vrijdag 18 juni 2021

Singles round-up: juni 7


Wij volgen de regels van het RIVM en dat schrijft op dit moment nog thuiswerken voor. Vandaar dat de redactievergadering niet op kantoor is gehouden, maar dat we een virtuele meeting via Zoom hebben belegd. Sideburner had een punt van orde. Oh wacht, ik heb 'de redactie' ruim tien jaar geleden overboord gezet en doe het sindsdien weer in mijn eentje. Toch zijn er de afgelopen dagen tal van redactievergaderingen geweest op Soul-xotica. De 'algemene' singles wil ik nog wel eens per negen behandelen omdat niet over iedere plaat een bericht van het formaat telefoonboek valt te schrijven. Op het gebied van de soul, de 'mean business' op Soul-xotica, doe ik de 'Singles round-up' liever in kleinere hapjes. Toch hou ik mezelf daar ook wel eens in, vooral als ik denk dat ik met een potentiële Week Spot van doen heb. Na de aflevering van woensdag heb ik nog achttien singles over. Aanvankelijk wil ik drie afleveringen doen van elk zes, maar...? Ik kan ook hier voor de negentallen gaan en heb dan weer wat ruimte voor andere berichten. Ik kies voor het laatste. Vanavond krijgen jullie in twee berichten de resterende achttien singles voor de kiezen. Bij de komende negen zitten ook de twee Oostenrijkse singles.

* Creative Source- I Just Can't See Myself Without You (US, Sussex, 1974)
Opnieuw begin ik weer met de b-kant. Fraaie midtempo met een opvallend rijke begeleiding. Dit is het type plaat zoals je die dagelijks op 'Five A Day' kan verwachten. Niet heel erg essentieel maar desalniettemin een fraai nummer. De a-kant heet 'Keep On Movin' en is meer funky en eigenlijk moet ik bekennen dat dit wel de favoriete kant is, hoewel 'I Just Can't See Myself' er zeker mag zijn. De a-kant is een lekker feestje en misschien ben ik daar op deze vrijdagavond wel voor te porren?

* Michelle David & The True-Tones- Good Good Good (UK, One World, 2021)
'Good Good Good' is een jaar geleden al aan het publiek voorgesteld als een track van het nieuwe album van Michelle David & The Gospel Sessions. De release laat dankzij corona langere tijd op zich wachten en verschijnt uiteindelijk pas in 2021. Intussen is Michelle David aan een zegetocht in Engeland begonnen. Dat begint met 'Gonna Be Alright' in 2019. 'Yes I Am' verschijnt begin 2021 via het Engelse One Worl-label en vestigt haar naam verder in de soul-scene. Hier is de tweede Engelse single van David. Niet alleen geeft dit een vette knipoog naar 'Gonna Be Alright', ook zou ik me dit met een beetje fantasie kunnen voorstellen op een Northern Soul-avond. De enige handicap is het gebruik van 'gospel' in de naam en zo heet dit opeens Michelle David & The True-Tones. David blijft trouw aan het soulvol verspreiden van het goede nieuws, maar toch ligt het er niet duimendik bovenop en is het vooral erg swingend. Een knaller van een plaat!

* First Born- If This Is Our Last Time (US, Atlantic, 1972)
Dave Crawford en Brad Shapiro. Inmiddels begin ik de namen steeds meer te zien als een 'trademark of quality' en zeker als de releases via Atlantic lopen. Ze zijn bijvoorbeeld verantwoordelijk voor 'Suspicious Minds' van Dee Dee Warwick terwijl Crawford ook het arrangement verzorgd van Candi Staton's hitversie uit 1982. Het begint al bij het intro. Dat kondigt meteen al een 'classy' affaire aan en dat is eveneens het resultaat van 'If This Is Our Last Time'. Een fraai gebalanceerde begeleiding, fraaie stemmen en een refreintje dat misschien nog een uur blijft hangen bij mij. Hoewel dat vanavond niet zal gebeuren omdat ik nog vijftien singles voor de boeg heb.

* The Fourth Level- Deep South (UK, MD, 1969, re: 2021)
Ach vooruit... we kunnen nog wel een platenlabel erbij hebben. Opnieuw weer eentje dat zich toespitst op het uitbrengen van zéér moeilijk vindbaar materiaal. Ace Records is met haar Kent-label de wegbereider geweest in de jaren negentig en inmiddels schieten ze als paddestoelen uit de grond. Izipho en Cannonball zijn twee labels die ik nauwlettend in de gaten hou en dit debuut voor MD Records is veelbelovend! Larkin Yewell trekt vanuit Kentucky naar Detroit om daar aan de slag te kunnen bij de Chrysler-fabriek. Toch heeft hij meteen een tweede plan: Hij wil vanuit Detroit een muzikale carrière starten. Larkin huurt de Pioneer Studio voor een bepaalde tijd, een firma welke opnames kan maken alsook platen kan persen. Hij neemt twee nummers op met zijn vrienden uit Kentucky. Dan is de plaat klaar en moet het op de radio worden gedraaid. In de jaren zestig wordt een deel van de speellijst nog altijd gevormd voor dikke enveloppen vol cash. Het spaargeld van Larkin is op gegaan aan de single en dus schiet het voor geen meter op. Ze doen een optreden in Kentucky maar de mannen vergeten om de singles mee te brengen. Na verloop van tijd verlaten ze allemaal de showbiz. In de midden jaren negentig komt de eerste plaat op de draaitafel in de legendarische Engelse '100 Club'. Ongeveer vijftien jaar lang gaat de plaat als 'cover-up' door het leven totdat in 2010 de identiteit bekend wordt gemaakt. Larkin heeft anno 2021 nog altijd de originele masters, hoewel deze flink zijn aangevreten door de tijd. Verwacht dus geen 'schoon' geluid. Het refrein is echter zó aanstekelijk en muzikaal klinkt het even obscuur als bijvoorbeeld Felony Theft. Ik ga MD in de gaten houden!

* The Futures- In Answer To Your Question (US, Philadelphia, 1980)
Eigenlijk moest deze single bij de vorige bestelling zitten van Mark, maar wordt dan over het hoofd gezien. Gelukkig heeft hij een voorraadje op de plank liggen en hier hebben we alsnog de plaat. Dit is zeer fraaie harmony-soul zoals we dat van de firma uit Philadelphia zijn gewend. Ik had het zo geloofd als me was verteld dat de plaat uit 1973 zou stammen. De andere kant is nogal Earth, Wind & Fire-achtig, maar ik hou het bij 'Answer'.

* Eddie Holloway- I'm Standing By (US, Gem, 1970)
Als er één plaatje is waarop ik helemaal verliefd ben geworden, dan is het wel deze van Eddie Holloway. De andere kant mag er ook zeker zijn, maar... het is de sfeer van de opname van 'I'm Standing By' dat mijn hart sneller doet kloppen. Dit is een potentiële Week Spot! Als het volgende week niet gaat lukken, dan wel in september. Ik ga volgende week beginnen met de 'Vinyl Summer Spirit Of...' en de Week Spots zullen eveneens in deze sfeer zijn. Gezien ik vorig jaar al 1970 heb gehad, denk ik dat ik deze even moet wachten.

* General Johnson- Keep Keepin' On (US, Arista, 1976)
De General is het meest bekend van zijn werk met Chairmen Of The Board alsook andere composities en producties op het Invictus-label. Als Invictus tot een einde komt, brengt General Johnson dit aantrekkelijke 'Keep Keepin' On' uit bij Arista, maar het mag helaas niet baten. Het is lekkere vroege disco uit de tijd dat deze muziek nog vooral organisch is. Niet heel erg essentieel, maar leuk genoeg voor een paar pond.

* Love Brothers- Bop-De-Do-Waw (US, North Bay, 1972)
Een paar maanden na 'Grasshopper' van Soul Devalents kom ik deze North Bay tegen en ditmaal is het extra verkoopargument dat het geproduceerd is door Bunny Sigler en gearrangeerd door Bobby Martin. Dat moet wel iets bijzonders opleveren? De gebroeders hebben blijkbaar nog leerplicht want ze hebben niet de baard in de keel. We komen er niet achter wat 'Bop-De-Do-Waw' betekent, maar wel dat zijn lief dit graag mag horen. Sigler tekent voor de andere kant en daar het verhaal van een jongen die vrachtwagenchauffeur wil worden net als zijn pa. Als hij de vrachtauto ziet, roept hij 'Giddy- Up. Oh wacht, dat is een ander nummer. 'Giddy-Up' is meer upbeat en al net zo poppy als 'Bop' zonder de ingebouwde sfeer.

* Catherine Miller- Life Is Like A Checkerboard (US, Tyson, 1975, re: 1977)
'Het leven als een schaakspel, het gaat erom of je de juiste beweging maakt'. Nog eens op het label kijken... Nee, geen credits voor Johan Cruyff. Catherine Miller klinkt als het meer funky zusje van Ann Sexton en dat levert een soort muziek op waar ik mijn stoel voor uit kom. Een luie funky groove met een erg bijzonder arrangement van veteraan Horace Ott. 'Checkerboard' verschijnt tweemaal als b-kant en de a-kant, 'You've Been Hunching All Night', verraadt dat dit de 1977-uitgave is. Dat is meer disco-achtig, maar oef... wel van het fraaiste soort! Op een fijne manier ingetogen met haar eigen stem 'maal twee' op een gegeven ogenblik en niet té opdringerige violen. Een hele fraaie 'double-sider'!  Hoewel 'Checkerboard' de reden van aanschaf blijft, vermoed ik dat 'Hunching' wellicht ooit nog een grotere rol gaat spelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten