zondag 6 juni 2021

Singles round-up: juni 3


Een week geleden heb ik alle 'nieuwe' platen bijeen gebracht die ik sinds 1 juli 2020 in de verzameling heb gekregen. Dus niet de 'dubbele' singles. Dit alvast ter voorbereiding op de Gele Bak Top 100 die ik volgende maand ga doen. Nu ben ik in de gelegenheid om zo nu en dan eens een plaatje op te zetten als ik de behoefte heb om een single beter te leren kennen. Het eerste dat opvalt is het minimale aantal jaren tachtig-singles. De jaren zeventig zijn in de meerderheid, gevolgd door de sixties en de jaren tachtig zijn op twee handen te tellen. Welnu, dat ziet er nu opeens heel anders uit. Op dit moment zit er slechts één plaat verschil tussen de jaren zeventig en tachtig en hiervan gaan uiteindelijk ook nog een paar naar de Blauwe Bak. Woensdagavond realiseer ik me dat ik niet heb gekeken bij de 'nieuwe' kringloop in het 'oude' pand. Ik hoop niet dat ik jullie té duizelig maak? In 2009 heeft de gemeente een kringloop geopend en deze is vorig jaar verhuisd naar nieuwbouw. In het oude pand zit nu de ''T Snuffeltje', een kringloop ten bate van en gerund door de dagbesteding voor verstandelijk gehandicapten. Een Google-recensie laat weten dat ze 'de hoofdprijs' vragen, maar dat valt met de singles reuze mee. Ik ben gistermiddag naar de winkel gefietst en zevenentwintig uitgezocht voor een euro per stuk. De Club 2000-gokkast staat weer te flikkeren in de hoek want we hebben weer gegokt dat het een lieve lust is.

* Adeva- Respect (Duitsland, Cooltempo, 1988)
Ik behandel deze singles in drie afleveringen van elk negen. Dat kan best bij deze 'algemene' handel want bij veel platen is niet zoveel te melden. Het gaat er kort gezegd om of de plaat is te genieten of niet. Daarnaast heb ik met een aantal 'gegokt' op de Blauwe Bak. Een paar heb ik gisteren al gedraaid in 'Do The 45' en, ja, er zitten een paar bij die zonder meer in de koffers en reserve-Blauwe Bakken kunnen. Dat geldt niet voor Adeva. Onlangs is nog een verzamel-cd verschenen met het werk van Adeva en 'Respect' staat al weken in een lijst om nog eens te worden gedraaid in 'Afterglow'. Het komt er steeds maar niet van. Gisteravond heb ik per ongeluk de dub-versie gedraaid omdat de dj het nodig vond om de sticker met het volgnummer op de b-kant te plakken. Als Adeva erg weinig tekst heeft, druk ik mijn neus op het label en zie dan de 'B' staan. 'Respect' is het mopje van Otis Redding dat onder andere een hit is geweest voor Aretha Franklin. Ja, het noemt echt Otis op het label, maar zelf heb ik de plaat altijd als 'een andere titel' beschouwd omdat het geen spaander heel houdt van het origineel. Er ontstaat een 'nieuw' liedje met een begeleiding welke pas rond 1991 uitgekauwd raakt, maar dat het anno 2021 nog altijd goed doet bij mij. Niet voor de Blauwe Bak maar voor een zondagavond.

* Daniel Boone- Sunshine Lover (Duitsland, Penny Farthing, 1973)
Daniel Boone is niet meer dan een naam uit het Hitdossier als ik in 1991 'Love Spell' koop met het fotohoesje. Uit mijn blote hoofd zeg ik dat het een Franse persing is. 'Beautiful Sunday' komt pas later op mijn pad en dan leer ik eveneens dat Boone verantwoordelijk is voor 'Pappie Loop Toch Niet Zo Snel'. Als ik me aansluit bij Wolfman Radio en ook naar de shows van 'onze' Wolfman ga luisteren, valt me op dat hij een paar vaste 'oldies' heeft en tot mijn stomme verbazing zit daar ook 'Beautiful Sunday' bij. Het is op Wolfman een soort van culthit geworden. Nu lijkt er een plaatselijke bui in Ruinerwold te zijn met Daniel Boone-singles. Voor een gave 'Beautiful Sunday' ben ik altijd nog te porren want de oude heeft zijn beste tijd gehad. 'Sunshine Lover' klinkt als twee druppels water op de grote hit, maar heeft een erg leuk refreintje. Ik krijg hier goede luim van. Op de b-kant gaat hij verder op het zondagse thema met 'Sunday Morning Coming' Dat is andere koek. Het intro is bijna hemels met Larry Page' violen en een akoestische gitaar. Eignelijk is dit de betere kant, maar uiteraard is 'Sunshine Lover' de hitkant.

* Rafael Cameron- In Love (US, Salsoul, 1981)
Als ik onderzoek doe naar de Northern Soul lees ik dat The Casino in Wigan omstreeks 1978 zich meer gaat toeleggen op het Salsoul-label. Dat is kort voordat het label een doorbraak zal hebben met 'Rap-O Clap-O' van Joe Bataan en 'mainstream' zal worden. Toch heeft dit veroorzaakt dat ik altijd geïnteresseerd ben in Salsoul-platen. Ik noem Rafael meteen bij de b-kant want de a-kant, 'Funtown U.S.A.', is 'run of the mill'-disco welke nauwelijks interessant is. 'In Love' is echter een prachtige ballad en past helemaal in de Blauwe Bak. Eerst maar wel even een nieuw hoesje pakken want de standaard-hoesjes van Salsoul kreuken erg gemakkelijk.

* Jean Carne- Closer Than Close (NL, CNR, 1986)
Tijdens de fietstocht van en naar Ruinerwold (welke een beetje uitgebreider is dan gewoon) luister ik naar de 'Vakantiemixen' met platen uit de eerste maanden van 2019. De stukjes vallen helemaal op hun plek want een half uur nadat ik deze single van Jean heb gevonden, hoor ik 'Don't Let It Go To Your Head' van haar. Op de Philadelphia-single uit 1978 heet ze overigens Carn zonder de extra E. In 1986 neemt ze 'Closer Than Close' op voor het Omni-label en onder leiding van Grover Washington Jr. Dat is meteen bij het intro helemaal raak. Downtempo en met een uitzonderlijk soulvol zingende Jean. Dit gaat rechtstreeks in de koffers naast de Philadelphia-single.

* Alan David- Get Your Love Right (NL, EMI, 1977)
Ik voel de rijksdaalder branden in mijn broekzak. Ik kan het hoesje dromen want ik kom héél vaak tegen, maar steeds besluit ik dat dit niet het moment is. Hoewel onlangs nog iemand voor mijn ogen vijfentwintig gulden uit de automaat heeft gehaald, voelt het alsof het mijn 'lucky day' is en kan het biljet van vijftig bijna ruiken. Het geeft wel één keer prijs, maar bij kop of munt staat het alweer op 0. De frikandel doet denken aan een Lokerse paardenworst en het is net dat ik mijn Stetson wil opzetten dat ik zie dat iemand mijn paard probeert te stelen. Het is niet onaardige countrypop, eigenlijk best leuk, maar ik had wellicht toch op iets anders gehoopt.

* Georgie Davis- Blackstar (NL, Corduroy, 1985)
Ik heb zojuist nog eens de Wikipedia van Kees Rietveld door genomen. Ik twijfel immers omdat Gerard Joling ook in 1985 is doorgebroken. De Soundmixshow is 'hot' in 1985. Zowel Joling als Georgie Davis zijn finalisten, maar Glenda Peters wint het programma. Alle drie hebben ze hits in 1985 en geïnspireerd op de liedjes die ze vertolken in de show. In geval van Georgie Davis is dat een liedje in de stijl van Stevie Wonder's 'I Just Called To Say I Love You'. Lange tijd heb ik mijn neus opgehaald voor dit plaatje, maar het is pas rond de tijd dat Rietveld een 'comeback' maakt als Kacy Davis in 'The X Factor' dat ik met andere oren naar 'Blackstar' ga luisteren. Het is, net zoals het nummer van Stevie Wonder, té cheesy voor woorden, maar tegelijk ook een erg knappe en solide productie. Eigenlijk zoek ik op Wikipedia naar aanwijzingen van de aanklacht van de jonge fan, maar daarover is geen woord meer te vinden. Blij om deze oorwurm eindelijk eens in de collectie te hebben.

* Cathy Dennis- Touch Me (UK, Polydor, 1991)
Wie weet? Misschien horen we deze plaat vanavond wel in 'The Vinyl Countdown' want deze mag op de valreep mee in de specials over de Engelse persingen. Het geluid dat door onder andere Adeva is ingezet, raakt in 1991 op een commercieel hoogtepunt. Hee, dus wel! Ik meende dat ik het refreintje kon zingen, maar verbeeld me tegelijk dat dit een ander nummer moet zijn. Erg feestelijk allemaal, maar gewoon voor de gele bakken.

* Frida- To Turn To Stone (NL, Polydor, 1982)
Dit moet ik kennen..., maar het zegt me op het eerste gezicht helemaal niks. Het is geschreven door Giorgio Moroder en Pete Bellotte en dus kan ik alvast de dans-sandalen aantrekken? Nee, die kunnen weer uit. De heren hebben gelukkig rekening gehouden met het feit dat Frida geen Donna Summer is en dus is het resultaat een fraaie popsong met synthesizers. Is dat wederom Phil Collins op drums? Hoewel het een grote hit is geweest in 1982 is dit nummer me nooit echt bij gebleven, zo blijkt. De kennismaking in 2021 is echter aangenaam. Een kanshebber voor de 'Eindstreep'?

* Peter Godwin- Images Of Heaven (NL, Polydor, 1982)
De kringloop heeft in een aantal singles een dealerschap. Onder andere een paar van dezelfde singles op het Ramshorn-labels in zeer eigenaardige plastic hoesjes. Het lijkt wel alsof het voormalig promotie-materiaal is. Datzelfde lijkt ook het geval bij Peter Godwin. Ik denk dat ik een stuk of tien heb gezien. Bij Frida kan ik nog melden dat Phil Collins de producent is en waarschijnlijk ook heeft getrommeld. In geval van Godwin is Georg Kajanus de producent en hij heeft succes gehad met Sailor. Het valt me niet tegen. Geen 200 punten op de automaat, maar 32 door middel van kop en munt is ook best een aardige score op de Club 2000.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten