Gistermiddag heb ik overigens nog gefietst! Het is omdat het 'moet', want de 'goede' e-bike moet terug naar Meppel. Als dat niet het geval zou zijn geweest? Ik word zondagmorgen namelijk weer wakker met een kramp in mijn kuit en dus zou een dagje rust het beste zijn geweest. Ik neem het er echter van en vind het wel iets hebben om het koude weer te trotseren. De heenweg is schitterend met het zonnetje erbij en de wind in de rug. Ik neem een paar foto's van het 'saaie stuk' dat ik bijna dagelijks fiets. Dat is voor later als ik eens geen inspiratie of tijd heb voor een volledig bericht. De terugweg is toch wel een beetje afzien. Ik moet recht het oosten in en ben tot Havelte erg stoer met mijn blote vingers. Dan trek ik toch maar de handschoenen aan voor wat het waard is. Ik moet hoognodig eens een nieuw paar aanschaffen. (Kunst)leer met wol van binnen lijkt me wel iets. Na de sixties is het nu de beurt aan de seventies. Met nota bene één van mijn meest favoriete bands binnen de randen van de bak. Dat moet dan ook automatisch de nummer 1 zijn? Euh nee... wel een verdiende tweede plek. Hierbij de dertiende jaren zeventig-bak.
Deze trapt af met een single die al eens in de Blauwe Bak heeft gestaan, maar dat is jaren geleden. Het is vooral in het weekend dat de klok vooruit of achteruit gaat dat ik de plaat in de show wil hebben en dat ik besluit hem in de koffer te houden. Tegenwoordig heb ik daar 'The Clock' van Baby Washington voor. Hoewel ik een enorme 'fan' ben van de liedjes, producties en arrangementen van Van McCoy heb ik beduidend minder op met zijn eigen disco-uitspattingen. 'Change With The Times' is de eerste in deze bak. Deze besluit met de Engelse demo van 'How Do You Do' van Mouth & Macneal. Dat wordt in Engeland uitgebracht als Mouth & Macneal hebben meegedaan aan het Songfestival in 1974. Ik koop de single in 1996 in Denemarken, om het nóg internationaler te maken. Groepen en artiesten met drie of meer platen in deze dertiende jaren zeventig-bak zijn: George McCrae (6), Don McLean (3), Melanie (5), Harold Melvin & The Blue Notes (6), MFSB (3), Middle Of The Road (11), Steve Miller Band (5), Mistral (3), Monica (3), Chris Montez (4), The Moody Blues (9), Giorgio Moroder (4), Van Morrison (3) en The Motors (6). De top twaalf is in een oogwenk samengesteld.
1. O My Mother - Moebius Bottle (Frankrijk, Riviera 121309, 1970)
2. The Story In Your Eyes - The Moody Blues (NL, Threshold, 6101 601, 1971)
3. Jet Airliner - Steve Miller Band (UK, Mercury 6078 811, 1977)
4. Airport - The Motors (NL, Virgin 15 595 AT, 1978)
5. Lay Down - Melanie & The Edwin Hawkins Singers (NL, Buddah H 610.054, 1970)
6. Baby Hold On - Eddie Money (NL, CBS 6080, 1978)
7. I Only Have Eyes For You - The Merriboys (Barbados, Merribeat MB 107, 1976)
8. Starship 109 - Mistral (NL, CNR 141.455, 1978)
9. Spanish Stroll - Mink Deville (UK, Capitol CLX 103, 1977)
10. Three O'Clock Flamingo Street - David McWilliams (België, Major Minor MAM 550 H, 1970)
11. When I'm Dead And Gone - McGuinness Flint (NL, Capitol 5C 006-80 681, 1970)
12. Complainte Pour Ste-Catherine (NL, Warner Bros., WB 16710, 1976)
Zondagmiddagen van rond 2006. Wakker worden met een kater. Een paar elpees bij elkaar zoeken en dan een halve kilometer lopen. Daar staat de koffie al klaar en gaat terstond de stereo op tien. Na een aantal senseo's een voorzichtige joint met Pink Floyd op de draaitafel. De eerste biertjes, 'hair of the dog', en het is geven en nemen want de gastheer wil me een paar blues-platen laten horen. Hij speelt op de blues-harp mee met Ry Cooder en zo nu en dan krijg ik een por in mijn ribben als dreigt dat ik een gitaarsolo ga missen. Nog maar jointjes en dan uiteindelijk een goed gevulde maaltijdsoep. Nog een paar koppen koffie na en dan op naar huis. De gastheer heeft de op een na beste stereo van Steenwijk. Er is niemand die Harry kan voorbij streven en dat weet ook de gastheer. Hier 'leer' ik veel nieuwe platen kennen maar ook albums die ik al jaren ken, gaan een ander leven leiden sinds ik ze op deze hifi heb gehoord. Leo Kottke en Kate & Anna McGarrigle zijn gezamenlijke 'fetishes' en de plaat met 'Complainte Pour Ste-Catherine' is een resident. Later koop ik zelf ook de elpee, maar dan merk ik dat het beter smaakt met een paar jointjes. Voor de herinnering mag de single op twaalf. Dan McGuinness Flint. Eigenlijk best een kleurloos plaatje, maar hee... ik krijg iedere keer goede schik als ik het draai en dat is me wel iets waard. Mijn adoratie voor David McWilliams steek ik evenmin onder stoelen of banken. Opvallend is dat dit duidelijk de Belgische persing is, maar dat het label vermeldt dat het in Engeland is gemaakt. Mink Deville is daarentegen wel in Engeland geperst maar is meteen al in het bezit gekomen van een Nederlander die in 2011 zijn singles heeft achtergelaten bij Het Goed in Emmeloord. Mistral komt geloof ik van hetzelfde adres. Het is even paniek als ik bemerk dat ik elf platen heb en niet eentje van eigen bodem. Oh wacht, ik heb 'Jamie' in Emmeloord gekocht. 'Starship 109' heb ik in 2007 in Bakkeveen gekocht toen we met de familie het 45-jarig huwelijk van onze ouders vierden. Dan gooi ik het tempo flink naar beneden voor The Merriboys. Als ik de plaat in 2016 vind, kan ik hem niet echt interessant vinden. Het is een héle langzame versie van de jaren vijftig-klassieker. Toch draai ik de plaat in augustus in de 'Vinyl Summer Spirit Of 1976' en dankzij de opname is het nummer voor me gaan leven. Als ik hem eens beter vind, komt die in de Blauwe Bak ondanks dat het heel erg 'pop' is. Tot dan moet ik het doen met een plaat welke ernstig uit het lood is geslagen. Dat heeft dan ook weer zijn charmes...
Ik ken Eddie Money jaren lang alleen maar van 'Take Me Home Tonight' en het is in 2009 als ik deze single tegenkom. Het duurt echter tot mijn radio-tijd voordat ik de plaat op waarde ga schatten. Als de radio nog niet was uitgevonden in 1978 dan had men dat voor deze single moeten doen. Dertig jaar na aanschaf ben ik veel betere exemplaren tegengekomen van 'Lay Down', maar zeker sinds 2009 is het verboden een betere uitvoering in de verzameling op te nemen. 'De eerste keer terug naar huis in april 2009'. Verder wil ik niet teveel in details treden. Ik ga echter weer even weg uit Steenwijk en dus moet ik vlug wat spullen bij elkaar zoeken. De Numark PT01 gaat mee alsmede elpees, singles en, niet onbelangrijk, mijn telefoon. Zou ik bijna de kleren vergeten! Ik zoek erg lang naar deze single van Melanie want op ene of andere manier heb ik daar nu heel veel zin aan. Waar ga ik naartoe en waarom ga ik naar huis? Tja, ik hou dit een beetje vaag, maar het verklaart waarom Melanie zo hoog staat met een plaat die praktisch gezien versleten is. Op vier vinden we een plaatje dat nooit gaat vervelen. Ik heb de single zelfs dubbel en beide keren de Nederlandse persing. Voor de foto kies ik degene met de actiefoto.
Spencer Davis staat dus onder de 'S' in de jaren zestig (en de maxi-single in de jaren zeventig), Steve Miller is weer terug onder de 'M'. Er zit geen logica in, dat geef ik toe. 'Jet Airliner' is een plaatje dat me altijd op gang helpt als ik er doorheen zit. Dat heeft het ruimschoots bewezen tijdens live-optredens alsook tijdens radioshows. Ik zou nu eigenlijk ook in actie moeten komen, dus wellicht toch nog even opzetten? Na Madness begint mijn serieuze verzameling met The Moody Blues. Het zou dus heel erg logisch zijn als dit op nummer 1 staat, maar dan...? Voor het kiezen van de ultieme Moodies-plaat uit de jaren zeventig-bak hoef ik niet lang na te denken. Dat wordt dus 'The Story In Your Eyes' hoewel ik de plaat in 1990 koop voor 'My Song' op de keerzijde. 'Story' heb ik immers al op cassette en elpee, hoewel die beide niet 'meedoen' in de collectie. Het moet de eerste plaats afstaan aan Moebius Bottle. Een plaatje dat ik volgende maand precies vijfentwintig jaar geleden heb gekocht. Deze treffen we volgende maand dus opnieuw in 'Het zilveren goud'. Er kleeft een herinnering uit januari 1996 aan vast en wellicht dat dit in de betreffende maand nog een verhaaltje gaat worden voor bij de platen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten