Op de valreep toch nog maar een bericht publiceren. Ik wil dit al eerder doen maar dan knalt het internet eruit. Het klopt dat ze hier vorige week maandag mee bezig zijn geweest en het valt me op dat onderhoud doorgaans een nacht verspringt. We kunnen echter weer en vandaag ga ik een jaren tachtig-bak als bonus presenteren in de 'Verzamelwoede'. Er zou ook nog een 'Blauwe Bak Veteranen' moeten komen, maar dat hou ik even voor gezien. Morgen wellicht de Week Spot en 'Het zilveren goud'. Ik weet dat het junkie-gedrag is maar het is een anderhalve maand geleden dat ik voor het laatst in een winkel door een bak vinyl heb gebladerd. Als we het over de verzamelwoede hebben, dan is dit wellicht het meest 'verslavende' aan de handel. Je staat voor een bak platen en verwacht helemaal niets, hoewel je wel stiekem hoopt op die ene plaat. En dan opeens... vindt je die andere plaat die je even was vergeten. Als je geen professionele hulp aanvaardt en je overgeeft aan deze driften dan krijg je vanzelf een collectie van, naar schatting, ongeveer vijftienduizend singles. Vanavond zo gezegd een duik in de vierde jaren tachtig-bak en daarbij wordt gemakshalve ook de jaren negentig gerekend.
Ik heb de bak recent nog gebruikt. Hij begint met de tweede van twee singles die ik heb van Deacon Blue. Een nummer dat ik in 1999 helemaal ben vergeten als ik het op de BBC hoor. Een paar jaar later prijs ik me gelukkig als ik de single in een kringloopwinkel vind. Het gaat hem hier om 'Real Gone Kid' van Deacon Blue uit 1988. De laatste in deze bak is een plaat die ik eigenlijk niet voor mijn plezier opzet. Het spijt me, Falco, maar ik heb je 'Jeanny' net wat té vaak gehoord. Bands en artiesten met drie of meer singles in deze bak zijn: Depeche Mode (3), Dexy's Midnight Runners (3), Dingetje (3), Dolly Dots (3), Drukwerk (3), Duran Duran (5), De Dijk (3), Earth & Fire (4), Earth Wind & Fire (3), de originele Electric Light Orchestra (5) en nog eentje van Electric Light Orchestra Part Two, Margriet Eshuijs (4), Eurythmics (9) en Extreme (4). De top twaalf hieruit moest er als volgt uitzien:
1. Life In A Northern Town - The Dream Academy (Duitsland, WEA 928 995-7, 1985)
2. When I Looked At Him - Exposé (Duitsland, Arista 112 635, 1989)
3. Nothing Ever Happens - Del Amitri (UK, A&M AM 536, 1989)
4. Here Is The News - Electric Light Orchestra (UK, Jet JET 7018, 1981)
5. Come On Home - Everything But The Girl (Duitsland, Blanco Y Negro 248 627-7, 1986)
6. Pilot Of The Airwaves - Charlie Dore (Duitsland, Island 101 078-100, 1979)
7. Real Gone Kid - Deacon Blue (NL, CBS 653035 7, 1988)
8. Wash Your Face In My Sink - Dream Warriors (Duitsland, 4th+B'way, 1990)
9. See You - Depeche Mode (Frankrijk, Mute 101606, 1982)
10. Black Pearl - Margriet Eshuijs Band (NL, CBS CBSA 1805, 1981)
11. Unbelievable - EMF (EEG, Parlophone 006 20 4098 7, 1990)
12. I.G.Y. - Donald Fagen (België, Warner Bros. 92.9900-7, 1982)
Het is nog de tiende november als ik dit bericht publiceer en ik heb vandaag mijn achtste radio-verjaardag gevierd. Alleen daarom mag Donald Fagen niet in dit lijstje ontbreken. Het hoesje heeft dezelfde foto als zijn elpee 'The Nightfly' en er is een tijd geweest in de afgelopen acht jaar dat ik me soms een beetje Donald Fagen voel. Hij zit in een grijze studio met een platenspeler, een microfoon, pakje sigaretten en een volle asbak. Muzikaal gezien is het wiskunde, maar dat geldt ook voor de muziek van Steely Dan. Hoewel ik beide graag mag horen, ontbreekt de emotie nog wel eens in het muzikale perfectionisme van Fagen en compaan Walter Becker. In 1990 weet ik niet goed wat ik aan moet met EMF. Ik moet dan sowieso niet veel hebben van de hitparade, maar heel stiekem vind ik dat 'Unbelievable' 'iets heeft'. Het nummer is op ene of andere manier altijd bij me gebleven en sinds een jaar heb ik het dan eindelijk op vinyl. Het is nog net zo hard 'kicken' als dertig jaar geleden! Mijn journalistieke loopbaan neemt een aanloop dankzij mevrouw Eshuijs. Het staat twee plekken hoger dan Donald Fagen en Margriet bewijst dat het tóch kan. 'Black Pearl' steekt erg goed in elkaar en toch kun je dat combineren met soul. Depeche Mode kan ik pas sinds een paar jaar waarderen. Het is 2007 als ik besluit om een aantal elpees middels Marktplaats aan een nieuw onderkomen te helpen. 'A Broken Frame' staat eveneens op de nominatie, maar eerst wil ik de kwaliteit controleren door het integraal te draaien. En daar gaat het mis! Ik ben ontzettend van het album gaan houden en ben ook zeer in mijn nopjes als ik de single 'See You', ook op het album, tegenkom. Met hiphop is het nooit gelukt bij mij. Er zijn echter een paar uitzonderingen. Een jaar of vijftien geleden ben ik even 'fan' van Dälek, een Amerikaans gezelschap dat rap combineert met samples uit de progressieve rock. Ook de optimistische positieve flower power-hiphop uit de vroege jaren negentig heb ik altijd leuk gevonden. Met name dit knotsgekke nummer van Dream Warriors met een tekst welke pure poëzie is in mijn oren. Mijn broer draait veel Deacon Blue omstreeks 1987 en bij zijn vertrek naar Denemarken krijg ik het cassettebandje van 'Raintown' welke ik echter pas in Engeland leer waarderen. Ik moet dus vast 'Real Gone Kid' wel eens hebben gehoord vanaf zijn slaapkamer en toch is het een aangename verrassing als ik het in 1999 op de BBC hoor. Vier jaar later koop ik deze samen met 'Dignity' bij de kringloop in Emeeloord.
Charlie Dore heeft 1979 op het label staan maar omdat het pas in 1980 in de Tipparade heeft gestaan, mag deze plaats nemen in de jaren tachtig. Ik heb vanavond een show gedaan met 'radio' als thema en deze zou ik eigenlijk ook hebben moeten draaien. Glad vergeten! In mijn Northern Soul-set heb ik een aantal 'end-of-nighters' en in de 'algemene' bakken ben ik gauw geneigd tot dit pareltje van Everything But The Girl. Omdat ik het aanvankelijk niet op single kan vinden, koop ik in 2004 de elpee. Deze heeft hoorbaar een zwaar leven achter de rug en dus ben ik zeer in mijn nopjes met de single. In de vorige alinea vinden we broer dankzij Deacon Blue. De liefde voor Electric Light Orchestra heb ik daarentegen te danken aan mijn zus. In de zomer van 1981 heeft ze een vriendje in het Groningse land. Ze heeft pas de elpee 'Time' gekocht en wil nu de teksten uit haar hoofd leren. Dat resulteert in een marathon van acht of negen keer dezelfde elpee te draaien. Mijn moeder heeft niet veel interesse voor popmuziek maar zelfs deze zegt na de zevende keer 'Goh, ik geloof dat ik deze plaat al eens vaker heb gehoord'. 'Here Is The News' staat ook op het album en zal nog jaren worden gebruikt als leader voor de VPRO. Dit is overigens de b-kant van 'Ticket To The Moon', maar ik kan me niet heugen dat ik 'Ticket' ooit van de single heb gedraaid.
Een onopgelost mysterie. Naar het schijnt heb ik deze single in de vroege dagen van Soul-xotica eens gekocht bij de kringloopwinkel in Zwolle en dat zou een Duitse of Nederlandse persing moeten zijn. Ik ga echt uit mijn dak als ik de single een paar jaar geleden tref in de kringloopwinkel in Dieverbrug. De Engelse persing nog wel! We hebben het dan over het perfecte 'Nothing Ever Happens' van Del Amitri. Het kan overigens zijn dat ik het nummer meer heb leren waarderen door mijn werk voor Wolfman Radio en dat deze interesse in 2010 nog niet aanwezig was? Van mijn zus ga ik weer terug naar broer van Deacon Blue. Hij draait dit plaatje van Exposé helemaal grijs in Jutrijp. Pas vijftien jaar later kom ik de single tegen en neem het mee voor sentimentele redenen. Inmiddels heb ik een welkome 'upgrade' en het is één van de laatste keren dat ik de single heb gedraaid dat ik de show terug luister en ontdek hoeveel ik daadwerkelijk van dit nummer hou. Het zou zomaar de nummer 1 kunnen zijn geweest.
Die positie hou ik echter gereserveerd voor The Dream Academy. De late jaren negentig is nog geen kwart eeuw geleden en toch is het leven heel anders. Het is de tijd op de ADM en Ruigoord dat ik een aantal recente hits mee pik van de radio. Eentje daarvan is 'Sunchyme' van Dario G en ik breek mijn hersenen erover welke plaat hier wordt gesampled. Anno 2020 geen probleem met Google en meer specifiek Whosampled. In deze tijd is het vooral peinzen en gissen. Totdat ik in 2001 in Engeland een Guinness Book Of Chart Records bekijk. Deze nieuwste editie vermeldt ook prominent gebruikte samples in de hits en ik zoek haastig naar Dario G. The Dream Academy dus! De elpee koop ik eerst in 2013, maar ja... die pannenkoeken doen niet mee in de collectie. Uiteindelijk tref ik de single bij 'De Tafel'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten