Het is inmiddels traditie om in de eerste week van juli alle Week Spots uit het voorgaande jaar te draaien. Omdat het dit jaar anders zit met de weeknummers en ik klaar ben de 'UK 7" Collection' in 'The Vinyl Countdown' ga ik komende zaterdag beginnen met de terugblik op de Week Spots in 'Do The 45'. Het wordt een bomvolle show: Alle Week Spots van week 27 tot en met 53 in 2020 en de eerste 26 van 2021. Dit betekent ook dat ik vóór zaterdag een keuze moet maken voor de Week Spot van volgende week. Deze zal uit 1973 moeten komen, want dat wordt het centrale jaar in het eerste weekeinde van juli. Vanavond dus de laatste 'reguliere' Week Spot van dit seizoen, hoewel ik vast wel in staat ben om een paar recente Week Spots toe te voegen in de komende twee maanden. Het jaar 1970 heeft vorig jaar al eens centraal gestaan (toen met Joe Tex als Week Spot) en dus moet dit plaatje als eerste in aanmerking komen voor de Week Spot. Het is de plaat die ik minstens vijftien keer heb gedraaid in de afgelopen week en waarvan de andere kant ook niet te versmaden is. Ik kies voor de Week Spot echter toch voor 'I'm Standing By', mijn kennismaking met Eddie Holloway.
Dat is nog niet zo gek lang geleden! Het is woensdag 19 mei. Het is hondenweer geweest overdag en 's avonds maak ik een wandelingetje. Zodra ik het intro heb gehoord, ben ik vlug bereid en reserveer de plaat. Daar heb ik tot op de dag van heden geen spijt van gehad. De plaat doet sterk denken aan 'I Don't Want To Leave You' van Little Hooks. Dezelfde 'lo-fi' productie maar daardoor een ingebouwde charme die zijn weerga niet kent. Ik zou verwachten dat Sir Shambling wel aandacht heeft besteed aan Holloway, maar helaas. Ik kom zijn naam wel tegen op een zeer informatieve pagina over Southern Soul. Hier leer ik dat de beste man ons op 24 februari 2014 is ontvallen. De pagina gaat niet heel ver terug in de geschiedenis voor wat betreft Holloway. Het richt zich hoofdzakelijk op de cd's die de man in de jaren negentig en nieuwe eeuw heeft afgeleverd. Of hij geboren en getogen is in het zuiden? Dat vertelt de geschiedenis niet. We weten echter wel dat zijn muzikale loopbaan in Miami, Florida, is begonnen en dat heet niet echt zuidelijk te zijn.
Op de Gem-single uit 1970 krijgen de muzikanten geen credits, maar ik vermoed dat dit de formatie Three Guitars moet zijn. Three Guitars maakt enkele singles met vaak op de eerste kant een funky poging en een zeer 'diepe' keerzijde. Eddie krijgt een paar jaar later wel 'credits' op hun labels als hij mee doet op een plaatje. Het Gem-label uit Miami brengt slechts drie singles uit waarvan twee zéér in trek zijn bij met name funk-verzamelaars. Eddie Holloway is daarbij de 'underdog'. Je hoeft niet te verwachten om de plaat voor dubbeltjes of kwartjes te vinden, maar het hoeft ook niet zoveel te kosten als de gemiddelde plaat met deze opnamekwaliteit. 'I'm Standing By' gaat zijn moment nog beleven en ik help het lot graag een handje.
In zijn latere loopbaan gaat zijn stem steeds meer lijken op die van Roy C., als ik de fanpagina mag geloven. In 1970 is de stem al méér Southern dan wat gebruikelijk is voor Miami. Het is té donker en diep voor de latere 'Sunshine Soul' waarmee Miami zichzelf op de kaart zal zetten. Het is bovenal de productie dat de plaat 'maakt' voor mij. Geen idee of hier een interessant verhaaltje in zit, maar het hoort gewoon de Week Spot te zijn. Waarvan akte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten