Hoe mooi zou het zijn als...? Op de eerste maandag van de vakantie van vorig jaar ben ik al op tijd wakker als de postbode aan de deur staat met een pakket van Mark. Deze singles zullen in een belangrijke mate bijdragen aan het vakantiegevoel en hetzelfde kan morgen opnieuw gebeuren. Het is een experimentje, even aftasten, om te zien wat mogelijk is. Ik verwacht rond de veertien singles en hoop dat deze probleemloos de douane door komen. Qua belastingen vind ik het nog wel meevallen, maar het zijn vooral de bijkomende kosten die het duur maken. Pakketjes met een of twee singles komen geruisloos binnen. Afgelopen maandag luister ik naar de Northern Soul-show van mijn collega als hij een 'oudje' draait van Grace Love. Ik probeer het te vinden op single en zie daarbij dat ze in 2015 een single heeft gemaakt welke inmiddels een slordige 300 euro waard is. Ook word ik herinnerd aan het feit dat ik 'Rain' in mijn mandje heb gestopt bij Cannonball. Dit omdat ik nog zit te twijfelen bij de tweede single van Words Of Wisdom. Plots zie ik 'Rain' voor een heel stuk minder bij een Nederlandse Discogs-handelaar staan. Ik ga de rest van zijn singles door en dat resulteert in vijf singles. Vier voor de Blauwe Bak en eentje voor de sixties-collectie. Deze ga ik vandaag eerst aan jullie voorstellen.
* William Bell- Every Man Oughta Have A Woman (Duitsland, Atlantic, 1968)
Ik heb het vooral gekocht vanwege de b-kant, maar laten we toch maar bij 'Woman' beginnen. Het is slechts een paar maanden na het plotselinge overlijden van Otis Redding en dit heeft vooral zijn weerslag op de artiesten die hij in het zadel heeft geholpen. 'Every Man' klinkt als een eerbetoon aan Redding, maar dat geldt nog veel meer voor de b-kant. De naald danst vrolijk op de plaat, maar dat heeft geen effect op het luistergenot. 'A Tribute To A King' blijft een indrukwekkend eerbetoon Hoewel ik hem aanvankelijk wel in de koffers zet, vermoed ik dat de plaat vroeg of laat in de reserve-Blauwe Bak gaat komen.
* Erwin Bouterse & Roetoe- Need To Be Loved (NL, Unice, 1979)
Ja, ik durf gerust een jaartal te hangen aan dit plaatje. Ik twijfel tussen 1978 en 1979 en ga dan toch maar voor de laatste. Erwin Bouterse is eigenlijk de zanger van de groep Roetoe, maar krijgt op deze single een extra vermelding. 'Need To Be Loved' is het soort Suri-soul dat prima past in de Carib. Een drummer met de betrouwbaarheid van een uurwerk, de synthesizers zoals we die kennen van de Wirl-singles van Barbados en een zang die ik niet anders kan beschrijven als kunst. Erwin heeft een breed bereik in zijn stem en tegelijk druipt de soul er vanaf. De b-kant is andere koek en dat heeft me in eerste instantie over de streep geholpen. 'Groovy Weekend' is namelijk meer funky. De taal scheld ik uit voor Sranantongo en het is even funky als dat The Dynamics met reggae heeft te maken. Op de b-kant is het dus een echte exoot, maar ik denk dat 'Need To Be Loved' het meest bruikbaar zal zijn voor mijn collectie.
* Executive Suite- When The Fuel Runs Out (US, Babylon, 1973)
Een paar weken geleden hoorde ik nog eens de cover-versie van Chuck Jackson. Deze is volledig uit het lood geslagen en niet geschikt om op de radio te draaien. Toch moet ik erkennen dat ik het nog altijd een stamper vind. Ik ben dus op zoek naar een beter exemplaar. Intussen kom ik nu dan het origineel van Executive Suite tegen. De plaat mag voordelig weg vanwege de 'cover-up' van de a-kant en een sticker van een fotograaf uit Antwerpen. Ik heb de 'fraaie' kant gebruikt voor de foto. Executive Suite is een groep en dus wordt de lead hier ondersteund door andere leden. De versie van Chuck is volgens mij een tandje hoger en aanvankelijk alleen de lead. Muzikaal wijkt het weinig af van Jackson en dat is op zichzelf wel verwonderlijk. Dit betekent dat ze in 1973 al zeer dicht in de buurt zitten van de disco.
* The Fortunes- You Gave Me Somebody To Love (NL, Decca, 1966)
De hoofdzaak van de dealer is soul en funk, maar ook heeft hij een aantal andere singles in de aanbieding. Een paar van The Fortunes, vooral de grote hits, en dan opeens dit plaatje. Het staat in 1966 een week op 38 in de vaderlandse Top 40 en is de laatste hit van de groep op het Decca-label. Ditmaal een nummer van Italiaanse makelij, maar het klinkt qua zang en productie precies zoals de grote hits. Zowel hoes als plaat zijn in nieuwstaat. De plaat is in 1966 moeilijk te slijten want hij is uiteindelijk voor 1,95 gulden naar de eerste eigenaar (m/v) gegaan en deze heeft het niet grijs gedraaid.
* Grace Love & The Cannonballs- Rain (Italië, Cannonball, 2017)
De elfde single op het Cannonball-label en de periode waarin Alberto zoekt naar nieuwe wegen. De eerste Cannonballs zijn nog rechtstreekse heruitgaven van onuitgebrachte nummers uit de jaren zestig en zeventig, maar hij voelt al snel de verantwoordelijkheid om iets 'extra' te doen om de aanschafprijs van zijn singles te rechtvaardigen. Cannonball en aanverwante labels zijn over het algemeen aan de dure kant, maar daar staat tegenover dat de uitvoerende artiesten voor het eerst in hun loopbaan royalties ontvangen. Rond 2017 ontstaat het idee om deze artiesten hun werk opnieuw op te nemen met The Cannonballs, het huisorkest van het label. Alberto bemachtigt een acetaat uit de Bell Studios uit New York. Het is de instrumentale versie van een liedje genaamd 'September In The Rain' en is op 23 augustus 1967 opgenomen. De uitvoerende artiest is niet met bekend. De band wordt als uitgangspunt gebruikt voor 'Rain'. Hoewel Cannonball vooral bekendheid zal verwerven met jaren tachtig- en negentig-grooves is 'Rain' onvervalste Northern Soul. Grace Love is domweg één van de meest veelzijdige soul-zangeressen van de afgelopen jaren en ze kan dit net zo goed als het meer disco-achtige 'Higher'. Op de keerzijde staat de originele acetaat en deze is uiteraard instrumentaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten