Hoe had het anders kunnen lopen? Ik ben al jaren vóór Uffelte gestopt met het nadenken over dergelijke vragen, maar inderdaad... het leven had er heel anders kunnen uit zien als in maart 2016 net niet deze woning beschikbaar was gekomen. 'Het is een heel stuk opgeknapt in de Julianastraat', hoorde ik laatst iemand zeggen. Ik ben het daar totaal niet mee eens. De nieuwbouw is eigenlijk een kopie van wat eerder stond met alleen iets meer de stijl van 2020 dan de huizen uit de jaren zestig. Daar is op zichzelf niets mis mee maar een verandering is het evenmin. Het ligt hem namelijk ook niet aan de buitenkant, zeker niet op een afstand. Het is het achterstallig onderhoud dat de huizen doet 'sterven' in de laatste jaren. In het begin blijft een regenbui nog wel buiten en ook de kou van 2013 heb ik redelijk goed weten te trotseren. In het laatste anderhalf jaar van mijn verblijf in Nijeveen wordt het aldoor minder. Ik ga dus allerminst achterover leunen als we krijgen te horen dat de woningen worden gesloopt. Dit heb ik in Steenwijk nog wel even gedaan, een paar weken en maanden niet tot nauwelijks het woningaanbod controleren en reageren. Ik ben echter kritischer geworden ten opzichte van 2011. Ik wil namelijk een huis met een hoog energielabel hebben.
In Steenwijk zit ik helemaal niet verkeerd. Het zijn duplexwoningen en ik zit vrij midden in een blok. Met het voordeel van een onderwoning waardoor ik een tuin heb en niet mijn hele hebben en houden mee hoef te sjouwen op een steile trap. Maar ook hier is het achterstallig onderhoud een probleem geworden. Het is omstreeks de eeuwwisseling dat de woningstichting gaat opruimen in Steenwijk-West. Het heeft dan enkele straten vol van deze duplexwoningen en deze zijn helemaal niet meer in trek bij woningzoekenden. In de tijd dat ik bij de kringloopwinkel werk, oktober 2000, zijn ze net begonnen met de sloop van de woningen aan de Verlaatseweg. Dan verandert opeens iets opmerkelijks op de woningmarkt. Opeens ontstaat er vraag naar goedkope sociale huurwoningen en, ja, dat zijn in feite ook de genoemde duplexwoningen. De Rembrandtstraat en Vondelstraat staan eveneens op de nominatie om te worden gesloopt, maar dit wordt een flinke tijd uitgesteld. Intussen vindt nauwelijks onderhoud plaats en zijn de houten vloeren in de benedenwoningen op een bepaald moment helemaal verrot. De huur is er ook naar want ik betaal op zijn meest 170 euro per maand. Dat is onder de grens van de huursubsidie! Voor dat geld klaag je niet als het buiten vriest en je drie pyjama's moet aantrekken voordat je onder vier dekens gaat slapen. Nijeveen lijkt aanvankelijk een hele stap vooruit. Van een oude duplexwoning naar een twee-onder-een-kap met royale slaapkamers en een zolder.
Ik heb eigenlijk niet veel te wensen. Ik wil een beetje in de buurt van Steenwijk blijven omdat ik vrijwilliger wil blijven in De Buze. Het aanbod van de woningstichting is voornamelijk Assen, Hoogeveen en Oosterwolde. Dat het huis zéér vochtig is, zie ik meteen bij binnenkomst en ik ben gematigd enthousiast. Als ik vervolgens krijg te horen dat er waarschijnlijk gerenoveerd wordt, ga ik akkoord met de woning. En zo raak ik van de drup in de regen. De wind heeft vrij spel rondom het huis en bovendien zitten er gaten in de muren en zijn de kozijnen verrot. Als ik weet dat er toch wordt gesloopt ben ik vastberaden om de winter van 2016/2017 in een warm huis door te brengen. Ik kijk even uit naar een huis in Havelte maar daar is het label té laag. Als ik Uffelte zie, kan ik bijna mijn ogen niet geloven. Aan de buitenkant is het een rietgedekte boerderij, maar van binnen is het een woning met een zeer hoog energielabel. Ik heb het geen dag meer koud gehad zolang ik in Uffelte woon! In 2012 heb ik de verhuispremie opgemaakt aan platen. In 2016 wil ik investeren in het huis, alleen is dat niet echt nodig. Ik kan de vloerbedekking, gordijnen en nog een aantal zaken voor een zeer schappelijke prijs overnemen en de rest kan ik lekker besteden aan leuke dingen. Zoals platen... In de aflevering van vanavond treffen we een single uit Hoogeveen welke ik op maandag 21 maart 2016 heb gekocht. Dat is de dag dat ik in Ruinen de huurovereenkomst teken. De overige elf zijn uit een volgende partij van Mark en reken ik de volgende dag af.
780. Baby Let Me Get Close To You-Baby Washington & Don Gardner (US, Master Five, 1972)
781. A Life Time-Brothers Of Soul (US, Boo, 1969)
782. Looking For The Same Thing-Kenya Collins & Mac Simmons (US, PM, 1972)
783. One Man Band-Ronnie Dyson (NL, CBS, 1973)
784. Stop Turn Around-Family Circle (US, Calla, 1975)
785. You Cheer Me Up-Fruitcake (NL, EMI, 1980)
Ik begin vrijwel meteen na deze partij van Mark met een eigen administratie van reserveringen. Natuurlijk ben ik blij verrast om Fruitcake te treffen in zijn advertenties maar kan nog altijd niet geloven dat ik belangstelling heb getoond. Immers, Mark vraagt rond de acht tot tien pond voor een single en deze vind ik bijna dagelijks voor een euro of minder. Ik weet niet of ik de plaat gratis heb gekregen of dat ik een overdreven prijs heb moeten aftikken? Dat laatste gebeurt me anno 2020 niet meer. Toen ik een paar weken geleden belangstelling toonde voor een Deep Soul-ding, kreeg ik meteen een privébericht van Mark met het advies om eens op Discogs te gaan kijken. Dat zou me zomaar een tientje kunnen schelen! Ronnie Dyson staat nog altijd in de reserve-Blauwe Bak en de rest in de koffers. Tegelijk met de 782 koop ik ook 'You Don't Own Me' van Keanya Collins. Zelfde artiest, andere spelling. Toch staat de laatste gewoon in de jaren zestig-bak. Baby Washington heb ik zo gezegd in Hoogeveen gekocht.
786. How Could You Be So Cold-Grand Theft (US, Honey, 1976)
787. Where There's A Will-Terry Huff (US, Mainstream, 1975)
788. You Better Keep What You Got-Rozetta Johnson (UK, Shotgun, 2007)
789. Long Distance Love-Latimore (US, Glades, 1979)
790. Baby I Love You-Little Milton (US, Checker, 1971)
791. It's Better To Love-The Magic Tones (US, Mah's, 1968)
De rubriek 'Raddraaien' heeft een aantal platen voor mij 'gemaakt' en Terry Huff is daar een voorbeeld van. De plaat is begin 2017 een beetje ondergesneeuwd geraakt als de kappers in de Gouden Gids bepalen dat ik een bericht moet schrijven over deze plaat. Pas dan realiseer ik me hoe leuk de plaat werkelijk is en ga ik me verder verdiepen in Huff's werk met Special Delivery. Rozetta Johnson is een oudere opname welke pas in 2007 het levenslicht ziet dankzij het Engelse Shotgun-label. Latimore koop ik aanvankelijk voor de uptempo b-kant, maar 'Long Distance Love' wint snel in populariteit. Het is zelfs te gast in 'Listen Carefully/Eretitel' met onder andere Little Feat. The Magic Tones is zowaar een plaatje dat ik ken van de 'Northern Soul Jukebox', alleen is het ding op styreen aardig verpest en staat daarom een hele tijd in de reserve- en Ere-Blauwe Bak. Sinds februari staat het weer in de koffers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten