Morgen begin ik aan mijn laatste werkweek voor de vakantie. Op dit moment is dat nog twee dagdelen en dus is het te overzien. Het maakt het vakantiegevoel ook meteen iets minder spannend dan voorgaande jaren. Dat is enerzijds erg jammer, maar tegelijk begin ik ook al te wennen aan de gedachte om niet te kamperen of iets dergelijks. De eerste week zou ik uitstekend kunnen gebruiken om wat dingen thuis te doen die al te lang zijn blijven liggen. In de tweede week van de vakantie misschien een paar dagen de elektrische fiets huren en wat langere fietstochten maken? Intussen wil ik proberen de radioshows zoveel mogelijk te doen. Wellicht dat ik eens een 'Tuesday Night Music Club' zal missen. Zou ik echter nog wel weg zijn, dan komt de laatste zondag van augustus in gevaar. Ik heb afgesproken met mijn collega om het jaar 1979 vrij te houden en misschien wordt het ook wel het laatste jaar als ik zelf de show doe. Op zaterdagavond wordt het dan improviseren want ik heb niet heel veel in de koffers en bakken om een avond te vullen. Waarschijnlijk kies ik volgende week nog wel voor een Week Spot uit 1979. Komend weekend staat in het teken van 1985. Op zaterdag het tweede deel van de jaren tachtig-platen uit de Blauwe Bakken en op zondagavond de leukste platen uit 1985. Aanvankelijk twijfel ik tussen 1985 en 1986 en de Week Spot zou in beide gevallen hebben gekund. Hoewel de plaat officieel pas in januari 1986 op de markt komt, heeft het 1985 op de labels staan: 'Love's Gonna Get You' van Jocelyn Brown.
Hoe had de wereld eruit gezien zonder Jocelyn Brown? Vermoedelijk niet heel erg anders want de aarde draait ook wel om zijn as zonder Jocelyn Brown, maar de muziek zou toch wel een beetje minder kleurrijk zijn geweest. Waar de meeste vingers meteen in de richting gaan van Elvis, The Beatles, Robert Johnson of, meer recent, David Bowie, daar zijn een aantal 'minder bekende' namen welke de muziek al decennia lang hebben gedomineerd. Zo is het vandaag (17 augustus) de verjaardag van Baby Huey. De man zal het zelf niet meer mee maken want op 28 oktober 1970 overlijdt hij aan de gevolgen van drugsgebruik. Hij is dan pas 26 jaar jong. In 1971 verschijnt postuum zijn enige elpee en deze zal in de volgende decennia worden leeggeroofd door hiphoppers en sample-dj's. Een vlugge blik op de discografie van Jocelyn Brown laat slechts één succesvolle solo-single zien: 'Somebody Else's Guy'. Als je verder kijkt, zie je dat ze gedurende de jaren zeventig, tachtig en negentig op tientallen platen is te horen van veelal studiogroepen. Onze Week Spot wordt in 1986 een heel bescheiden hitje in Engeland, maar zal voor nog meer muziekgeschiedenis zorgen!
Jocelyn Lorette Brown heet ze voluit. Ze wordt geboren op 25 november 1950 in een muzikale familie in Kinston, North Carolina. Het meest beroemde familielid heeft al zeker viermaal een Week Spot gehad. Haar tante is Barbara Roy. In de jaren zestig treedt ze op met Brenda als Barbara & Brenda en dat duo heeft in 2012 maar liefst driemaal de Week Spot. Barbara zal later zangeres worden van Ecstacy, Passion & Pain. Er staat me iets van bij dat deze formatie ook nog eens een Week Spot heeft gehad. Het is tante Barbara welke Jocelyn het meest zal inspireren om zangeres te worden. Ze begint haar loopbaan in een gospelkoor maar verruilt het al snel voor de niet-christelijke popmuziek. In de midden jaren zeventig treedt ze op met een band genaamd Machine. Dat is niet de Machine van Jay Stovall die vorig jaar nog eens aan bod is gekomen vanwege een recente Tesla Groove-single. Het is inmiddels wel in de late jaren zeventig en er zijn veel producenten die een voorbeeld nemen aan de heren Nile Rodgers en Bernie Edwards van Chic. Het procedé van platen maken in een studio met een wisselende stroom van muzikanten en vocalisten teneinde één specifieke sound voort te brengen. Jocelyn is in deze periode actief met studiogroepen als Musique, Inner Life, Disco Tex & The Sex-O-Lettes, Cerrone, Bad Girls, Chic, Change, Salsoul Orchestra, Soiree en Dazzle.
In 1984 is ze er wel klaar voor om een solo-carrière op te starten. Dat gebeurt met de elpee 'Somebody Else's Guy' waarvan het titelnummer een grote hit is. Het succes is echter van korte duur? Ja, als solo-zangeres weet Brown het succes niet voort te zetten 'I Wish You Would' doet nog een klein beetje, maar de daaropvolgende twee singles komen helemaal niet aan bod. Dan verschijnt in 1985 (in Duitsland pas in januari 1986) de single 'Love's Gonna Get You'. Het bereikt een eerste plek in de US Dance, 38 op de R&B en nummer 70 in Engeland. Toch zal dit nummer de dansmuziek van de komende tien jaar erg gaan beïnvloeden en wordt het tot op de dag van heden nog vrolijk gesampled.
Het begint als in 1990 de formatie Snap! zonder toestemming één zinnetje plukt uit 'Love's Gonna Get You' en daar een compleet nummer omheen bouwt. Het resultaat is 'The Power'. Angie Brown, geen familie, zingt op haar beurt twee zinnen uit het nummer dat wordt gebruikt voor de hit 'I'm Gonna Get You' van Bizarre Inc. Jocelyn vestigt zich in 1990 in Engeland en is dan de meest gevraagde studiozangeres van het moment. Ze domineert de hitparade in 1991 met 'Always There' van Incognito, is te horen op 'Gypsy Rhythm' van Raul Orellana, 'She Got Soul' van Jamestown en 'Don't Talk Just Kiss' van Right Said Fred. In 1994 heeft ze een hit onder eigen naam met Kym Mazelle: 'No More Tears (Enough Is Enough)'.
Ik zou nu nog kunnen schrijven over de Engelse tv-shows waar ze deel van uit heeft gemaakt. Haar muzikale loopbaan laat zien dat ze min of meer met pensioen is gegaan in 2011. Ze heeft niet alleen voldoende hits op haar naam staan om het rustig aan te doen. Bovendien heeft ze haar stempel gedrukt op de muziek van de afgelopen veertig jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten