We hebben een nieuwe elektrische fiets op de zaak en deze heb ik even geleend in de afgelopen week. Hij gaat morgen weer terug want hij bevalt me niet. Voor het bezorgen is het een prima fietsje, maar voor woon-werkverkeer en pleziertochtjes is hij té zwaar en de accu heeft niet een heel groot bereik. Ik denk dat de tocht wellicht wel was uitgebreid als ik een ruimere accu had gehad of... zelfs helemaal geen accu. Aan de andere kant is het ook wel weer goed, want veel later thuis en mijn radioshow was weer in het gedrang gekomen. Nu kon ik nog even rusten en de meeste schrik uit mijn benen kwijt raken. Een ietwat onhandige actie in het bos maakt dat ik met de fiets over de kop ga. Ofwel: Het gebeurt een beetje in slow motion waardoor ik, ondanks de vertraagde motoriek, toch nog kan voorkomen dat ik met mijn hoofd en lijf op de stenen val. Hij remt heel bizar. Zachtjes afremmen gaat niet. Ik heb alleen een beetje last van mijn linkerpols en een schram op mijn linkerbeen. Het had erger gekund. De camera is mee en zo kan ik een vers plaatje schieten, ook al ben ik dan al bijna weer thuis. Kijk eens naar de foto. Moet ik nu echt zo nodig met vakantie?
Het zal de warmste dag van de week worden en dus moet ik wel even uit fietsen. Na de brunch is mijn brood op en zo plan ik een tochtje naar Steenwijk. De wind blijkt toch nog redelijk stevig te zijn, ook al houdt deze het lekker koel. De heenweg wil ik al een foto maken op het Westerzandpad, maar ik ben net onderweg. Wellicht een volgende keer want dit is mijn favoriete paadje. Vooral in de zomer is het genieten met de bloeiende heide, maar ook in de winter mag ik hier graag doorheen fietsen. Als ik de Van Helomaweg oversteek, heb ik geen zin om een stuk terug te fietsen en het fietspad op te gaan. Ik fiets dus rechtstreeks naar de poort van de legerkazerne en ga het schelpenpad op naar Kallenkote. Vanuit daar is het een beetje in een zaak van routine, hoewel het een mooie tocht blijft. Middels het Oerthepad door de Gagels 2 toeren en bij de Gagelsweg de Oostermeenthe in voor de Albert Heijn. Ik fiets verder naar de rotonde want ik wil een stukje Woldberg mee pakken op de terugweg. Ik ga via de Onderduikersweg en zie dan een fietspad dat ik ben vergeten. Ik denk dat ik hier voor het laatst ben geweest in de tijd dat ik nog wel eens rok aan had. In meer dan tien jaar is niet veel veranderd. Door naar de Eiderberg en dat is een eitje met trapondersteuning. Dan het fraai kronkelende fietspad naar de Eese. Altijd een feestje. Nu is het echter in een scherpe bocht dat ik vaart wil minderen en plots in het gras lig. Dat haalt het plezier een beetje uit het fietsen. Aan het einde van het fietspad ben ik echter nog wel ambitieus, maar dat zakt als ik zie dat ik nog maar drie blokjes heb op de accu. Ik heb afgelopen maandag een eindje zonder motor gefietst en dat wens je je ergste vijand niet toe.
Ik zet evenwel koers richting Wilhelminaoord. Een boer heeft een bankje bij de weg gezet en daar geniet ik van een ijskoffie en een broodje. Ik ben Eesveen al een stukje voorbij als ik besluit de Bosschasteeg te pakken naar de Hoofdweg. Een klein stukje richting Frederiksoord en dan ga ik de Polderweg op. Een stukje tegenwind en ik kom ter hoogte van Eesveen uit. Dan pak ik De Wulpen en laat een eerder plan varen om via Wapserveen te gaan. Ik volg de weg en kom uit op het kruispunt in Kallenkote. Daar geniet ik van mijn tweede ijskoffie en ga dan weer hetzelfde stuk terug langs de kazerne. Nu ga ik echter langs de hunebedden en daar herinner ik me dat ik de camera in de tas heb zitten. Dit plekje is nog geen twee kilometer van mijn voordeur. Volgende week begint mijn vakantie en ik heb een paar ideeën, maar ik moet even kijken wat haalbaar is. Hoewel het goed is om even een paar dagen van huis te zijn, zal de omgeving er ongetwijfeld ook zo uit zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten