Als de dag van gisteren. Ik weet nog precies hoe ik naar muziek luister, welke cd's ik heb gedraaid en kan ook bijna herinneren wat ik die avond heb gegeten. Ik geloof dat ik een paar weken geleden nog eens een herinnering heb opgehaald aan 2011. Met name de periode van maart tot en met juli is een loodzware tijd. Geld maakt niet gelukkig, maar van een chronisch gebrek aan geld wordt je al helemaal niet gelukkig. In augustus 2011 lijkt het tenslotte allemaal nog goed te komen. Ik word voor een keuze gesteld: Officieel gezien mag ik nu aan het werk met behoud van de UWV-uitkering. Ik mag echter ook wachten tot november als de bijstandsuitkering in gaat. Ik kies voor het laatste. Zonder dat ik mezelf in een slachtofferrol wil plaatsen, ben ik van mening dat me genoeg leed is aan gedaan in de vorige maanden en dat ik nu wel recht heb op een beetje 'vakantie'. De fietsvakantie gaat ten eerste van de baan omdat de Tyros naar het oud ijzer is gegaan, maar ook het weer lokt niet aan om bepakt en bezakt te gaan fietsen. Eind augustus komt het geld van de afgelopen maanden met terugwerkende kracht binnen. Ik koop eerst een fiets en vind dat ik wel iets mag compenseren met platen. Ik doe in 2011 nog niet zoveel met de 'Singles round-up', maar anders zou ik het dan net zo druk hebben gehad als momenteel.
Ik heb het even moeten nazoeken en het klopt inderdaad: Michel Roelofs is eind vorig jaar overleden. Hij is de gitarist en gangmaker van de Utrechtse band The Driftin 5 (later D5). Een paar maanden eerder in 2011 kan ik de slaap niet vatten en ga fietsen als 'alternatief voor schaapjes tellen' (naar de titel van het corresponderende bericht). De kringloopwinkel van Rouveen ligt eveneens op de route en daar vind ik de enige single van Apollo's Wing. Het blijkt een aftakking te zijn van D5 met een nieuwe zanger. Ook bijzonder: De originele persfoto zit bij het hoesje in. Hoewel het een aardige single is, ben ik anno 2011 van mening dat deze beter tot zijn recht komt bij een echte verzamelaar. En zo kom ik op het spoor van Roelofs welke dan op het internet een soort van Driftin 5-museum heeft. De Apollo's Wing-single ontbreekt daar nog en ik vind het wel aardig om hem de plaat te schenken voor de collectie. Over versturen wordt niet gesproken, want ik wil het liever persoonlijk overhandigen. In de nacht van donderdag 8 op 9 september 2011 besluit ik dat het moet gaan gebeuren. Ik spreek af met Roelofs in de directe omgeving van het Centraal Station in Utrecht. Ik luister naar Utrecht eerst een paar maal naar 'The Night Before', de laatste plaat van Hooverphonic, maar ga me dan voorbereiden op de verdere dag. Een verzamel-cd van funk-rariteiten en ik kan dan nog niet vermoeden dat ik een paar uur later de eigenaar zal zijn van 'Funky Chick' van The Majestics, ook op de cd. De heruitgave moet ik er heel snel bij zeggen! Ik loop naar de Jaarbeurs en neem weer contact op met Roelofs. Deze is onderweg maar heeft moeite om de door de drukte te komen. We spreken uiteindelijk af bij de ingang van de parkeergarage. Ik had op zijn minst gehoopt op een gezamenlijke kop koffie met taart en een verhaaltje. Roelofs is echter gehaast en we wikkelen de zaak binnen een paar minuten af bij de ingang van de parkeergarage. Hij de single met de foto en ik een kleurenfoto van de 'nieuwe' Driftin 5. Ik vind het geheel zo onpersoonlijk dat ik lange tijd spijt heb gehad dat ik de plaat heb weg gedaan. Inmiddels heb ik daar vrede mee.
Een beetje doelloos loop ik naar de Oudegracht en probaar de platenzaakjes te vinden. Een paar weken eerder is de eigenaar van Da Capo overleden en deze winkel houdt nu een grootschalige opruiming. Ik laat me hier helemaal gaan en heb op het laatst voor ruim 150 euro aan singles bijeen gesprokkeld. Dan blijkt dat ik niet met de pin kan betalen in de winkel. Da Capo biedt nog aan dat ik het thuis overmaak en dat ze het verzenden, maar nee... ik hoop dat ik dit weekend nog een optreden kan fixen en wil dan deze plaatjes meenemen. Ik heb al een gastopname gedaan met de SNS-pas en dus moet ik naar een SNS Bank. Dat zit in de buurt van de Jaarbeurs en nu mag ik het stationsgebied door in spitstijd. Tegelijk is de klok genadeloos. Ik red het op het nippertje om het binnen een half uur te doen en zo kan ik de plaatjes mee naar huis nemen. Ik drink enkele frisjes in een café even verderop en haal een 'wok-to-go'-maaltijd op het station. Iets met witte mie, weet ik nog te herinneren. Vast en zeker in oestersaus.
Onder de singles bevindt zich ook een Engelse uitgave met op de ene kant een Warner Bros.-label en Atlantic op de andere. Het blijkt een promo te zijn voor de 'After Hours'-cd-serie met enkel kwalitatieve Northern Soul. Thuis raak ik helemaal in de ban van 'You Hit Me (Right Where It Hurts Me)' van Alice Clark. Ik heb vaker geschreven over de plaat en Alice Clark. In november 2016 is het nog een 'Classic Week Spot' geweest en daarbij ben ik diep in het verleden van Clark gaan wroeten. 'Don't You Care' is een track van haar laatste album. Dat is in 1972 uitgegeven door het Mainstream-label, maar door een slome promotie flopt 'Keep It Hid' als single en is ook weinig media-aandacht voor het album. In 2005 geeft Acid Jazz 'Don't You Care' voor het eerst uit als single en BGP doet dit in 2015 dunnetjes over. Het is de laatste die afgelopen vrijdag is binnengekomen. Precies tien jaar nadat 'You Hit Me' de eerste rondjes draait, raak ik opnieuw bevlogen door een Alice Clark-single. Dit moet deze week de Week Spot worden.
Van het dj-optreden is dat weekend niets meer terecht gekomen. Wel gaat de bak singles mee als ik een paar weken later voor de eerste maal naar Keulen ga. Dat verhaal kunnen jullie weer bij vorige maand vinden in 'Vakantiepret'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten