In eerste instantie ben ik van plan om beide dagen te combineren, maar ach... ik kan ook gemakkelijk twee berichten schrijven. Ik hoop na publicatie van de Week Spot dat er nog iets van slapen terecht komt, maar vrees dat het wel eens een 'vakantieslaapje' kan worden. Dat laatste blijkt de waarheid te worden. Het is uiteindelijk nog ongeveer twee uren dat ik in een slaapje terecht kom en ben niet uitgeslapen als ik uit bed stap. Het is dan tegen achten want ik heb me al voorgenomen om tegen negen uur met de bus naar Havelte te gaan. De fietsenwinkel gaat al om half negen open, maar de bus gaat slechts eenmaal per uur en een half uur rondhangen in Havelte lijkt me geen optie. Een wandeling naar Havelte vóór de fietstocht evenmin. Het is voor het eerst sinds maart 2020 dat ik in de bus heb gezeten en de vijf minuten met de muilkorf voor zijn me lang genoeg. In Havelte haal ik eerst een zak krentenbollen. Het koffiedrinken van thuis is niet zo'n succes en dus heb ik de thermosfles meegenomen. Om kwart over negen ben ik klaar voor de reis. Ik heb een andere elektrische fiets dan vorig jaar, deze is al afgesteld op de maximum snelheid van 26 kilometer per uur en gaat bijna op de rem als je weet bij te trappen tot 28 of hoger. De uitbater is vrij pessimistisch over de batterijduur en dat blijkt als bij Darp het eerste procentje er vanaf gaat. Ik schakel terug naar de Eco-stand. Dit betekent dat je eigenlijk het meeste gewoon fietst en vrijwel geen ondersteuning krijgt. Het voornemen om het varkentje binnen drie uren wel even te wassen, gaat al heel snel niet meer lukken.
Maar wie doet me wat? Het is uitstekend fietsweer. Niet té heet, hoewel ik het eerste stuk nog teveel kleding aan heb. Dat kan vanavond echter weer van pas komen? Ik heb het plan om de heenweg over Ossenzijl en Kuinre naar Lemmer te gaan. Dan de lange kale weg het noorden in naar Jutrijp. Bij Steenwijk tref ik nog een goede vriendin en we staan tien minuten te praten. Nog voor Ossenzijl breek ik de koffie aan, maar het is nog steeds geen succes. Tussen Ossenzijl en Kuinre ben ik het gesukkel zat. Het beeldscherm van de fiets toont ook de actieradius van de verschillende standen en als ik zie dat de hoogste stand nog altijd een actieradius van tachtig kilometer heeft, hoef ik geen seconde na te denken. Op de hoogste stand vervolg ik mijn weg en door stevig bij te trappen, blijft het 'level' van de batterij keurig op koers. Ik ben echter pas rond twaalf uur in Lemmer en eigenlijk had ik nu al aan tafel willen zitten in Jutrijp. Om kwart over twaalf bel ik met moeder als ik voor de brug van Follega sta. Ik schat in dat ik nog een half uurtje onderweg ben, mits de brug van Spannenburg open staat. Die gaat voor mijn neus open, maar gelukkig duurt het hier slechts vijf minuten. Ik zet weer flink vaart en tref bij Woudsend een tankstation. Mooi, want ik heb erge dorst en ben in Lemmer niets tegen gekomen buiten een supermarkt waarvoor ik geen tijd heb. Een paar slokjes water en dan de fiets weer in beweging krijgen. De teller staat op 67 kilometer vanaf Havelte en de batterij is nog niet voor de helft leeg. Dat gaan we vanavond dus weer anders doen!
'Ik raak vandaag niet veel aan je kwijt', zegt moeder bij het avondeten. Het klopt. Ik heb wel eens meer gegeten dan vandaag. Twee aardappelen, een karbonade en een schep boontjes is genoeg. Een ijsje na. Bij de koffie mag ik gebak uitzoeken en dat worden er twee omdat ze zo blijft aandringen. Dat heeft me zo gevuld dat ik 's avonds content ben met een enkele boterham met kaas. Ik heb moeder in een jaar en een week niet meer gezien, maar we hebben wel twee tot drie keer per week telefonisch contact. 'Het praat is nooit snel op tussen ons' en daar is geen woord Frans bij. Voordat ik het in de gaten heb is het al zes uur en tijd voor een boterhammetje. Ik wil graag om zeven uur vertrekken. Helemaal voor donker thuis zijn, gaat niet meer lukken. Het liefste wil ik dan wel in de buurt zijn van Steenwijk, want op het laatste stuk ken ik alle kuilen in de weg. Voor de terugweg heb ik gepland om over Joure, Heerenveen en Wolvega te gaan. Ik heb de Buienradar gezien voor Uffelte en Jutrijp en beide voorspellen ze geen regen, maar de lucht begint wel te betrekken. Als ik nu ook voor Joure of Heerenveen had gekeken? Naar Sneek toe begint het al iets te druppen en de lucht richting Joure lijkt grijs. Op de rondweg van Sneek wordt het serieus. Bij Oppenhuizen voelt mijn broek al zwaar aan door het regenwater. Even voorbij het viaduct naar Langweer is het droog, hoewel de regen flink huis heeft gehouden in Joure. Ik fiets in één van de hoogste standen en blijf de actieradius in de gaten houden. Het betekent wel dat ik ontzettend snel fiets en een anderhalf uur later al dicht bij Wolvega ben.
Om negen uur fiets ik De Blesse binnen. Hier zit een erg fijn cafetaria waar ik vorig jaar ook ben aangestoken nadat ik bij moeder op bezoek ben geweest. Ditmaal ga ik voor een broodje hamburger en heb qua drankje wel zin in een milkshake. Dit is snel klaar en een klein kwartiertje later zit ik alweer op de fiets. Het licht gaat al een paar keer automatisch aan, maar het begint pas te schemeren als ik Steenwijk net voorbij ben. Ik ben overigens op de terugweg om zowel Heerenveen als Steenwijk gefietst. Ik besluit in Oudehaske naar Rottum te gaan en via de Oude Postweg over Nieuweschoot en zo naar Heerenveen-Zuid te fietsen. Ik heb dit in de jaren negentig dikwijls op de Solex gedaan en kan opeens de route weer herinneren. In Tuk ga ik naar de spoorlijn en pak het Meenthepad naar de Eesveenseweg en vervolgens verder richting Oostermeenthe en Kallenkote. Via de Steenakkers fiets ik naar Havelterberg. Op het laatste stuk is het donker, maar de fiets geeft me voldoende licht. Ik ben om klokslag tien uur thuis. Ik ben dan drie uren onderweg geweest. De teller staat op 65 kilometer en de batterij heeft minder dan 20 procent, maar dat maakt niet uit. Deze mag in de schuur weer opladen. Ik ben bekaf. Terwijl mijn kleren aan het droogrekje mogen, wil ik alleen maar mijn spieren ontspannen. Dat doe ik in bed en daar voel ik ook de weinige slaap van de nacht ervoor. Ik slaap dus heel lang!
Ik kan niet echt een geschikte foto vinden van de Weerribben tussen Steenwijk en Ossenzijl en zo ga ik dan maar naar het 'baken' dat de toren van Spannenburg is. Al bij Lemmer zie je de eerste contouren aan de horizon en geeft me altijd een lekker 'thuis'-gevoel. Bij het zoeken naar een foto lees ik dat de brug is afgesloten voor vrachtverkeer omdat er stukken beton afbrokkelen van de brug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten