Zo lig ik opeens heel veel berichten achter maar ook nu heb ik alles weer onder controle. Ik was al van plan om een volledige serie 'Verzamelwoede' te doen, dus inclusief een jaren tachtig-bak. Ook ben ik nog even van plan geweest om vanmiddag naar Meppel te fietsen voor kringloopbezoeken, maar daarbij zou ik eigenlijk ook de Paradijsweg met een bezoekje moeten vereren en deze is pas vanaf woensdag open. Ik wil proberen om na het werk alsnog dit even te doen. Intussen is vorige week ook een splinternieuwe single gearriveerd welke waarschijnlijk de Week Spot gaat zijn. Maar nu trap ik eerst af met de 'Verzamelwoede' en een bak uit het decennium waarvoor het bij mij is begonnen: De legendarische sixties. Vandaag de veertiende jaren zestig-bak uit de verzameling.
De jaren zestig-bak bevat ook plaatjes van voor 1960 en dat zien we meteen bij de eerste single. Dat is de originele 'Buona Sera' van Louis Prima uit 1958. Het origineel is nauwelijks te draaien en daarvoor heb ik de EMI-heruitgave uit de jaren tachtig. Op dit moment eindigt de bak met The Rolling Stones en de laatste single van de band uit dat decennium: 'Honky Tonk Women'. Voor een kleine dwarsdoorsnede: Zal ik de artiesten en groepen noemen waarvan ik drie of meer singles heb? Dat gaat wel een lijstje worden, maar vooruit dan! In deze bak vinden we P.J. Proby (4), Procol Harum (5), Gary Puckett & The Union Gap (5), Otis Redding (4), Red Squares (3), Jim Reeves (7), Cliff Richard (21), Righteous Brothers (5), Ro-D-Ys (3), Tommy Roe (6) en The Rolling Stones (19). Een top twaalf hieruit ziet er als volgt uit.
1. Quite Rightly So - Procol Harum (NL, Stateside HSS 1260, 1968)
2. Just Fancy - Ro-D-Ys (NL, Philips 333 855 JF, 1967)
3. 96 Tears - ? & The Mysterians (NL, Cameo Parkway CP 25.429, 1966)
4. Let Me! - Paul Revere & The Raiders (NL, CBS CBSA 1424, 1969, re: 1981)
5. 2000 Light Years From Home - The Rolling Stones (NL, Decca AT 15088, 1967)
6. California Sun - The Rivieras (NL, ARC 936-82, 1964, re: 1982)
7. Together - P.J. Proby (UK, Decca F 11967, 1964)
8. The Life I Live - Q'65 (NL, Decca AT 10210, 1966)
9. One Step Beyond - Prince Buster's All Stars (NL, Stateside 5C 006-93791, 1966, re: 1972)
10. Get Yourself A Ticket - Roek's Family (NL, Park BP 1010, 1969)
11. Apricot Brandy - Rhinoceros (Zweden, Metronome J 27.022, 1969)
12. Magic Wheel - Rodd-Ken The Cavaliers (UK, Triumph RGM 1001, 1960)
Ik trap deze top twaalf af met de 'Meektastic sound' van Joe Meek. De naam is rechtstreeks van het label overgenomen en dankzij 45cat weet ik dat dit een duo is van Rodd en Ken met The Cavaliers. Eigenlijk is Rodd de vaste zanger en is Ken de gast. De single is een paar duiten waard mits in een goede staat en die van mij heeft flink wat steenslag gehad. Ik mag de single in 2006 voor zeer weinig meenemen bij Minstrel in Zwolle. Ik heb jaren lang, ten onrechte, geschreven dat 'Apricot Brandy' zou zijn gebruikt voor een sportshow op de Engelse radio of televisie. Dat blijkt niet juist te zijn. Het is wel eens gebruikt, maar niet voor een dergelijk programma. Toch blijft het een zeer smakelijke instrumental van op de seconde precies twee minuten. Rhinoceros is overigens een Amerikaanse 'supergroep', deze Zweedse uitdossing van hun Elektra-single is een exoot. Er is ook aandacht voor Nederlands product in 'Verzamelwoede' en zo vinden we Roek's Family op tien met de novelty 'Get Yourself A Ticket'. Een beetje afgekeken van 'Daydream' van The Wallace Collection, maar dan met een zwoel klinkende Patricia Paay (?) in de finale. Prince Buster brengt ons het origineel van de debuutsingle van Madness. Ik hoop niet dat dit bericht wordt geblokkeerd. Het noemen van Q'65 heeft echter niets met samenzwering van doen maar is uiteraard de roemruchte Haagse band. Hoewel ik een elpee heb met de grootste hits is het toch best wel een beetje triest dat ik slechts twee singles van de Kjoe heb. Misschien toch nog eens een beetje bewuster gaan rondkijken voor 'From Above' en 'You're The Victor'? P.J. Proby krijg ik in de schoot geworpen als ik in Mossley woon. Er komt slechts sporadisch iets binnen dat enigszins interessant is, maar in januari 1999 is het raak met een zeer fraaie partij vroege tot midden jaren zestig. Ik ben ook een paar kwijtgeraakt waaronder een andere Joe Meek-productie waarvan ik de identiteit even niet meer kan herinneren.
The Rivieras heb ik maar liefst tweemaal gekocht. ARC is een Nederlands label dat in de vroege jaren tachtig heel veel compilaties van jaren vijftig en zestig-liedjes uitbrengt. De opnames zijn zeer minimaal en in sommige gevallen rechtstreeks van de vinylsingle. Ik zou nog graag eens willen weten of de platen helemaal 'legaal' waren. Desondanks heeft Music Palace in Sneek een aantal van de platen op voorraad en zo bemachtig ik de eerste maal 'California Sun''. Tijdens optredens, vooral in de Sideburner-tijd, helemaal stuk gedraaid en in 2014 heb ik een 'upgrade' gekocht. Het is niet moeilijk om een favoriete single uit te zoeken van The Stones, alleen dan... welke kant gaan we noemen? Ik heb vanavond gekozen voor '2000 Light Years From Home', maar dat kan morgen zomaar 'She's A Rainbow' zijn. Het is gewoon een uitstekende 'double-sider' met een prachtig fotohoesje. Ik heb ook de originele persing van Paul Revere & The Raiders maar kies desondanks voor de heruitgave. Waarom? Omdat dit de albumversie van 'Let Me!' bevat en bovendien in fraaie stereo-weergave.
Als ik de groep leer kennen in de jaren negentig spreek ik het uit als 'Huh? & The Mysterians'. Het is dus Question Mark & The Mysterians. Opnieuw weer niets met theorieën te maken! Wel een absolute verrassing tijdens de platenbeurs in De Singel in 2016. Voor zeer weinig een fraaie originele Nederlandse met fotohoes. Dat had ik niet zomaar verwacht! Meer Nederlands product op nummer twee. Het is een aardig eindje fietsen maar desondanks kunnen we Ro-D-Ys als een lokale band beschouwen? Winschoten is de wereld niet uit? Het verhaaltje heeft altijd tot de verbeelding gesproken. Een hippie die tussen de pummels op de boerderij zijn centjes verdient. Waarbij de boer de grootste zorg heeft om langharige Harry bij zijn jonge dochter vandaan te houden, want uiteindelijk draait het om de liefde!
De band staat vrijwel meteen vast als de nummer 1, maar dan het nummer... Ik ga voor de meest exotische. Het had immers ook 'A Whiter Shade Of Pale' kunnen zijn. Ik weiger halsstarrig om mijn oude exemplaar te vervangen, ik ben zo gehecht geraakt aan de krasjes en tikjes dat ik ze bijna kan nadoen bij een opname van cd-kwaliteit. 'Homburg' geeft me vaak een brok in de keel, maar ook deze is niet de koploper. Nee, dat is 'Quite Rightly So'. Na twee stemmige platen die beide binnen 'no time' op nummer 1 staan, volgt Procol Harum met een meer upbeat nummer. Het publiek lust het niet en zo komt het nog niet eens in de top twintig. Ik heb het nummer een tijd op cd, maar ja... dat is geen vinyl. Uiteindelijk weet Albert me in 2016 te verblijden met dit prachtige exemplaar. Mijn dank is groot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten