Welke dag van de week is het eigenlijk? Nee, ik weet wel te herinneren dat het woensdag is maar qua publiceren op Soul-xotica loop ik letterlijk een dag achter op schema. Normaal gesproken heb ik de 'Blauwe Bak Veteranen' op maandag en dus kom ik nu een dag later met de Week Spot. Het idee is om het rijtje berichten aan de rechterkant van het weblog in evenwicht te houden. Het gaat dus uiteindelijk alleen maar om het plaatje en dan bedoel ik de prent en niet de vinylsingle. Komend weekend vindt de online-editie van 'The Big One' plaats, het driedaagse festival dat we ondersteunen met het radiostation en dat me normaal gesproken bezig houdt gedurende een weekend. Vanwege het virus kan dit uiteraard niet doorgaan, maar in plaats daarvan zendt Specialized een stream uit met opgenomen concerten van groepen die de organisatie een warm hart toedragen. Het is al een paar jaar min of meer traditie dat ik in dit weekend een Week Spot heb welke iets met reggae van doen heeft en dit jaar is geen uitzondering. De kersverse Week Spot is 'You Got Soul Part One' van Johnny Nash. Oorspronkelijk is het in 1968 opgenomen, de bovenstaande single stamt echter uit 1970.
Twee vliegen in één klap. Van de overleden artiesten van de vorige maand wil ik Johnny Nash nog altijd eens in het zonnetje zetten. Overigens is vorige week dominee Rance Allen overleden van The Rance Allen Group welke geen onbekende mag zijn voor wie de 'Singles round-ups' volgt. Bovendien heeft Allen vier jaar geleden de Week Spot gehad met 'There's Gotta Be A Showdown'. Er zijn ons nog een paar ontvallen, maar Allen is daarbij onder de radar gebleven. Johnny Nash is vorige maand overleden in de schaduw van Eddie Van Halen maar is een artiest die beslist meer aandacht had verdiend bij zijn overlijden. Ik heb dan echter al een paar weken 'You Got Soul' in de koffers staan en het is meteen al de gedoodverfde Week Spot voor de Big One-week. Week 45 is echter ook de week in 2012 dat ik op Wolfman Radio ben begonnen maar dat ga ik waarschijnlijk volgende week vieren met een 'Classic Week Spot'. Ik maak namelijk mijn debuut op 10 november en dat zijn we volgende week dinsdag.
John Lester Nash Jr. wordt op 19 augustus 1940 geboren in het Texaanse Houston. Zijn vader is overigens John Lester Nash Sr. Hij begint al op jonge leeftijd met het zingen in het kerkkoor en na de gospel volgt een periode van optredens op televisie met covers van populaire hits. Zijn grote doorbraak vindt plaats in 1957 met het nummer 'A Teenager Sings The Blues'. Hij wordt aanvankelijk door ABC-Paramount ingezet als het nieuwe antwoord op Johnny Mathis. Niets dan respect voor Mathis, maar Johnny Nash is zoveel meer veelzijdig dan de populaire zanger op CBS. In 1959 start hij eveneens een carrière in de film. Er volgen platen op labels als Chess, Argo en Warner Bros. maar qua succes kan hij nog even niet wedijveren met Mathis. In 1964 start Johnny samen met manager Danny Sims het JoDa-label. Het zal voor Gloria Gaynor's 'She'll Be Sorry' zelfs even JoCiDa heten. De 'Ci' is Cissy, de tweede naam van de vrouw van Nash. Twee jaar later stuurt JoDa echter al aan op een bankroet. Johnny heeft intussen wel zijn eerste Billboard-hit van de jaren zestig te pakken met 'Let's Move And Groove Together'. In deze periode maken Nash en Sims kennis met de traditionele muziek van Jamaica, iets wat dan vrijwel ongehoord is. In Engeland zijn al wel een paar pogingen gedaan om de reggae te kopiëren. Na hun tijdperk van JoDa starten ze met Arthur Jenkins JAD en ze laten Amerikaanse artiesten platen opnemen op Jamaica omdat de loonkosten daar een stuk lager zijn. In 1968 neemt Nash 'You Got Soul Part One' op voor de elpee 'Soul Folk In Action'. 'Part Two' is overigens een korte toegift op het einde van de plaat. In hetzelfde jaar verschijnt ook een, op Jamaica opgenomen, reggae-uitvoering welke nog een hit zal worden. De soul-versie blijft echter lange tijd alleen bekend bij de ware Johnny Nash-fans en in 1970 komt het op de b-kant van de single 'What A Groovey Feeling'. De plaat blijft steken op 102 in de Billboard en is daarmee officieel gezien geen hit.
Waar Harry Belafonte een paar jaar eerder als 'verrader' is weggezet als hij de calypso populair maakt, daar is Johnny Nash een belangrijke schakel in de doorbraak van de reggae op de internationale markt. In 1971 scoort hij een hit met 'Stir It Up', een nummer van Bob Marley. Nash produceert in deze jaren ook veel werk van Marley en Peter Tosh. Het JAD-label dooft in 1971 maar wordt in 1997 opnieuw opgestart door verzamelaar Roger Steffens en de Franse muzikant en producent Bruno Blum. Ze verzamelen al het werk waar Johnny Nash een aandeel in heeft en brengt een uitgebreide Bob Marley-verzamelaar uit. Ook neemt Blum een aantal nummers onder handen en één van de resultaten is precies vier jaar geleden de Week Spot geweest. Die treffen we dus later in het 'Week Spot Kwartet'.. 'I Can See Clearly Now' is een van de nummers waarmee Nash laat horen ook nog steeds uit de voeten te kunnen met popmuziek. In 1975 scoort hij nog een grote Europese hit met 'Tears On My Pillow'. In de vroege jaren tachtig is het even heel erg stil rondom de persoon van Nash maar in 1986 is hij opeens terug met het album 'Here Again' en de hit 'Rock Me Baby'. De laatste jaren is Nash vooral actief met het omzetten van zijn oude opnames naar ProTools. Naar verluid zijn ook zijn mastertapes in vlammen opgegaan bij de brand bij Universal. Zijn gezondheid hobbelt de laatste tijd al flink achteruit en op 6 oktober overlijdt hij in het bijzijn van zijn familie. Er wordt geen doodsoorzaak vastgesteld maar het overlijden gebeurt vredig en natuurlijk. Nash is tachtig jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten