Deze serie heeft een tijdje stil gelegen. Even ben ik bang dat het einde te snel in zicht komt, maar dan opnieuw... Als ik alleen al kijk hoeveel Blauwe Bak-aanwinsten er in 2021 bij zijn gekomen en dat punt heb ik nog lang niet bereikt. Het jaar 2016 beschouw ik nog immer als 'glorieus'. Aan 2017 de lastige opgave om te volgen op dit legendarische jaar. De ellende begint eigenlijk al in december 2016. Ik heb dit jaar lekker geleefd en zo langzamerhand is het einde van de verhuisvergoeding in zicht gekomen. Met pijn en moeite weet ik de eindjes aan elkaar te knopen en dan moeten er geen verrassingen voorbij komen. De eerste verrassing komt van NS dat meent mijn Voordeelurenabonnement te moeten verlengen. Na veel bellen krijg ik een goed deel daarvan terug, maar daarmee koop je geen brood in de supermarkt. Het eerste dat eronder moet lijden is mijn muziekhobby. Ik reserveer met regelmaat plaatjes bij Mark en gelukkig heb ik dan al een zekere naam bij hem opgebouwd. Het blijkt geen probleem om de betaling even uit te stellen. Ik koop in januari 2017 nog een paar singles bij De Tafel (dat kort daarop vertrekt uit Meppel) en in maart 2017 verrast Albert me met een aantal singles. Toch hebben deze voorvallen geen effect op de Blauwe Bak. Ik weet niet precies wat heeft veroorzaakt dat ik in april 2017 opeens weer wat geld heb te besteden. Feit is wel dat ik op 22 april 2017 het eerste partijtje afreken en een week later een heus collector's item in de wacht sleep.
Het is een beetje 'eigen schuld, dikke bult', dat moet ik wel toegeven. Ik werk niet genoeg uren om aan het minimum te komen en dat is in Steenwijk en Nijeveen geen probleem geweest. De sociale dienst vult het bedrag aan tot het minimum. In mijn herinnering is het tamelijk eenvoudig om een uitkering aan te vragen in Meppel. Het werkt in ieder geval in mijn voordeel dat ik op de wachtlijst sta voor de sociale werkvoorziening en als ik in Meppel in de post begin, vult de soos het gewoon aan. Enig nadeel is dat de eindejaarsbonus als salaris wordt gerekend en dat ik daarop wordt gekort. Deze zal ik dit jaar volledig ontvangen. Bij de verhuizing naar Uffelte kom ik weer terecht bij de sociale dienst in Steenwijk. Onze gemeente heeft dan een samenwerkingsverband met Steenwijk op het gebied van uitkering en re-integratie. Bij het ontvangen van de formulieren zakt de moed me in de schoenen. Ik heb voorlopig (het is dan mei 2016) nog wel even genoeg aan de verhuisvergoeding en besluit de aanvraag spaak te laten lopen. Daar waar ik de premie had kunnen gebruiken als appeltje voor de dorst, ben ik ervan gaan leven. Als dat weg valt, blijft opeens erg weinig over. Begin 2018 doe ik nog eenmaal een aanvraag, maar het is de stroeve medewerking van de lokale sociale dienst dat maakt dat ik er vanaf zie. Sinds eind 2017 zit ik in een regeling waarbij ook de sociale dienst is betrokken en dus weten ze dat ik overdag werk maar niet genoeg verdien. Het gaat om een aanvulling van, geloof ik, hooguit honderd euro per maand. Toch moet ik net doen alsof ik geheel werkloos ben en sollicitatiebrieven aanleveren. Laat maar.
Uiteindelijk weet ik mijn uren uit te breiden en zit dan nét aan het minimum. Mijn toestand is de afgelopen zeven maanden sterk verbeterd en nu heb ik zelfs wat 'extra'. Kroeg en concerten bezoeken doe ik al een hele tijd niet meer, maar dat zou op dit moment ook niet mogelijk zijn. Om het dan toch 'gezellig' te krijgen thuis smijt ik mezelf op de platen. In april 2017 is het jaar nog maar vier maanden oud en ik heb al het gevoel dat een jaar voorbij is gegleden. Ik reken eerst de singles af bij Mark en besluit de dag na mijn 42e verjaardag mezelf te trakteren op een 'big want'.
946. You'll Wake Up Wiser - Chuck Boris (US, Enterprise, 1969)
947. We'll Cry Together - Maxine Brown (US, Commonwealth United, 1969)
948. Trying To Live My Life Without You - Otis Clay (US, Hi, 1972)
949. Cloudy Days - Jimmy Coleman (US, Revue, 1967)
'Wiser' is eigenlijk de b-kant van 'Talking Back To Echoes'. Beide nummers zijn volop gecoverd in de jaren zeventig en dit zijn de originele versies van mede-schrijver Charles Boris. Hij noemt zichzelf evenwel Chuck op de labels. De meningen zijn verdeeld. Boris is geen zwarte artiest en brengt het meer als een crooner waardoor veel soul-liefhebbers er de neus voor ophalen, maar 'Wiser' groeit uit tot een enorme favoriet. Het styreen klinkt wel meer versleten dan in 2017. Ja, dat lelijke styreen. Maxine Brown zit eveneens tegen de pijngrens voor wat betreft het styreen. Van Otis Clay heb ik inmiddels, in 2021, al een flinke collectie opgebouwd. In 2017 is dit nog maar de tweede. De b-kant is trouwens ook erg de moeite waard. Jimmy Coleman klinkt me erg 'zuidelijk' in de oren, maar het blijkt een opname uit Detroit te zijn. Ik zie net dat de single in 1975 opnieuw is uitgegeven in ons land met The Wallace Brothers op de b-kant. Detroit of niet, het is dus erg populair in de Suri-soul.
950. The Outside World - The Drifters (US, Atlantic, 1965)
951. You Shouldn't Have Set My Soul On Fire - Inez Foxx (US, Dynamo, 1970)
952. This Time Tomorrow - Mamie P. Galore (US, Imperial, 1968)
953. Come To Me Softly - Jimmy James & The Vagabonds (US, Atco, 1966)
Ik heb vorige week een enorme ontdekking gedaan. Ik wist al wel dat J.R. Bailey verantwoordelijk is geweest voor de Northern Soul-stamper '7 Days Too Long' van Chuck Wood, maar ik heb ontdekt dat Bailey eveneens heel veel nummers heeft geschreven voor anderen. Wellicht dat ik binnenkort een 'Sweet 16' in het teken kan zetten van J.R. Bailey. Hij is eveneens verantwoordelijk voor het nummer van Inez Foxx. Als er één plaatje is dat me helemaal terug neemt naar mei 2017, dan is het Jimmy James & The Vagabonds. Of zijn de singles nog net in april gearriveerd? Ik denk met name aan 4 en 5 mei 2017. Het zijn gewoon werkdagen voor mij, want ik ben net begonnen met het werken op zaterdag.
954. Who Could Doubt My Love - Odds & Ends (US, Today, 1972)
955. Lay A Little Lovin' On Me - Baby Washongton & Don Gardner (US, Master Five, 1974)
956. Can I Say I Love You - Blue Magic (US, Liberty, 1969)
Ik geloof dat ik Baby Washington zelfs gratis heb gekregen vanwege een 'crack'. 'Does not affect play', zeggen de professionele dealers zolang de naald er doorheen walst. Dat zijn voorlopig de laatste platen van Mark. Nu kan ik opnieuw gaan sparen voor een volgende vracht in juli. 'Can I Say I Love You' van Blue Magic ken ik al sinds 2014 en ik vind het een wereldnummer. Ik ben daarin overigens niet de enige. De demo is het meeste in trek, al is het alleen maar omdat deze op vinyl is. Het styreen is van een erg slechte kwaliteit en een stuk beter betaalbaar. Hoewel? De plaat wordt eerst aangeboden voor een 'Buy-it-now' welke een beetje aan de hoge kant is voor mij. Als niemand de plaat koopt, besluit de dealer het om te zetten naar een veiling met de helft van de 'Buy-it-now' als startprijs. Ik weet niet meer precies wat ik ervoor heb betaald, maar het zit niet ver van de 'buy-it-now' af. De plaat is 'redelijk' te noemen met alleen in het einde een dynamiek waarbij het mono-styreen in de weg gaat zitten. Beter dan dit krijg je het niet en zeker niet voor deze prijs.
957. It's Your Thing - Dennis Coffey & The Lyman Woodard Trio (US, Maverick, 1969)
958. The Ghetto - Donny Hathaway (US, Atlantic Gold Series, 1969, re: 1973)
959. Keep On Dancin' - Heathermae (NL, Atlantic, 1976)
960. Barefootin' - Robert Parker (UK, Charly R&B, 1966, re: 1980)
961. Born In Bethlehem - The Staple Singers (NL, Stateside, 1963)
Op Hemelvaartsdag 2017 fiets ik de Beilerdingspelroute en onderweg merk ik dat de meeste remkracht is verdwenen. Op vrijdag moet ik aan het werk en doe het dan uiterst voorzichtig aan. Zaterdagmiddag ben ik vroeg wakker en hoef niet aan het werk. Of ben ik toch iets later begonnen met het werken op zaterdag? Gegeven is dat ik 'Do The 45' al heb verhuisd naar de zaterdagavond. Ik bel de Nazca om te vragen of ze even naar mijn remmen willen kijken. Daar kan ik meteen terecht! Uit Nijeveen heb ik wel even zin om naar de 'oude' kringloop in Meppel te gaan. Daar vind ik een schat aan platen en hier zal ik regelmatig terugkomen in 2017. Na afloop fiets ik nog een eind om en 'ontdek' zomaar opeens een stukje Uffelte waar ik nog niet eerder ben geweest.
Dennis Coffey is een freelance studiogitarist in Detroit. Een beetje de Jimmy Page van Detroit. Hier doet hij een flitsende versie van het vocale nummer van The Isley Brothers. De Atlantic Gold-serie is slecht gedocumenteerd voor wat betreft de jaartallen. Een paar catalogusnummers vóór Donny Hathaway zit een groepje singles van The Bee Gees en deze worden als 1973 geïdentificeerd. Heathermae is een single die ik nog kan herinneren van Sunrise Records in de jaren negentig, maar die ik nog nooit heb gehoord. Het blijkt de verrassing van de middag op muzikaal vlak. Een andere verrassing is een plaat waar ik gemakkelijk aan voorbij was gegaan als er niet méér interessante soul in de bakken zou zitten. Het hoesje van The Staple Singers is ook gebruikt voor de 'Glorieklanken'-serie met gewijde muziek. Stateside brengt in 1963 twaalf singles uit in de 'Gospel Songs'-serie en ik zou graag ook de andere willen hebben. Het zijn dan vooral artiesten die gelieerd zijn aan het legendarische Savoy-label. De opnames van The Staple Singers heb ik kunnen herleiden naar een elpee uit 1961. Ze zijn verder nooit als single uitgebracht. Deze laatste vijf singles heb ik op 27 mei 2017 gekocht. Alleen Heathermae staat in de koffers en The Staple Singers in de gospel. De overige drie staan in de reserve-Blauwe Bak. In geval van de singles van Mark en Blue Mage staan deze allemaal in de koffers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten