Na publicatie van de tweede 'Verzamelwoede' is het gaan regenen en bovendien ben ik vergeten dat ik geen fiets met licht heb op het moment. Supermarktbezoek is dus uitgesteld tot morgen en, ja, dan zal de mondkap toch op moeten. Bovendien heb ik zojuist een foutje opgemerkt. Ik loop een beetje te gooien met de Mistral-singles in het vorige bericht en denk eerst dat ik 'Starship 109' in Emmeloord heb gekocht. Dan roep ik dat dit 'Jamie' moet zijn geweest. Er is nog een derde single en dat is 'Neon City' en dat blijkt de single uit Emmeloord te zijn. Ik kan me niet direct herinneren waar ik 'Jamie' vandaan heb en ben ook té lui om daarvoor Soul-xotica overhoop te halen. Vanavond wuif ik een afscheidskus naar de 'Verzamelwoede' en wens de rubriek gezegende kerstdagen en een vuurwerkvrij uiteinde. We zien je in januari weer terug!
Tot slot heb ik voor jullie de achtste jaren tachtig-bak in de aanbieding. Deze begint met de allereerste muzikale liefde terwijl ook de inspiratie voor de platenverzameling aanwezig is in deze bak. Het begint echter met 'Our House' van Madness. De laatste single in deze bak komt zelfs uit 1990 en is van de roemruchte Mudmen. Dan hebben we het over heavy metal uit Fryslân. Artiesten en groepen met drie of meer singles zijn de volgende: Madness (7), Madonna (15), Bob Marley (3), Matchbox (3), Paul McCartney (7), Meadow (3), Glenn Medeiros (3), George Michael (5), en Alison Moyet (4). Hier is andermaal het bewijs dat de bakken nog niet compleet zijn want van The Moody Blues staan slechts twee singles op hun plek: 'The Voice' en 'I Know You're Out There Somewhere'. Waar zullen 'Gemini Dream', 'Talking Out Of Turn', 'Blue World', 'Your Wildest Dreams', 'Say It With Love' en 'Bless The Wings' uit hangen? Toch nog maar eens enkele dozen uitpakken die na bijna vijf jaar nog altijd staan ingepakt...
1. Yesterday's Men - Madness (Duitsland, Virgin 107 584, 1985)
2. Motorcycle Emptiness - Manic Street Preachers (UK, Columbia 658083 7, 1992)
3. Live To Tell - Madonna (Duitsland, Sire 928 717-7, 1986)
4. Suddenly Last Summer - The Motels (EEG, Capitol 1A 006-1867677, 1983)
5. The Voice - The Moody Blues (NL, Threshold 6198 487, 1981)
6. Never Knew Love Like This Before - Stephanie Mills (NL, 20th Century Fox TC-2460, 1980)
7. Ever So Lonely - Monsoon (NL, Mercury 6059 505, 1982)
8. Could You Be Loved - Bob Marley & The Wailers (NL, Island 101.968, 1980)
9. Echo Beach - Martha & The Muffins (UK, Dindisc DIN 9, 1980)
10. My Brave Face - Paul McCartney (EEG, Parlophone 006-203358 7, 1989)
11. Fred Astaire - The Mo (NL, Back Door 6080 007, 1980)
12. Heal The Pain - George Michael (NL, Epic 656647 7, 1990)
Het zal jullie wellicht al zijn opgevallen, maar ik probeer één single per artiest of groep aan te houden voor de top twaalf. Soms is dat best lastig want nu loop ik al uren te twijfelen tussen twee titels van Paul McCartney. Het besluit is een half uur geleden gevallen en de foto is gemaakt. Het maken van dergelijke lijstjes is immers ook een momentopname. Onder Wolfman Radio-presentatoren is het toegestaan om één 'manlove' te hebben zonder dat je wordt uitgelachen of nagewezen. Ik ben qua 'manlove' al een paar jaar weduwnaar want ik heb George Michael uitgekozen. Het meeste vanwege de hoes voor 'Heal The Pain'. De man zal in de daaropvolgende jaren een 'creep' worden en op 'Heal The Pain' staat hij op zijn best. Ik heb sinds 2016 niet een andere zanger gevonden waarop ik 'radio-verliefd' kon worden. Mick Hucknall heeft natuurlijk een stem om meteen helemaal verliefd op te worden, maar vooruit... het oog wil ook wat! The Mo zorgt in deze aflevering voor de Nederlandse 'spirit'. On-Nederlands heb ik altijd een verschrikkelijke term gevonden, maar het zou van toepassing kunnen zijn op The Mo. Een band welke haar gelijke niet kent in Nederland. Dat klinkt onbedoeld als een reclameslogan. Bij Paul McCartney gaat de strijd tussen 'Coming Up' en 'My Brave Face' en de laatste heeft gewonnen. Iedereen heeft het maar steeds over de liedjes die hij met John Lennon heeft geschreven, maar... is het duo van McCartney en Elvis Costello niet minder een koningskoppel? Zou ik zo diep in de jaren tachtig zijn gesprongen als ik niet met radio was begonnen? Ik betwijfel het. Het is aanvankelijk in 2015 ook het idee voor een eenmalige radioshow als ik op een zaterdag probeer zoveel mogelijk jaren tachtig te kopen. Martha & The Muffins is zo'n plaatje dat geknipt is voor de radio. Bob Marley ken ik natuurlijk uit mijn jeugdjaren, maar heeft een bijzondere lading gekregen tijdens mijn 'uitstapje' in september 1993. De drugsdealer waar ik 's nachts op de bank mag pitten, heeft deze vooraan staan is zijn platenmeubel. Geen idee welke platen er nog meer staan, maar ik kijk iedere dag tegen het hoesje van 'Could You Be Loved' aan. Helemaal gek te bedenken dat hij actief is geweest rondom de kroning van Beatrix. Dat is ongeveer dezelfde tijd als wanneer 'Could You Be Loved' in de hitparade staat. Van sommige platen kun je nooit genoeg hebben en van Monsoon heb ik maar liefst twee exemplaren. Met name in Engeland is het in 1982 even enorm hip om oriëntaalse invloeden te stoppen in je muziek en Monsoon is daar een relikwie van. Wel één van de leukste!
Ik zal dit excmplaar van Stephanie Mills niet snel op zetten want deze blijft genadeloos hard hangen in het einde. Ik heb intussen een beter exemplaar gevonden en dat mag in de reserve-Blauwe Bak staan. Opnieuw weer The Moody Blues in de bak en niet op nummer 1. Begrijp me niet verkeerd: Ik ben een échte Moody Blues-fan en heb mezelf ook verplicht tot de platen uit de jaren tachtig. Aan 'Keys Of The Kingdom' en 'Strange Times' ben ik nooit toe gekomen. Eigenlijk is niet veel van The Moody Blues na 1978 echt essentieel en het zijn vooral de nummers van Justin Hayward welke eruit springen. Dat geldt dan ook weer voor 'The Voice'. Ik heb de elpee, 'Long Distance Voyager', ook ergens liggen, maar kan me niet heugen dat ik die ooit in zijn geheel heb gedraaid. Ik heb lange tijd een haatverhouding met de jaren tachtig maar dat verandert langzaam als ik in 2003 weer eens 'Suddenly Last Summer' van The Motels hoor. Mijn voelsprieten gaan uit en met The Motels komen meer jaren tachtig-titels in de collectie wonen. Sinds 'De Tafel' in 2015 is het een volwaardige verzameling geworden. In dit overzicht mag de single dus niet ontbreken.
De koningin van de pop is de koningin van de achtste jaren tachtig-bak. Zelfs al vind ik morgen nog alle ontbrekende Moody Blues-singles, dan leidt ze nog altijd met vijftien singles. Het is niet lastig om een ultieme favoriet uit te zoeken, want dat kan er maar eentje zijn voor mij. Er zijn slechts weinig titels van Madonna waarvan ik helemaal stil val, maar 'Live To Tell' is daar een uitzondering op. Dit juweeltje mag op nummer drie. Ik geloof dat ik het laatst nog eens heb gememoreerd maar weet niet in welke context. Of is het de 'Gele Bak Top 100' geweest? Hoe dan ook: Het op-een-na-laatste weekend van augustus 1992. Het staat me nog helder voor de geest en zou willen dat ik toen eens 'Motorcycle Emptiness' had gehoord. Helaas... het nummer ontsnapt aan mijn aandacht en het is pas in de loop van 1993 dat ik het leer kennen.
Bovenaan vinden we de band waarmee het voor mij allemaal is begonnen. Ik ben vijf jaar oud als 'Baggy Trousers', 'Shut Up' en 'Embarrassment' hoog in de hitlijsten staan. Mijn oudste broer koopt alle platen van Madness en het is met name de video voor 'Baggy Trousers', waarbij de pianist letterlijk de lucht in gaat, dat ik mezelf 'fan' verklaar. Op mijn achtste verjaardag krijg ik mijn allereerste single en uiteraard is deze van Madness. Een paar jaar geleden had mijn radio-collega Lee een rubriek waar het ging over de eerste plaat die we zélf hadden gekocht. Ik moest flink nadenken. Toen we Henk uit Denemarken hebben gehaald, kreeg ik vijf kronen om te besteden in de plaatselijke rommelwinkel. Ik kies dan het onuitstaanbare 'Disco Duck' van DJ Scott. Ook betaal ik een kwartje voor 'Yesterday' van The Beatles op de plaatselijke rommelmarkt. Ik kies dan toch voor 'Yesterday's Men' van Madness. Ouders zijn een weekendje weg en wij krijgen zakgeld om iets leuks te kopen. Het is juist het moment dat deze plaat is uitgekomen en ik betaal de volledige zes gulden en vijftig cent voor de plaat, welke een paar weken later weer voor een rijksdaalder in de uitverkoopbak ligt. Dit beschouw ik als de eerste zelf gekochte plaat en mensen... had ik mijn guldens minder kunnen besteden? Nog altijd een wereldnummer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten