997 waarderen. Het wordt muzikaal al iets minder opruiend en bij vlagen zelfs belegen. Dan kondigt de band aan om in 1996 een aantal speciale optredens te doen. Reboelje verzorgt namelijk de muziek voor 'De Brulloft', dat is Fries voor bruiloft. Ik ga in september 1996 in de hoedanigheid van Sneeker Nieuwsblad-recensent naar Balk voor het optreden.
Dat begint al bij de ingang van het zalencentrum. Figuranten lopen tussen de bezoekers door en eentje (blijkbaar een figurant) kijkt me een beetje sneu aan als blijkt dat ik niet een cadeau heb meegenomen voor het bruidspaar. In de zaal zit ik eveneens tussen figuranten in. Op het podium speelt een amateuristisch orkestje slechte meedeiners en dat blijkt Reboelje onder de schmink te zijn. Het ogenschijnlijk gelukkige bruidspaar, de ceremoniemeester, de oom en tante met hun 'A-B-C' en een dronken oom met slechte moppen... In alles is het nét een echte bruiloft. Totdat het donker wordt in de zaal en achter het podium een videoscherm blijkt te hangen. Op het scherm en in de liedjes van Reboelje wordt vooral het levensverhaal van de bruid uitgebeeld. Na een jeugd vol misbruik sluit ze zich aan bij een sm-genootschap en wordt gebrandmerkt. Ze weet na jaren te ontsnappen en valt meteen voor de charmes van de stoere ijshockey-speler. Vandaag hebben ze elkaar het jawoord gegeven zonder dat ze elkaar echt goed kennen. Dat is de strekking van het verhaal. Er gebeuren allemaal rare dingen in de zaal. Een 'familielid' dat onwel raakt en uit de zaal wordt gedragen, maar ook de leden van het genootschap zijn naar binnen gekomen om de bruid te ontvoeren. De vaak ongedwongen sfeer in de feestzaal, de dreigende muziek en beelden en dan opeens deze opstootjes maken dat je oren en ogen tekort komt. Het optreden gaat bij mij de boeken in als één van de meest bijzondere concerten uit mijn leven. Ik heb de dvd later ook nog eens gezien, maar deze kan niet de impact overbrengen van de aanwezigheid in de zaal. Reboelje zal in december 1998 nog in de Mega Top 100 komen met een Friestalige kerstsingle en dan is het de BZN van Friesland geworden. Ik zie de band nog eenmaal tijdens een festival in 2000 en daarna hoeft het voor mij niet meer.
2571 Oh Babe! - Lionel Hampton (US, Decca, 1950)
Hoewel ik vandaag negen platen te gast heb en niet teveel kwijt wil over de titels, moet ik nu wel even pauzeren. Ik wist dat deze single oud moest zijn maar ontdek nu dat deze in november 1950 is uitgegeven. 'Unbreakable record' staat op het label en dat is natuurlijk om het 78 toeren-formaat verder uit de markt te prijzen. Het is dus met stip de oudste single uit mijn collectie, ook al heb ik lange tijd gedacht dat het uit 1955 of 1956 moest stammen.
2572 Mama - Heintje (NL, CNR, donkerblauwe labels, 1967)
2573 Scheiden Tut So Weh - Heintje (Duitsland, Ariola, 1969)
2574 Du Oder Keine - Michael Heymann (Duitsland, Columbia, 1969)
'Der Superhit aus England' staat op het hoesje van Heymann, maar dit slaat uiteraard op het origineel van 'Du Oder Keine'. Het is namelijk 'Make Me An Island' van Joe Dolan. De single van Heintje heb ik ook nog met de latere lichtblauwe labels en wellicht dat we die over een jaar weer tegenkomen in 'Het zilveren goud'.
2575 Och Was Ik Maar - Johnny Hoes (NL, Philips, 1961)
2576 Zonder Bier Geen Plezier - Johnny Hoes (NL, Phonogram Special Products, 1962)
2577 Daar Bij Die Molen - Johnny & Mary (NL, Telstar, 1965)
2578 Venus - Lloyd Jones (US, Bell, 1959)
2579 Helgolân - Peter De Jong (NL, Philips, 1960)
Van Lloyd Jones weet ik zeker dat ik het in de zomer van 1995 heb gekocht op de rommelmarkt in Oudega. De Peter De Jong-single heb ik in 1993 van een buurjongen gekregen. De tweede van Heintje en de single van Michael Heymann heb ik ooit op mijn kraam gehad in de tijd dat ik nog wel eens op een vlooienmarkt sta. De oranje stickers ('afgeprijsd 2,99' en 'afgeprijsd nu 5,99') zijn overbodig geworden stickers van Schwarzkopf. Het getuigt van lef om zes gulden te vragen voor een Heintje-single, maar vooruit maar! Volgende week opnieuw negen singles en wellicht dat ik het dan over bananen ga hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten