De échte nieuwe aanwinsten uit het afgelopen jaar staan al bijna een maand bijeen in een bak. Hieruit ga ik volgende week de Gele Bak Top 100 samenstellen. Een paar uitzonderingen daar gelaten, zijn het allemaal singles die ik nog niet in de verzameling heb. Waar ik een paar weken geleden nog heb gedacht dat het vooral een parade zal worden van de jaren zestig en zeventig, daar heb ik de afgelopen weken stevig inkopen gedaan voor wat betreft de jaren tachtig. Het wordt ongetwijfeld weer een 'mixed bag' zoals voorgaande jaren. Het einde van 'Verzamelwoede' gaat mooi tegelijk vallen met het begin van de Gele Bak Top 100 en dat heb ik maanden geleden niet eens zo gepland! Vandaag een blik in de vierde jaren zestig-bak. Het is een standaardpraatje dat dit eveneens de jaren vijftig bevat, maar doorgaans zien we daar niets van terug in de top twaalf. Vanavond wel eentje uit het decennium vóór de 'sixties'.
In september 2020 opent de bak met een Engelse deelnemer aan het Songfestival. Hoe ik dat zo uit mijn blote snotje weet? Omdat 'Say Wonderful Things' van Ronnie Carroll één van de allereerste singles in 'Raddraaien' is geweest. Ik vraag op Facebook om nummers en het is een muziekvriend die me op weg helpt bij deze van Ronnie Carroll. Ik heb het plaatje dan, in 2012, nog nimmer gedraaid! De hekkensluiter is een plaatje dat ik nog wel eens in De Buze heb gedraaid. Vaak als afsluiter van een baravond. Het gaat hem hier om 'Morgenstemming' van het Concertgebouworkest. Ik ken het beter als 'Morning Glory' uit 'Peer Gynt' van Edvard Grieg. Ik heb niet zo heel veel met de klassieke componisten, maar als het dan toch echt moet? Dan kies ik voor een 'underdog' als Grieg. In juni 2021 trapt de vierde jaren zestig-bak af met 'The Urge' van Freddy Cannon. Ronnie Carroll is dan de negende in deze bak. Het besluit met 'Zuiderzee Ballade' van Godert Van Colmjon & Jan Lemaire. Concertgebouworkest is nu de achtste in de vijfde jaren zestig-bak. Ik vermoed dat de laatste negen maanden nog eens een plaatje terug naar de Blauwe Bak is gegaan.
Ik schat in dat The Cats de winnaars zijn in de bak, maar laten we eens gaan tellen. De groepen en artiesten met drie of meer singles: The Cats (11), Chakachas (4), Champs (3), Ray Charles (6), Chubby Checker (4), Eddy Christiani (3), Lou Christie (4), Christophe (4), Petula Clark (8), Dave Clark Five (6), Coasters (3), Joe Cocker (3), Cocktail Trio (8) en Judy Collins (3). Ik ben reeds aan een nieuwe alinea begonnen en dus wil ik ze allemaal wel noemen. Artiesten en groepen met elk twee singles zijn de volgende: Johnny Cash, The Casuals, Chad & Jeremy, Chambers Brothers, Chicken Shack, Gigliola Cinquetti, Jimmy Cliff, Clique, Alma Cogan, Leonard Cohen, Dorothy Collins en Perry Como. De eenlingen zijn: Ronnie Carroll, Mel Carter, Alvin Cash, Tony Castillo Jr., Caterina & Silvio, Cats England, Caz, Adriano Celentano, Chantels, Jo Chapman, Sonny Charles, Checkmates Ltd., Cher, Cherokees, Don Cherry, Chicago, Chiffons, Chimes, Chordettes, Christian Chapel Choir, June Christie, Susan Christie, Christien Brothers, Lillian Clark, Classics, Jeffrey Clay, Judy Clay, Julien Clerc, Buzz Clifford, Coda's, C.O.D.'s, Nat King Cole, Jack Collier, Keanya Collins, Godert Van Colmjon, Colonel Bagshot, Colosseum, John Coltrane, Les Compagnons De La Chanson, Compton Brothers en het Concertgebouworkest. Hieruit mag ik de volgende top twaalf concluderen.
1. Traces - Classics IV (Denemarken, Liberty LIB 66352, 1969)
2. Jesamine - The Casuals (UK, Decca F 22784, 1968)
3. Why - The Cats (NL, Imperial IH 852, 1969)
4. She Sold Me Magic - Lou Christie (Frankrijk, Buddah BE 610053, 1969)
5. Sweet Talkin' Guy - The Chiffons (Zuid Afrika, Stateside 45-JSS 1095, 1966)
6. Delta Lady - Joe Cocker (NL, Stateside 5C 006-90609 M, 1969)
7. Maybe - The Chantels (US, End E-1005, 1957)
8. Distant Shores - Chad & Jeremy (NL, CBS 2279, 1966)
9. I'd Rather Go Blind - Chicken Shack (UK, Blue Horizon 57-3153, 1969)
10. Aline - Christophe (NL, Vogue AZ 1202, 1965)
11. Tell Him - Alma Cogan (NL, Columbia 45 DB 4965, 1963)
12. Time Has Come Today - The Chambers Brothers (UK, Direction 58-3671, 1968)
Ik begin meteen maar met een hoop verwarring. Op het label staat '1966' als bouwjaar, maar dat is klinkklare onzin. Waarschijnlijk de zuinigheid om een label weg te gooien en de Tippex was blijkbaar ook op. De plaat is in augustus 1968 in Engeland uitgebracht en CBS/Direction doet niet aan de Motown-gewoonte om de eerste publicatie van een nummer als leidraad te gebruiken. Dan zijn er vervolgens twee Engelse persingen. Een paar weken na de eerste verschijnt, met een ander catalogusnummer, een langere versie op single. Toch ben ik blij dat ik de korte heb want deze is het beste te genieten. Quasi-psychedelisch met een snoeiharde gitaar welke lijkt te zijn geïnspireerd door Jimi Hendrix en consorten. Zonder meer één van hun leukste platen, voor de rest riekt het nogal naar Three Dog Night enzovoorts. Ik heb er twee maanden geleden niet aan gedacht in 'Van het concert des levens', maar ik kan het nu net zo goed behandelen. Ik ben vernoemd naar mijn oom Gerrit. Als ik een meisje zou zijn geweest dan had de familie kunstgrepen moeten toepassen. De enige van de ouders die nog niet is vernoemd is oma Aaltje. Ze kunnen geen jongensnaam bedenken welke gelinkt kan worden aan Aaltje en dus valt de keuze op de vrijgezelle broer van mijn vader. Mijn vader zou vandaag trouwens 86 zijn geworden. De meisjesnamen liggen al wel klaar en dat wordt Alma of Alina. Welnu, op elf vinden we Alma Cogan en haar uitvoering van 'Tell Him'. Op tien vinden we 'Aline' van Christophe. En zo is de schade weer ingehaald! Ik weet niet of Chicken Shack is voorbij gekomen in de jaren zeventig-bak? Ik heb deze namelijk ook in de Nederlandse uitdossing zoals die in 1974 is verschenen.
Chad & Jeremy koop ik zeer vroeg in 1993. Het is de periode dat ik diverse baantjes heb via de uitzendbureaus en op een zeker moment ook een tijdje zonder werk zit. Het is de tijd dat ik probeer aan de slag te komen van de lokale omroep in Sneek. Uiteindelijk word ik doorverwezen naar de ziekenomroep. Deze ligt dan al vijf jaar stil en we gaan met een ploegje proberen het nog eenmaal nieuw leven in te blazen. Dat wordt uiteindelijk helemaal niets, maar ik maak wel een paar woensdagen plezier in de studio. Binnen de soul-verzameling heb ik al vaker een tijdje een bepaalde interesse gehad welke het uiteindelijk toch niet redt op de langere termijn. De 'girl groups' is daar eentje van en in dat kader haal ik deze van The Chantels uit Amerika. 1957 is echt een beetje té oud voor de soul-bakken, maar The Chantels wordt beschouwd als de moeder van het genre. Bovendien ken ik het nummer van de elpee '24 Happening Hits', waar deze lekker stoffig klinkt. Sommige singles raak je zo aan gehecht dat je de defecten op de koop toe neemt. Bij Joe Cocker is dat een hinderlijke kras vanaf het intro tot en met het eerste refrein. Het is een plaatje waar ik altijd goede luim van krijg. Bij The Chiffons ontdek ik net dat het een Zuid Afrikaanse persing is. Nog nooit eerder op gelet en vooral af gegaan op de Engelse Stateside-hoes. Het staat nog niet op 45cat maar deze zal ik binnenkort even toevoegen.
Het zal ongetwijfeld in het kader van 'Verzamelwoede' zijn geweest, maar volgens mij heb ik recent nog de datum gememoreerd op Soul-xotica. Maandag 4 mei 1992. Ik wil naar een winkeltje in Franeker dat op maandag dicht is. Ik vind wel een Expert met een voorraad 'new old stock' waaronder deze van Lou Christie. De volgende dag ga ik opnieuw naar deze plaats voor méér singles. Onderweg naar huis rook ik mijn eerste sigaret op de fiets. Ik ben tot dan toe gewend om (stiekem) sigaretjes te roken in 'T Hokje of Het Bolwerk. Roken op de fiets is een discipline die ik onder de knie moet krijgen. Vertraagde motoriek en zo... Voor de gezondheidsfreaks en mensen die het beste met me voor hebben: Ik zal het helaas onder de knie krijgen. Bij The Cats is het even lastig om een echte favoriet te kiezen en op het laatst gaat het tussen 'Lea' en 'Why'. 'Lea' voor de herinneringen en 'Why' voor de muziek. Ik kies voor de laatste. Wnat ook bij de single op de tweede plek is het puur muzikaal. 'Jesamine' woont sinds 1993 bij me in de verzameling, maar verder ruim dertig jaar in mijn hoofd. Het is zo'n plaatje waar ik nóóit genoeg van zal krijgen.
Bij de nummer één zit wel een herinnering. Ik heb in december 2000 mijn eerste minidisc-speler gekocht en moet nu schijfjes maken om te draaien. Ik besluit van iedere jaren zestig-act mijn favoriet uit te kiezen en die achtereen op minidisc te zetten. Omdat ik alleen 'Traces' heb, komt dit plaatje van Classics IV ook op de minidisc. Een paar weken later onderneem ik de 'monstertocht' en daarbij maak ik dankbaar gebruik van de minidiscs. Het is op de eerste zaterdagavond in Engeland. Ik ben onderweg tussen York en Leeds en de laatste stad wil maar niet dichterbij komen. De kilometerborden lopen te jokken. Nadat ik een pub naar de wc ben geweest en een paar drankjes nuttig, zet ik weer koers naar Leeds. Even later kijk ik vanaf een heuvel uit op Leeds en dat is het moment dat Classics IV op de minidisc voorbij komt. Ook merk ik dat de genuttigde cola uit mijn lichaam moet, want ook dat kleeft op een bepaalde manier aan de plaat. Enfin, de rest van de geschiedenis hebben jullie onlangs nog beknopt kunnen lezen. Voor het volledige verhaal verwijs ik jullie graag naar 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten