Maandagavond heb ik eigenlijk al het besluit genomen om Mike James Kirkland deze week als Week Spot te hebben. Dan gaat vanmiddag als eerste de deurbel en staat de vriendelijke postbode met een pakketje waarvoor getekend moet worden. Dat bevat 23 singles van Mark en daar zitten een paar bij die erom schreeuwen om direct Week Spot te worden. Later zie ik dat de normale postbode een pakketje van brievenbusformaat heeft achtergelaten. Dat zijn de twee bestellingen uit Oostenrijk. Dat betekent dat ik morgen 'Het zilveren goud' even ga uitstellen en meteen ga beginnen met de 'Singles round-up'. Het worden naar verwachting vier afleveringen omdat één van de vijfentwintig een nodige upgrade is. Het heeft er eventjes naar uit gezien dat ik vanavond alvast eentje zou bekend maken van de 'new arrivals', maar kies dan toch weer voor Kirkland. Mede omdat ik de afgelopen maanden heb geworsteld met een vraag en daar vandaag eindelijk antwoord op heb gekregen. Wie is toch die Bo Kirkland die met Ruth Davis platen heeft gemaakt? Welnu, dat is Mike James Kirkland in eigen persoon. Wikipedia vertelt me dit en ik heb het gestaafd bij een meer betrouwbare bron en, ja, Mike James en Bo zijn één en dezelfde persoon. Ik heb hem vanavond echter te gast met een vrij obscure single waarvan ik zelf even haastig een foto moet nemen. Ik heb net een beker roomyoghurt gehad en dat fungeert als steun. De Week Spot is deze week 'Oh Me Oh My (I'm A Fool For You)' van Mike James Kirkland uit 1973.
Ik kom op tweede kerstdag terug van familiebezoek. Mark publiceert rond deze tijd altijd traditioneel de '5-4-3-2-1'. De eerste plaat is vijf pond, de tweede vier enzovoorts. Bij muzikale veelvraten als mij betekent het dat je vijf singles hebt voor vijftien pond. Je kan zelfs doorgaan voor tien singles, maar vanaf elf stuks gaat Mark wel iets meer rekenen voor de extra platen. Het tegenovergestelde van kwantumkorting. Ik word deze avond geraakt door het aanstekelijke 'Stay By My Side' van Bo Kirkland & Ruth Davis. Ik ken het hele duo niet en ontdek dan pas dat ze een grote Engelse hit hebben gehad met 'You're Gonna Get Next To Me'. Een plaat die aanvankelijk een grote hit is via de importzaken, maar waar EMI op tijd van realiseert dat het de distributierechten heeft in Engeland. Hoewel Kirkland en Davis meerdere singles samen maken, blijft het de enige met een reguliere Engelse release. Deze single alsmede Bo's solo-plaat 'Grandfather's Clock' komen in 2019 bij de verzameling. Het is rond de kerst van 2020 dat ik opnieuw even op de site ben van Cannonball en kijk of ik een release heb 'gemist'.
Dat ik de 12"-single een paar jaar heb toegelaten binnen de Blauwe Bak is al een godswonder. Ik ben niet bepaald van de 'ovo' ('original vinyl only) zoals dat vaak in de soul-kringen wordt gehanteerd. Ik ben ook tevreden met een fraaie heruitgave of desnoods een hele foute bootleg. Echter, de platen moeten op 45 toeren worden afgespeeld en dan één track per kant. Dat is de reden waarom ik de single van Mike James in eerste instantie heb weggeklikt. Het is een EP op 33 toeren met twee uitvoeringen per kant. Uitvoeringen? Ja, het is 'Love Scenario' van Mike James Kirkland. Een flard van een demo welke hij in de vroege jaren negentig heeft opgenomen, maar nimmer afgemaakt. Dat laat hij over aan de kundige mensen van Cannonball Soul Records. Met name de 'Alberto's Groove' is toch wel erg aanstekelijk en als bonus zie ik dat mijn goede vriend Fabio voor de hoes heeft getekend. Hij maakt er altijd een kunstwerkje van en in dit geval is het een fraai fotohoesje met een boekje met foto's en verhaaltjes. Het gaat vooral over Robert Lee Kirkland, Mike's broer, aan wie de EP is opgedragen. De plaat staat al sinds januari op de nominatie om Week Spot te worden en dan arriveert opeens 'Oh Me Oh My'. Zoals gezegd gaat het verhaaltje op de Cannonball-EP vooral over Robert Lee Kirkland, vaak genoteerd als Bob Kirkland. Het is nog wel even graven om tot wat informatie te komen over Mike James en dat heb ik nu bijeen gesprokkeld.
Mike James wordt in 1949 geboren in Yazoo City in de staat Mississippi. De Kirkland-clan is een muzikale familie en het is vooral de oudste broer, Bob, die de meeste ambities heeft. Bob ziet zichzelf niet als zanger en besluit zijn broer Mike in te zetten als instrument om zijn liedjes te vertolken. In 1965 maakt Mike & The Censations haar debuut en de groep heeft twee Amerikaanse R&B-hits in 1965 en 1967. Bob is daarbij de voornaamste schrijver en ook verantwoordelijk voor het muzikale arrangement. Als Mike & The Censations tot een halt is gekomen, trekken Mike en Bob naar Californië. Daar beginnen ze een platenlabel: Bryan Records. Dat label ken ik sinds 2018 als ik 'All These Changes' van Milt Matthews op het Bryan-label heb gekocht. Mike mag twee albums maken op het Bryan-label en het resulteert in een handjevol singles. In 1975 is het geld van de broers helemaal op gegaan aan het label en tekent Mike een contract bij Claridge Records. Opnieuw mag Bob aan de slag als arrangeur en Mike neemt de naam Bo Kirkland aan voor dit kortstondige avontuur. In Amerika is het succes nauwelijks noemenswaardig, maar in Engeland heeft het duo in 1977 in de top twintig gestaan.
Bob is inmiddels overleden, maar Mike James is aan een tweede jeugd begonnen. In 2020 verschijnen maar liefst drie platen van zijn hand. Ten eerste is daar 'Love Scenario' en ten tweede twee splinternieuwe opnames op het Timmion-label met Cold Diamond & Mink. Dat is dezeflde groep als op de Week Spot en 'Do The 45'-favoriet 'This Is What Love Looks Like' van Carlton Jumel Smith. 'Oh Me Oh My' is een vrij obscure single. Discogs vermeldt de single wel met enkel een foto van de keerzijde. Het jaartal is onbekend, maar beide nummers staan op zijn tweede elpee op Bryan Records. Als je dan weet dat de Kirkland's zijn geboren in Yazoo City, dan is het aannemelijk dat Bryan in 1973 ook dit label heeft gevoerd. 'Oh Me Oh My' is pure 'lowrider'. Muziek om gearmd met je geliefde in een cabriolet over een boulevard te flaneren terwijl de zon ondergaat. Kortom: De ideale plaat voor het huidige weertype. Ik heb vanmiddag één van mijn vapes laten stuiteren op de tegels en ga vermoedelijk morgen in mijn cabriolet naar Steenwijk. Met beide handen aan het stuur en met trapaandrijving maar met Mike's 'mellow' plaatje in het achterhoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten