Laat me vanavond eerst eens beginnen over ons aller favoriete onderwerp: Geld. Nee, niks geen 'Gofundme' of iets dergelijks, maar laat me het eens hebben over teveel geld dat is uitgegeven door iemand anders? Veel van de singles van afgelopen vrijdag hebben een prijssticker van de tijd dat deze nieuw werden aangeboden. Ik kocht en betaalde mijn eerste single in 1985 ('Yesterday's Men' van Madness) en dat kostte me 6,50 gulden. Dezelfde prijs is in 1989 nog altijd actueel voor een nieuwe single. In 1991 of 1992, de tijd dat de cd-single de markt had overgenomen, wordt de prijs opeens verhoogd naar 6,95 gulden. Bij mijn weten heeft een 7"-single nooit meer dan zeven gulden gekost. Welnu, veel van de singles van afgelopen vrijdag komen van één adres: Foto-video-fono Fianen. Ik heb het op Google geprobeerd maar kan niet achterhalen waar de winkel heeft gezeten. De singles tonen echter allemaal dezelfde prijs: 7,45 gulden. Ah, nog eens gezocht en nu met resultaat: Fianen heeft winkels in Roelofarendsveen en Hazerswoude. In Sneek zijn ze dus een gulden goedkoper! Ik heb altijd gedacht dat platen voor een adviesprijs moesten worden verkocht, maar een gulden vind ik een erg groot verschil. Dan kan ik nu verder met een deel van deze singles plus anderen uit Assen en Emmeloord.
* Chicago- Just You 'N' Me (NL, CBS, 1973) (M)
Deze staat in het bakje op de toonbank. Tweeëneenhalve euro voor Chicago? Ach, waarom niet. De single is in een puike conditie maar vermoed toch dat de eigenaar heel stiekem een voorliefde heeft voor Chicago. Als je naar de inhoud van de euro-bak kijkt, is het onduidelijk waarom uitgerekend deze single meer moet kosten. Ik krijg altijd een goede bui als ik de stem hoor van Peter Cetera in combinatie met de uitgeklede drums en de dominante kopersectie. Enig manco aan de single is dat het 'hartje' is uitgebroken en het middengat dan altijd een beetje ruim is. Tijd om weer eens een paar 'spiraaltjes' op de kop te tikken. Of mijn eigen bakken doorgaan op zoek naar onnodige 'tri-centres'.
* The Crash Brothers- Hoo Doo Drums (NL, Pink Elephant, 1974) (A)
Ik heb vanmiddag nog de betekenis opgezocht van 'hoodoo' want ik weet dat dit woord vaak wordt verward met voodoo. Het komt erop neer dat voodoo de religie is en hoodoo de rituelen. Voor hoodoo hoeft de religie geen rol te spelen om ze nog steeds te kunnen uitvoeren. Dan gaan we meteen door naar het plaatje. Ik heb lange tijd gedacht dat 'Crash' zou slaan op het onderdeel van het drumstel, maar het blijkt dat er werkelijk minstens één lid is geweest met Crash als achternaam. Ginger Baker heeft zijn eigen drumkoor in de vroege jaren zeventig en er zijn meerdere bands met twee drummers. De Glitter Band bijvoorbeeld. Bij The Crash Brothers is het dan nog opvallend dat één van de drie drummers de mondharmonica bespeelt. De a-kant is duidelijk onder de invloed van Cozy Powell's 'Dance With The Devil' maar dan dynamischer. Op de b-kant staat 'Crash About' en dat is een eerbetoon aan het drumstel. Een beetje een sullig liedje maar gelukkig hebben we 'Hoo Doo Drums' op de keerzijde.
* Donovan- I Like You (US, Epic, 1973) (A)
Donovan begint als een soort van Don McLean,maar dan valt de band in en krijgt het een barok strijkersarrangement. Dan wordt het opeens weer rustig en klinkt hij weer als Don McLean en herhaalt zich het procedé nog een keer. Het levert best een eigenaardig plaatje op, best wel een beetje des Donovans. Helaas is het styreen wel flink versleten op een paar plekken, maar voor een euro hoor je mij niet zo snel klagen.
* Double- The Captain Of Her Heart (NL, Polydor, 1985) (M)
In Engeland wordt de naam uitgesproken als Doublé, maar ik zie nergens het leesteken voorbij komen. Iemand die weet hoe het zit? 'Captain' is typisch zo'n single die je in de jaren tachtig overal op de radio hoort, maar welke nimmer zal doordringen tot de Top 40. Ik geloof dat Sky Radio het later ook nog een hele tijd in de speellijst heeft gehad. Ik kijk nog eens goed naar het fotohoesje en ik zie 'double'. Kurt Maloo en Felix Haug hebben twee foto's van elkaar samengevoegd zodat er een kwartet ontstaat. Eentje heeft een zonnebril opgezet en een colbertjasje aangetrokken, terwijl de andere gewoon zijn leren jack heeft dicht geritst. De plaat is en blijft een echte klassieker waarbij ik me geen leven zonder zou kunnen voorstellen. Leuk om hem eens op een fysieke single te hebben.
* Stephen Tintin Duffy- Icing On The Cake (Duitsland, 10 Records, 1985) (M)
'Kiss Me' heb ik dankzij mijn radio-collega Lee leren waarderen. Tegelijk had ik al kennis gemaakt met de prachtige muziek van The Lilac Time zonder dat ik in de gaten had dat dit feitelijk Duffy met zijn oudere broer is. Hij heeft een ruime staat van dienst. Hij is onder andere de eerste zanger van Duran Duran en schrijft in de nieuwe eeuw enkele liedjes voor Robbie Williams. 'Icing' is in 1985 de opvolger van 'Kiss Me' en begint verrassend, maar zakt daarna heel snel in. Beduidend minder dan 'Kiss Me' welke nog wel op mijn verlanglijstje staat.
* Earth, Wind & Fire- Got To Get You Into My Life (NL, CBS, 1978) (M)
De gebroeders Gibb staan hoog in aanzien bij mij, maar eerlijk is eerlijk: In 1978 zijn ze even helemaal het spoor bijster. Ze hebben een jaar eerder 'Saturday Night Fever' voorzien van muziek en zo ontstaat het idee voor een volgende muziekfilm. Dat wordt 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band'. Het kost de Bee Gees bijna de kop en film en soundtrack wordt ontvangen met tomaten in plaats van gejuich. Earth, Wind & Fire draagt een cover aan van 'Got To Get You Into My Life' welke ze zelf hebben geproduceerd. Het zal dé grote hit worden van het album. Ik heb echter veel meer met de cover van Cliff Bennett & The Rebel Rousers, maar deze single zie je niet vaak en zeker niet voor een euro.
* Roberta Flack- Feelin' That Glow (Italië, Atlantic, 1975) (M)
Ik ben uiterst voorzichtig geworden met singles van Roberta Flack. Als ze goedkoop zijn, mogen ze altijd mee. En ja, dan kun je eens een mooie verrassing treffen. 'Feelin' That Glow' bevalt me nu al erg goed, ook al heeft de plaat her en der last van 'distortion'. Ik wil deze wel in de Blauwe Bak hebben. 'Feel Like Makin' Love' heeft daar ooit ook wel eens gestaan, maar dat is lichtjaren geleden. De b-kant is meer jazzy, maar ook niet onaardig. 'Glow' is echter de reden van toevoeging aan de Blauwe Bak, de b-kant kan wellicht nog wel eens als ik in een jazzy mood ben.
* The Four Seasons- Down The Hall (NL, Warner Bros., 1977) (M)
Ik heb hem nooit echt op een verzoeklijstje gehad, maar ongemerkt zoek ik al een tijdje naar deze plaat. Als er nog geen radio was uitgevonden, hadden ze dit in 1977 kunnen doen voor deze plaat. Echt zo'n plaat die je tegenwoordig veel te weinig meer hoort op de radio. Tijd om daar verandering in te brengen!
* Freur- Doot Doot (NL, CBS, 1983) (E)
Tien jaar voordat Prince zichzelf presenteert als 'The Love Sign' heeft onder andere Nederland al kennis gemaakt met Freur. Ofwel: Een raar teken dat door een Brits tijdschrift wordt beschreven als 'een slurf van een olifant welke een stok rabarber tot zich neemt'. Het staat echter synoniem aan de Welshe aynrhpopband Freur. 'Doot Doot' is alleen in Nederland en Duitsland een grote hit. In Engeland haalt het met pijn en moeite een 59e plek op de hitparade. Freur brengt in 1986 zelfs nog een tweede elpee uit speciaal voor de Nederlandse en Duitse markt. Het avontuur zou snel zijn vergeten, ware het niet dat Karl Hyde en Rick Smith Underworld zullen starten in de jaren negentig. Hun 'Born Slippy' wordt een evergreen dankzij de film 'Trainspotting'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten