Singles round-up: september 7

Het is alweer een tijdje geleden dat het voor het laatst heeft opgespeeld, maar ik heb vandaag geen beste dag gehad. Ik ben wakker geworden met een hevige pijn en heb daar de rest van de dag last van gehouden. Het is een kramp in de kuitspier. Ik had nog wel idee gehad bij een fietstochtje naar Dwingeloo, maar het is al pijnlijk genoeg om naar de brievenbus te lopen en dus laat ik het maar. Morgen weer aan de bak en zaterdag is het plan om in Meppel op zoek te gaan naar nog meer singles. Terwijl ik eigenlijk wel genoeg zou moeten hebben voor deze maand? Vanavond publiceer ik een enkele 'Singles round-up'. Het zou de bedoeling zijn om gisteren dubbel te publiceren zodat ik vandaag vrijaf kon nemen. Morgenavond publiceer ik naar alle waarschijnlijkheid wel twee berichten zodat ik de singles dit weekend kan rangschikken. Vanavond kruip ik van de N naar de letter S.

* New World- Tom Tom Turnaround (Duitsland, Columbia, 1971) (M)
New World is één van de eerste groepen op het Rak-label van Mickie Most. Most is dan reeds enige jaren een onafhankelijke producent en heeft gewerkt met The Animals, Herman's Hermits en Jeff Beck. Na een paar singles voor Deram debuteert New World op het Rak-label met 'Rose Garden', het nummer van Joe South dat vooral een hit zal worden in de uitvoering van Lynn Anderson. 'Tom Tom Turnaround' stamt nog uit de tijd dat veel landen nog geen eigen Rak-labels hebben en ze als Columbia worden vervaardigd. De productie is in handen van Mike Hurst en dat verklaart meteen het enigszins barokke arrangement van het liedje. Het staat in schril contrast met meer bekend Rak-werk als Suzi Quatro en Mud maar het plaatje mag er zijn.

* Night- Love On The Airwaves (UK, Planet, 1980) (M)
Chris Thompson geldt nog altijd als 'de stem van Manfred Mann's Earth Band' en toert een paar jaar geleden ook in die hoedanigheid rond in Nederland. Hij verlaat Manfred Mann om zijn eigen band te starten. 'Hot Summer Night' is een bijzonder aardig hitje van de hand van Night. Dit 'Love On The Airwaves' zegt me helemaal niets, maar het is de nieuwsgierig, de Engelse persing en de vraagprijs van een euro. En een plaatje over de radio is altijd welkom, zeker als het gaat over nachtradio. Maar helaas... het haalt het niet bij 'Hot Summer Night'.

* Osibisa- Sunshine Day (Duitsland, Bronze, 1975) (A)
Ik heb heel lang geleden wel meer singles gehad van Osibisa maar heb het gevoel dat ik een aantal ben kwijt geraakt. Onder andere 'Music For Gong Gong' dat ik altijd een leuk nummer heb gevonden. Die moet ik maar weer eens opnieuw zoeken. 'Sunshine Day' ontbreekt ook altijd nog in de verzameling en daar heb ik vorige week maandag verandering in gebracht. Het blijft een onweerstaanbaar nummer.

* Gilbert O'Sullivan- Ooh Baby (België, MAM, 1973) (M)
De Belgische hoesjesmaker heeft er een feestje van gemaakt. Op de hoes staat de titel 'O'h Babe', maar het label geeft wel correct 'Ooh Baby' weer. Ik heb Gilbert al eens eerder één van de meest ondergewaardeerde songwriters genoemd en daar blijf ik bij. Vooral in de jaren 1989-90 koop ik alles van Gilbert dat los en vast zit, maar er zijn enkele singles die niet op mijn pad willen komen en 'Ooh Baby' is daar eentje van. Ruim dertig jaar later maar het smaakt me nog altijd en dus is de single méér dan welkom in de verzameling. Zou ik nu onderhand alle hits en tips uit het Hitdossier hebben? Maar eens nakijken.

* Red Dragon with Brian & Tony Gold- Compliments On Your Kiss (UK, Taxi, 1994) (E)
Onderweg vanuit Emmeloord kan ik niet ophouden met gniffelen. Ik weet uit een recent verleden hoe in onze chatroom wordt gereageerd op deze plaat en nu heb ik hem zowaar op vinyl. Het is eigenlijk een EP op 33 toeren met de radio-versie, de instrumentale, een 'straight mix' en de acapella vocalen. Het is een Sly & Robbie-productie, maar bovendien een hele grote hit geweest in Engeland. Vandaar dat veel 'serieus' reggae-volk allerhande verwensingen gaat uiten als de plaat wordt gedraaid. En toegegeven: Het is ook een ontzettende oorwurm.

* Charlie Rich- A Very Special Love Song (UK, Epic, 1974) (A)
Weer een voorbeeld van een single waar ik ben gevallen voor de Engelse persing. Het nummer ken ik eerlijk gezegd niet. Charlie lijkt ontzettend zijn best te doen om te klinken als Elvis en komt met een nogal kleurloos liedje over de brug. Maar ach... voor een zondagavond kan dit best nog wel eens leuk zijn.

* The Rolling Stones- Little Red Rooster (NL, Decca, 1964) (M)
Ik heb net ongeveer vijftig singles uitgezocht in Meppel als ik het bakje op de toonbank zie. 2,50 euro per stuk. Eerst een hoop van The Beatles in niet de beste staat. Vreemd genoeg denken handelaren vaak dat alles van The Beatles een fortuin waard is, maar niets is minder waar. De platen zijn op zichzelf niet zeldzaam te noemen, want er zijn miljoenen van verkocht. Beatles-platen in een onberispelijke staat kunnen veel opbrengen, maar ietwat beduimeld en de waarde ontstijgt niet de euro. Dan hou ik deze in mijn handen. Een smetteloos Favorieten Expres-hoesje en een goed geconserveerde single. Alleen al het hoesje kan iets waard zijn voor verzamelaars. Het is bovendien één van de schaarse singles van The Rolling Stones uit de jaren zestig welke ik nog niet heb. Ik heb inmiddels een waarde voorbij zien komen van 25 euro en dus mag ik niet klagen voor tien procent van deze prijs.

* Demis Roussos- We Shall Dance (NL, Philips, 1971) (E)
Heel stiekem staat deze single al een tijdje op mijn verlanglijstje. Natuurlijk wil je niet van de daken schreeuwen dat je Demis Roussos-'fan' bent, ook al heb ik steeds minder moeite met de titel. Het is enerzijds een fijne herinnering aan een goede vriendin. Een Syrische dame die helemaal begint te smelten als ze de stem van Demis hoort. Demis neemt deze solo-single op als hij nog lid is van Aphrodite's Child. Waar deze groep steeds progressiever en experimenteler wordt, daar zet Demis de traditie voort van de melodieuze popsongs waarmee Aphrodite's Child in de voorgaande jaren grote hits heeft gehad. Het zou me helemaal niet verbazen als Vangelis de klavecimbel speelt op deze single, maar hij heeft geen aandeel in het schrijven van de nummers. Ik ben erg content met deze single, een eventuele upgrade met fotohoes blijft echter welkom!

* The Seashells- Maybe I Know (NL, CBS, 1972) (M)
Ik wist dat er 'iets' was met deze plaat en dat blijkt nu ik de informatie heb opgezocht. The Seashells is een duo van Vicki Brown en Mary Partington. Ze maken twee singles waarvan dit de eerste is. Het is gezellige pop zoals deze in de begin jaren zestig aan de lopende band wordt gemaakt. Lesley Gore heeft het acht jaar eerder al op de plaat gezet en The Seashells doet een natuurgetrouwe cover. Leuk nummer voor op de zondagavond!