zaterdag 12 juni 2021

Verzamelwoede: Jaren 80 bak 1


De wildste plannen schieten door mijn hoofd. Ik zal straks nog wel naar buiten moeten om boodschappen te doen en eigenlijk wil ik daar nog een klein fietstochtje aan vast knopen. Wellicht even naar de Appie Hein in Dwingeloo? De plannen hebben eerst ook nog verband met nog meer singles, maar dat heb ik eerst even laten varen. We hebben deze maand alweer zat als ik de platen van Mark erbij reken. Bovendien zijn de twee eerdere bestellingen in Oostenrijk eergisteren op de post gegaan waaronder een spiksplinternieuwe single! Ik heb al even buiten gezeten, maar wil de rest van koffie en ontbijt binnen genieten. Dan kan ik ook net zo goed een muzikaal ontbijtje hebben met de 'Verzamelwoede'. Deze jaren tachtig-aflevering is een paar weken blijven liggen en daar trap ik vandaag mee af. De eerste jaren tachtig-bak om precies te zijn. De top twaalf kan elk moment veranderen en dus ga ik maar snel schrijven!

Er is een ding niet veranderd in de afgelopen negen maanden. Sterker nog: Ik denk dat we gerust een paar jaar terug kunnen gaan. Ik denk dat de eersteling in de jaren tachtig-bak niet is veranderd sinds dat ik het nieuwe systeem hanteer. Ik heb ooit wel 'Un Barg Die He Un Krul In De Steert' van De Aal gehad, maar deze ben ik waarschijnlijk eens bij een optreden verloren. Hij is 'cheesy' genoeg om nog eens in de collectie te krijgen. Tot die tijd is 'Head Over Heels' van Abba de eerste in de jaren tachtig-bak. 'He's A Liar' van The Bee Gees is de laatste in de bak die ik vandaag behandel. Ik heb vorige week de bakken bijgewerkt en dat betekent dat de eerste jaren tachtig-bak nu besluit met 'Tropicalia' van Beck. De single van de Bee Gees is nu de tweede in de tweede jaren tachtig-bak. 'Goody Two Shoes' van Adam Ant en 'Respect' van Adeva zorgen voor deze verschuiving. In september 2020 zijn de groepen en artiesten met drie of meer singles als volgt: ABC (5), Adam & The Ants (3), A-Ha (5), Bad Manners (3), en Bananarama (5). Omdat niet echt een overzicht geeft, doe ik nu ook nog de artiesten en groepen met twee singles elk: Abba, Paula Abdul, Bryan Adams, Adamski, Marc Almond, Herb Alpert, Amazulu, The Amp, Laurie Anderson, Aneka, Art Of Noise, Associates, Rick Astley, Bad English, Bad Genes, George Baker, Baltimore, The Bangles, Joe Bataan, The Beat, The Beatles en Beautiful South. Dat geeft een betere indruk. De top twaalf is geen eenvoudige klus, maar op dit moment ziet hij er als volgt uit.

1. All Of My Heart - ABC (NL, Mercury 6059 571, 1982)

2. Can't Get Used To Losing You - The Beat (Duitsland, Arista 105 515, 1983)

3. Breakfast - The Associates (Duitsland, WEA 249 219-7, 1984)

4. Solid - Ashford & Simpson (EEG, Capitol 1A 006-20 0424 7, 1984)

5. Queen Obscene Revisited - The Amp (NL, Futuremusic FM 010, 1993)

6. Tears Run Rings - Marc Almond (EEG, Parlophone 006-20 2849 7, 1988)

7. The Border - America (EEG, Capitol 1A 006-1867237, 1983)

8. Tropicalia - Beck (UK, Geffen GFS 22365, 1998)

9. Morning Dew - Long John Baldry (NL, EMI America 1A 006-86329, 1980)

10. Pressure - Angela & The Rude (EEG, EMI 1275217, 1990)

11. Broken Land - The Adventures (Duitsland, Elektra 969 414-7, 1988)

12. Kokomo - The Beach Boys (Duitsland, Elektra 969 385-7, 1988)

Ik verbaas me iedere keer weer bij de hekkensluiter. Ik heb deze single van The Beach Boys in Engeland gekocht, maar desondanks is het een 'gewone' Duitse persing. De lage notering heeft ermee te maken dat ik de plaat iets te vaak heb gehoord en vooral in de periode dat ik in Mossley woon. Vrijwel ieder cassettebandje uit die tijd moet 'Kokomo' bevatten. Het nummer brengt een aangename herinnering teweeg. Op een vrijdagavond ga ik met de buurtvereniging te bowlen en heb volgens een buurtbewoner aanleg voor de sport. Hij geeft me nog een paar nuttige tips om een goede score te behalen. Dat is precies even wat ik nodig heb in mei 1989. Met de nummer elf blijven we in dezelfde tijd. Sinds mijn oudste broer in 1986 naar Denemarken is vertrokken, is dit land onze vakantiebestemming geworden. Waarbij het handig is dat Henk op een hele grote boerderij werkt met gastenverblijven. Onderweg naar Denemarken passeren we een 'Raststatte' met de naam Brokenlande en ik geloof dat het dan ook op een cassette van mijn broer staat. Het doet denken aan de lange reizen naar Denemarken. Ik weet dat menigeen zijn neus ervoor zal ophalen, maar ik heb nu eenmaal een hekel aan reizen. In Jutrijp vouw je jezelf op de achterbank tussen de bagage en vlak over de grens is een eerste koffiestop en benen strekken. De tweede stop is zo'n parkeerplaats met restaurant. Het spul daarbinnen smaakt allemaal naar dieselolie en uitlaatgassen of zal ik me dat wellicht hebben verbeeld? Mijn andere broer is in de jaren tachtig op de leeftijd dat hij aandacht krijgt voor vrouwelijk schoon. Daar ben ik nog te jong voor en dus is de Dolly Dots voor mij niet meer dan een muzikale herinnering. Ik weet nog goed hoe Frits Spits 'Pressure' tracht te verkopen in de 'Avondspits'. Dat gaat met een ellenlange introductie, want natuurlijk... de solo-uitspattingen van de Dolly Dotten zijn weinig interessant geweest tot 1990. Angela Groothuizen brengt daar verandering in met deze uitstekende single met The Rude. The Rude is overigens Ruud Mulder, voorheen in de groep Spargo. De opvolger, 'Young Souls', is ook zeer de moeite waard, maar vooralsnog heb ik alleen 'Pressure' op single.

Er zitten in deze top twaalf een aantal favorieten die ik wellicht te vaak heb gedraaid. Long John Baldry is ook zo'n single die mee gaat naar Engeland en op de soundtrack hoort over de maanden in Mossley. Voor de oorsprong van de single hoef ik vandaag niet ver te fietsen. Ik weet ook nog ongeveer waar het winkeltje moet hebben gezeten. In de Molenstraat of in de directe omgeving. Ik heb het dan over Meppel en het is de donderdag van het Woodstock-festival in 1997. Ik ben de avond ervoor met de Vespa PK50 naar het terrein gereden en de caravan in ontvangst genomen welke door een Sneker garagehouder wordt afgeleverd. Het festival begint pas op donderdagavond met The Byrds als 'headliner' en ik ga op de scooter naar Meppel. Bij Foucky Mulder koop ik een hele vracht singles waaronder ook deze van Long John Baldry. Qua 1981 roept het herinneringen op aan Radio Tour De France. Als Beck doorbreekt met 'Loser' valt de naam me wel op, maar heb ik weinig op met zijn muziek. Dat verandert na een jaar Popkelder en met name met het album 'Odelay'. Dat is zelfs in 2021 een album dat ik met erg veel plezier beluister. Eind 1998 heb ik een beetje een wild weekend in Mossley waar ik heel stoer over zou kunnen schrijven, maar dat ik lekker niet doe! Ik moet even iets van de adrenaline kwijt en ga naar Manchester voor plaatjes. Ik durf deze van Beck wel te gokken en aanvankelijk is het de b-kant welke favoriet is: 'Halo Of Gold'. Dat is tevens de introductie tot het werk van Alexander 'Skip' Spence. 'Tropicalia' is de afgelopen jaren pas gaan groeien. Ik moet toegeven dat het niet het sterkste werk is van Beck Hansen, maar de herinnering blijft om met Ben Cramer te spreken. Op zeven een plaatje waar ik domweg nooit genoeg van krijg. Ik heb vorig jaar mijn oude exemplaar (uit 1992) kunnen vervangen dankzij Albert en kan nu weer een flink aantal jaren vooruit.

Op zes vinden we opnieuw een single welke zo goed smaakt op de radio. Ik ben het nummer ergens een beetje vergeten als ik deze op de kop tik en ik heb mijn 1,50 euro wel eens aan mindere dingen uitgegeven. Het werk als recensent heeft ervoor gezorgd dat ik begin 1993 mijn eerste cd-speler heb gekocht. Het begint dan net aantrekkelijk te worden om een demo op cd uit te brengen in plaats van de gebruikelijke cassettebandjes. Overigens zijn de bandjes nog wel een tijd in gebruik geweest. Ik heb echter pas de cd-speler gekocht als The Amp mij deze vinylsingle toe stuurt. The Amp is een Fries-Groningse gitaarpop-band welke de Kleine Prijs Van Sneek heeft gewonnen of finalist is geweest. Dat levert meteen de andere single op, hoewel ook Stichting Friesland Pop in 1992 de schakeling maakt naar cd's. The Amp is 'underground' en kan het zich dus veroorloven om een ouderwetse vinylsingle uit te brengen in een tijd dat dit hoogst ongebruikelijk is. 'God & Everybody' is de 'heavy side', maar ik smelt in 1993 meteen bij de 'happy side': 'Queen Obscene Revisited'. Het is één van de eerste maanden dat ik in Meppel in de post werk. Op dat moment zit ik alleen nog in de voorsortering en dat is eigenlijk best wel een beetje 'luilekkerland'. Buiten de donderdagmiddag want dan hebben we een grote mailing met een speciale sorteermethode. Dit is een doordeweekse dag dat ik de werkzaamheden in mijn eentje kan doen en intussen kan ik ongestoord naar de radio luisteren. Op het bedrijf hebben ze iedere dag een andere zender en vandaag is het Radio 2. Daar hoor ik 'Solid' en begrijp dan pas hoe goed en 'catchy' dit nummer werkelijk is. Ik blijf het voor de rest van de dag zingen, murmelen en fluiten.

Goed beschouwd had de programmering van Radio 3 van vóór 1993 wel iets. Iedere omroep had zijn of haar 'eigen stijl' en kon daarbij gedurende een flink in de diepte. Qua 'alternatief' is de VPRO een brug te ver, maar KRO en Vara zijn goede alternatieven. Dat zijn de zenders waar je bijvoorbeeld deze plaat van The Associates kon horen, maar het is té minimaal om iedere dag airplay te krijgen en voor een hit te zorgen. Het is mijn radio-collega Lee die me verder enthousiast maakt voor The Associates en met name de zang van de te vroeg overleden Billy MacKenzie. 'Breakfast' is wellicht één van de hoogvliegers van de groep en ik ben erg gelukkig met mijn single. Gaan we weer op vakantie? Nee, we blijven gewoon in Nederland in 1983. We maken dagtochtjes. Ik weet de dag dat mijn broer deze single heeft gekocht nog erg goed te herinneren. De lease-auto van 'heit' moet een dag weg voor onderhoud en hij krijgt een leenauto mee. Een Renault 14. Uit de tijd van de eigenwijze Franse autos. Deze heeft een vergrendeling op de achterdeur die alleen door de bestuurder kan worden bediend. Volgens mijn herinnering zijn de ramen ook automatisch want die kunnen we niet open krijgen. Ik mag met 'heit' mee voor een klein boodschapje in het dorp en dat is een hachelijke onderneming met dit hete weer. Ik verbrand mijn billen bijkans aan de achterbank van skaileer en de ramen willen dus niet open. Gelukkig kan het kreng na een dag terug naar de garage en maken we onder andere een tochtje naar Appelscha op de vrijdag. Daar hoort 'Wrap Your Arms Around Me' van Agnetha Faltskog bij, want dat is die dag de Alarmschijf van Veronica. Er staat me verder weinig meer bij van de zomer van 1983, maar als The Beat een herinnering mag zijn, hoor je me mij niet klagen!

De Karre is in het begin van haar bestaan niet alleen een dorpscafé maar tevens de showroom van de jukebox-handel van de zoon van de uitbater. De jukeboxen met singles zorgen eveneens voor het muzikale vertier. Omstreeks 1994 schakelt het over op een cd-jukebox met ruimte voor honderd van deze schijfjes. Rond 2000 begint het 'branden' populair te worden en wordt de jukebox voorzien met cd's met opnames van krassende singles. Het is in deze tijd dat ik door iemand wordt gewezen op 'All Of My Heart' en ik ben oprecht vergeten hoe lang dit nummer werkelijk is. Werd deze ooit wel in zijn geheel gedraaid op de radio? Hoewel ik in 2000 nog met gemengde gevoelens tegenover de jaren tachtig sta, is dit één van de eerste singles welke het ijs gaat breken voor mij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten