woensdag 18 november 2020

Het zilveren goud: november 1995 deel III


Ik heb het nog altijd niet gehad over het 'grootste nieuws' van november 1995 en gezien deze actualiteit tot april duurt, hoeft dat vanavond ook niet beslist. Ik weet niet meer waar en in welke context ik iets heb geschreven over het verhaaltje van vanavond, maar zeker is wel dat ik me opeens iets herinner van de laatste maanden van 1995. Jullie hebben Soul-xotica vast niet nodig om je te laten vertellen dat véél is veranderd in vijfentwintig jaar. Het verhaaltje van vanavond is ook weer typisch jaren negentig van de vorige eeuw, ook al vermoed ik dat er nog steeds uitwassen zijn van deze ongein. Je kan rustig wachten totdat de ware op je pad komt, maar je kan je persoonlijke geluk ook een handje helpen. Inmiddels wordt je overspoeld met bureaus die alles in het werk stellen om jou aan de geschikte partner te helpen en deze zijn er in de jaren negentig ook al. Toch kan het directer en... voordeliger... In de jaren negentig heb je de zogenaamde babbelboxen. Je stelt een paar voorkeuren in met de toetsen van de telefoon (die dan aan een stekker in het stopcontact zit en waarbij de cijfers worden herhaald omdat je ze niet kan zien op een schermpje). Vervolgens krijg je de introducties van de aanwezige dames en kun je kiezen bij wie je een boodschapje achterlaat. Natuurlijk kost zoiets een bak geld want bij het bellen en invullen van je voorkeuren ben je al drie minuten verder.

Het begint voor mij in de week in september dat ik alleen thuis ben. Het is een combinatie van een kwajongensstreek (hoewel ik dan al twintig ben en iets té oud voor een kwajongen) en misschien toch wel de hoop om snel in contact te kunnen komen met het meisje van mijn dromen. Je zal het zo aan de buitenkant niet zeggen, maar ik ben altijd nogal verlegen geweest tegenover dames, zeker als ik ze erg leuk vond. Ik hoef dus geen versiertrucs te leren want het is al een wonder dat er een woord uit mijn mond kan komen op zo'n moment. Bovendien moet de kleur van mijn hoofd wel boekdelen spreken? Op een latere leeftijd kun je daar, denk ik zo, nog wel mee weg komen, maar op je twintigste moet je het zeggen of je bent een kwart eeuw later nog altijd vrijgezel. Een paar jaar eerder op de dorpsfeesten van Uitwellingerga heb ik het mazzeltje dat het meisje helemaal gek is van die langharige slungel met de stoere perskaart en hoef ik de benadering niet zelf te doen. Sindsdien is het nooit meer vanzelf gegaan.

Hoewel ik me ervan bewust ben dat ik op mijn twintigste nog 'single' ben waar menig kameraad al dik verkering heeft, ontbreekt bij mij de wil om op zoek te gaan. Ik kom genoeg leuke meisjes en vrouwen tegen (om onverklaarbare redenen heb ik vaker 'iets' met een iets oudere vrouw). Ik zal nooit weten wat ze van me gedacht hebben of dat ze wellicht zouden hebben gesmeekt om iets meer aandacht en de uiteindelijke vraag. Ik merk wel één ding in het uitgaan. Ik trek veel op met andere jongens en dat vind ik een beetje eenzijdig. Ik zou dolgraag een vriendinnetje willen hebben om gezellige dingen te ondernemen, maar aan het einde van de rit ieders weer in ons eigen ledikantje. Ik denk dat dit in de nazomer van 1995 ook het idee is. Of, op zijn minst, het eerste idee, want je weet nooit wat eruit kan bloeien? Feit is dus dat ik momenten dat ik alleen thuis ben weer even ga bellen. Totdat ik deze ene advertentie hoor en dan vallen de stukjes op hun plek.

Ze heet Mariska, komt uit Heerenveen (vlakbij dus...) en zoekt iemand om samen naar concerten te gaan. Ze heeft al twee kaartjes voor The Levellers waar we samen naar toe zouden kunnen gaan. O ja, ze is een paar jaar ouder dan mij. Heel vaak klap ik dicht als ik de advertentie hoor en heb de telefoon al uitgedrukt voordat ik een reactie kan achterlaten. En dan op een zekere avond lukt het me. Het is echter 'one take only' en mijn stem slaat al bij de eerste zin over. Ook had ik niet hoeven zeggen dat ik een folk-liefhebber ben want Mariska blijkt gewoon een dame met een 'alternatieve' neus voor muziek en niet specifiek folk te zijn. Hoe ik dat weet? Pas maanden later hoor ik iemand het hebben over een Mariska die hij kent van de concerten en opeens blijkt het te 'matchen' met degene die ik op de babbelbox heb gehoord. Nee, we zijn elkaar nooit tegengekomen en op een bepaald moment is het contact ook onmogelijk geworden. Natuurlijk staan deze nummers vetgedrukt op de telefoonrekening en na een paar stevige woorden in mijn richting worden deze nummers meteen geblokkeerd in huize Louwsma. Ruim twaalf jaar later zal ik nog eens zoiets hebben met een sms-dienst, maar ditmaal moet ik zelf de portemonnee trekken en dat verveelt snel! Dat doen we later wellicht nog eens in een bericht?

2317 Freedom-The Motions (NL, Decca, 1969)
2318 If You Can't Give Me Love-Suzi Quatro (NL, RAK, 1978)
2319 Fallen Angel-Rogue (NL, Negram, 1975)
2320 Let's Go To Town-Sailor (NL, Epic, 1975)
2321 Girls, Girls, Girls-Sailor (NL, Epic, 1975)
2322 No Not Much-The Smoke Ring (US, Buddah, 1968)
2323 Try Me, I Know We Can Make It-Donna Summer (NL, Groovy, 1976)
2324 Action-Sweet (US, Capitol, 1975)

Bovenstaande zijn opnieuw singles waarvan ik denk dat ik ze in november 1995 in Heerenveen heb gekocht of een maand eerder in Thialf. Ik weet zeker dat ik niet beide Sailor-singles in deze tijd heb gekocht. 'Let's Go To Town' heb ik vermoedelijk in Thialf gekocht maar dan twijfel ik weer opnieuw. 'Girls, Girls, Girls' staat echter ook nog in de lijst en ik weet wel zeker dat ik tegen het einde van 1995 de Sailor-platen compleet heb. The Motions is een 'upgrade' die ik vermoedelijk in 2011 heb gekocht. Rogue heb ik oorspronkelijk zonder fotohoesje, het adres op de fotohoes vertelt me dat ik de plaat eens in Steenwijk heb gekocht. De eigenaresse woont dan in de nieuwbouw van de Oostermeenthe dat inmiddels al tot de oudbouw wordt gerekend. Bij Donna Summer twijfel ik of ik deze of 'Deep Down Inside' heb gekocht. In geval van Sweet kan ik de Amerikaanse niet vinden in de jaren zeventig-bak. Omdat ik deze RCA in 2002 in Steenwijk heb gekocht, mag deze op de foto. Deze klinkt in ieder geval stukken beter dan de beduimelde Capitol. Volgende week de laatste singles van november en daarna kan ik mijn borst nat maken voor een drukke decembermaand!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten