Blauwe Bak Veteranen deel 49

Kijk! Ik wist dat ik het zou vergeten. Vanavond is het 3751e bericht hetgeen betekent dat 'Tweede Vaderdag' bericht 3750 is geweest. Enfin, ik ga stiekem op weg naar het 4000e bericht en vier intussen nog altijd het tienjarig jubileum van Soul-xotica. Ik moet binnenkort nog eens even terug naar juni 2012 in 'Rondom 10' maar 'spaar' een bericht omdat we het de komende week nog druk gaan krijgen met de 'Singles round-up'. Het goede nieuws is echter dat na een 'strijd' gisteravond eindelijk de draaitafels weer in balans zijn. Gelukkig dat ik net een reservenaald voor de Stanton 500 V3 had besteld (en niet VS zoals ik abusievelijk had geschreven op dit blog) want de oorspronkelijke naald op de 'nieuwe' speler lijkt opzettelijk te zijn gemold. Ik kan desondanks merken dat die niet heel veel is gebruikt want de knoppen geven nog 'klikjes' en dat hebben mijn oude spelers al lang afgeleerd.Ik hoop woensdag te kunnen beginnen met de 'Singles round-up' en gooi daarom vanavond het 49e deel van de 'Blauwe Bak Veteranen' op deze praatpaal. Vanavond starten we op 12 januari 2015. Het is een 'drukke' tijd voor de platen en dat betekent dat we vanavond nog geen maand opschieten.

In januari 2015 neem ik binnen een halve minuut afscheid van mijn laptop. Ik heb het ding gekregen in de tijd dat ik begin met Soul-xotica. Het is afkomstig van een middelbare opleiding waar de leerlingen de opdracht hebben gekregen de computer leeg te halen en opnieuw weer op te bouwen. Aan het einde van het lesjaar horen de computers te worden weggegooid maar dankzij een kennis verneem ik dat enkele onder het personeel worden verloot. Hij haalt zo de laptop binnen voor mij. Toch heb ik aanvankelijk alleen internet op de telefoon. Het is pas eind 2011 als ik een mobiele dongel neem en de laptop ga inzetten voor het internet in plaats van enkel tekstverwerking. Het is het moment waarop de Nokia stuk gaat. Vooral in 2011 en 2012 beleef ik ontzettend veel plezier van de laptop want het is tegelijk ook mijn dvd-speler. Wie herinnert zich nog 'De Video Draait'? Deze serie werd mogelijk gemaakt dankzij de laptop. Toch ben ik té slordig en doe niet geregeld de updates en dergelijke waardoor de hele boel in begin 2013 vastloopt. Mijn goede vriendin Marianne bouwt het vervolgens weer op, maar het meest betrouwbare is er vanaf. Ik durf bijvoorbeeld niet met de laptop te gaan uitzenden en koop daar eerst de IBM voor. De laptop blijft handig voor de chatroom.

Ik geloof dat het zootje draait op XP Home en daarvan gaan in 2015 de eerste beperkingen in. Het is een vrijdagavond. De radiobaas doet zijn punkshow en ik zal daarna een 'Laid(back) Night Show' doen, feitelijk de voorloper van 'Tuesday Night Music Club', maar dan op de vrijdagavond. Een collega zal binnen onafzienbare tijd op de vrijdagavond beginnen en ik hou het 'slot' warm. Ik ben inmiddels in 'private chat' met de radiobaas en hij draait de laatste plaat als opeens de laptop raar gaat doen. Het wil ene of andere update doen welke ik graag even wil uitstellen tot na de show, maar het ding wil niet luisteren. Ik verlies het contact met de chatroom al een paar maal en een minuut voor overname van de stream is dit niet het juiste moment. 'Hit it with a hammer', is de gevleugelde uitspraak van de radiobaas als een computer kuren heeft. 'I did. I just killed it', schrijf ik hem. 'You what?'. Ja, het was al een maand niet meer goed voor mijn zenuwen en op dat moment ben ik er klaar mee. Schade: Gebroken koffiekop en een barst in het scherm. Maar ja.... wat nu? Ik ga speuren op Marktplaats en vind notabene een computer in Nijeveen. De verkoper brengt het de volgende dag langs maar... het is een werkhok. Het is een oude kast welke is opgevoerd en uitgerust voor spelletjes. Ik kan maar niet de juiste kabels erbij vinden en een jaar later gaat het ding met de ijzerboer mee. Op hetzelfde Marktplaats verruim ik het aantal kilometers en kom zo uit bij iemand die oude computers opkoopt, ze voorziet van een verse Windows 7 en voor een leuk bedrag van de hand doet. Dat is de Dell waarop ik dit bericht schrijf en welke al vijf jaar trouwe dienst doet. De IBM is enkel voor de uitzendingen en viert dit jaar zijn negentiende verjaardag, compleet met origineel toetsenbord en muis!

612. Let's Praise The Lord-The Voices For Christ (US, One Way, 1978)

613. Wayward Dream-Annette Poindexter (US, Twinight, 1970, re: 2007)

614. Too Much Love Making-Gloria Scott (UK, Go Ahead, 1974, re: 2012)

We beginnen vanavond op 12 januari 2014. The Voices For Christ is de laatste uit de veilingen van mijn maat in Chicago. Een plaat waarmee ik al aardig 'ver' moet gaan qua prijs, maar dat is die ruimschoots waard. De gospelplaten op het One Way-label uit Chicago zijn erg gewild en dit is één van de meer lastig te vinden singles. Qua groepsnaam en de titel van het nummer gaan de tenen automatisch krom staan, maar gelukkig is er een geluidsclip bij en deze haalt me over om mijn best te doen voor de plaat. We horen hier een koor met een onbekend gebleven solo-zanger en een groovy saxofonist en een rock-begeleiding. Het is nog niet eens zo slecht dan dat je op het eerste gezicht zou verwachten. Toch komt de plaat nauwelijks meer aan bod in mijn shows. Daarvoor is het té weinig gospelsoul, gospelfunk of gospeldisco. Net iets té poppy. Annette Poindexter en Gloria Scott bestel ik via HHV op Discogs. HHV is de Duitse Bol en het is opvallend dat zij veel platen 'inkopen' via Record Shack in Wenen. Met die gast doe ik dan ook weer directe zaken via Discogs. Toch krijg ik al meteen te maken met een geschil want de verzendkosten zijn véél te hoog voor twee singles. Wat blijkt? HHV stopt de verpakkingen vol met flyers en andere meuk die het automatisch naar een volgende gewichtsklasse tillen. Even heeft het zelfs een onbeperkt aantal voor een standaardprijs maar enkele weken geleden is het opeens onmogelijk om gecombineerde verzendingen te doen. Dat is rond de tijd dat ik op zoek ben naar Kelly Finnigan. Annette Poindexter is een heruitgave via Numero Soul en een promo voor de box-set 'Twinight's Lunar Rotation'. Een prachtige double-sider uit 1970. Gloria Scott heb ik dan al een tijdje op het oog. Dat is één van de weinige artiesten die heeft samengewerkt met Barry White, maar waar de gouden platen uitblijven. The Voices For Christ staan begrijpelijk in de gospel-koffer en de andere twee in de koffers.

615. You And I-Black Ivory (US, Today, 1972)

616. I Can Be-The Brother Love (US, Sound Of Soul, 1971)

617. It's Not The End-Rocky Gil & The Bishops (Duitsland, Sundae Soul, 1968, re: 2014)

618. Such A Night-Lenny Welch (US, Roulette, 1970)

Tijdens het 'hoogtepunt' van de corona heeft het even helemaal stil gelegen, maar sinds een paar weken is Rarenorthernsoul weer helemaal terug. Het stuurt me driemaal per week haar mailinglist toe welke ik eigenlijk alleen nog gebruik als referentie voor zoektochten op Discogs. In 2015 bestel ik nog wel regelmatig nieuwe platen via de dealer en neem dan ook graag een paar goedkope titels mee. Dat resulteert in bovenstaande kwartet dat ik op 14 januari afreken. Rocky Gil & The Biships is dan pas uitgekomen via het Duitse label Sundae Soul. 'It's Not The End' is een track van het album van The Bishops uit 1968 terwijl 'Soul Party' in 1968 als single is uitgebracht. Het is een boogaloo-soul feestje, een 'titty-twister' welke het goed doet in de meer progressieve mod-kringen. Dat is de reden waarom de plaat sinds jaar en dag in de reserve-Blauwe Bak staat. The Brother Love blijft een eigenaardig geval. Er zijn mindere nummers op grotere labels die een fortuin moeten opbrengen, terwijl dit voor een habbekrats is te verkrijgen. Crossover van de bovenste plank als je het mij vraagt. Dat geldt ook voor het mierzoete 'You And I' van Black Ivory. Lenny Welch doet hier een uitvoering van het Lincoln Chase-nummer dat Elvis in 1964 van een grote hit heeft voorzien. Lenny doet het alleen een stuk minder opzwepend dan Elvis en deze 'laidback' sfeer kan ik goed waarderen. Mijn exemplaar is trouwens de demo met de stereo- en mono-kant. De stereo-kant heeft helaas een tik halverwege het nummer en in mono weigert het indruk te maken op mij. Arm in de aanslag om de naald een tikje te geven als we aankomen bij deze passage.

619. Sweet Dream-The Blade Family (US, King James, 1974)

620. Trouble-Foxy (US, Double Shot, 1971)

Ik zie net dat Foxy in 1969 al een plaat voor Double Shot heeft gemaakt welke redelijk aan de prijs is. Geen idee hoe dit is gesteld met 'Trouble'. Ik koop het vrij voordelig van een Amerikaanse handelaar die boodschappen doet in de 'dusties'. The Blade Family zie ik eerst voor een koninklijk bedrag staan bij Rarenorthernsoul maar besluit verder te kijken dan mijn neus lang is. Dat loont! Op Ebay vind ik een Amerikaan die een stuk schappelijker is met de plaat, hoewel die stevig aan de prijs is. Je krijgt echter waar voor je geld want 'Sweet Dream' blijft een weergaloos nummer. Ik koop de platen op 18 januair van Ebay en ze staan beide nog altijd in de koffers. Bij Foxy moet ik nog vermelden dat hier om een damesgroepje gaat en niet over de band van 'Get Off'. 'Trouble' is eerder opgenomen door Kent & The Candidates op hetzelfde Double Shot-label en ook deze heb ik in de koffers staan (en is zelfs nog Week Spot geweest in 2012!).

621. Guess Who I Belong To-Sharon Britt (US, Avco, 1973)

622. Queen Of Fools-Barbara Mills (UK, Hickory, 1965, re: 1974?)

Ik leer net dat Barbara Mills eigenlijk Barbara Henley heet en de zus is van Larry Henley. Henley is weer een lid van The Newbeats, eveneens op het Hickory-label. Ik vermoed dat deze Engelse bootleg van 1974 is, feit is dat London in juni 1975 de plaat een legale release heeft gegeven. Vaak suggereert dit dat er dan bootlegs in omloop zijn geweest. Opvallend aan deze bootleg is dat het styreen is met een kopie van het Engelse label ('record first published in 1965'). De plaat is zonnig geprijsd bij Rarenorthernsoul en ik denk even dat het de originele is. Welnee! Niet voor die prijs bij een gerenommeerde dealer. Zelfs de London uit 1975 moet al een fiks bedrag opbrengen. 'Queen' is een hele echte Northern Soul-klassieker welke essentieel is voor ieder dj. En dus ook voor mij! Daar staat tegenover dat Sharon Britt nog grotendeels onontdekt is bij de soul-mensen. Een heerlijk stukje proto-disco met genoeg klasse om veel meer te verdienen! Beide singles staan in de koffers en reken ik af op 2 februari.

623. A Knife And A Fork-Kip Anderson (NL, Era, 1966, re: 1979)

624. Love Will Rain On You-Archie Bell & The Drells (Duitsland, Atlantic, 1968)

625. People Get It Together-Eddie Floyd (NL, Stax, 1969)

626. I'm In A Different World-The Four Tops (NL, Tamla Motown, 1968)

627. Right On Be Free-The Voices Of East Harlem (Frankrijk, Elektra, 1970)

In oktober 2012 is Peter langs geweest in Nijeveen en op zondag 8 februari 2015 doen we de 'return'. Ik reis deze middag met de trein naar Weesp voor een middag muziek en bladeren door vele dubbele platen. Het levert een flink volle tas op voor terug en een aantal daarvan zijn geschikt voor de Blauwe Bak. Ten eerste is daar de plaat van Kip Anderson welke blijkbaar in 1979 is geperst voor de Suri-Soul. Dat zal dan vanwege de b-kant zijn en die heb ik nog niet eens gedraaid. Daar heb ik nu ook even geen trek in maar wellicht deze zaterdag als 'Beside The A-side' in 'Do The 45'? Het ding staat op 45cat te boek als een bootleg. Op de a-kant doet Archie Bell het weinig interessante 'Do The Choo Choo', maar de b-kant is een grote favoriet in de Carib. Dat is ook te zien aan de decoratie op het label van de b-kant. De plaat staat nog maar sinds kort in de koffers, het heeft tijden in de reserve-Blauwe Bak gestaan. Eddie Floyd is feitelijk de b-kant van 'Why Is The Wine Sweeter'. The Voices Of East Harlem is al in het vizier als ik nog helemaal niets heb met gospel. Is het overigens gospel? Platenmaatschappij Elektra doet in de vroege jaren zeventig iets met 'populaire gospel'. Dorothy Morrison mag na haar vertrek bij Edwin Hawkins Singers een aantal platen doen in een gospel-stijl zonder dat het heel erg lijkt te zijn opgedragen aan een hogere macht. Zoiets is ook het thema bij The Voices Of East Harlem. Het is eerder muziek van verbroedering. 'Right On Be Free' roept op tot vrijheid en dat kan zowel op een kerkelijke als maatschappelijke manier worden opgevat. Het is overigens de b-kant van 'No No No'. 'Cashing In' van The Voices Of East Harlem is vooral de plaat van het gzzelschap welke niet aan te slepen lijkt en een flinke bom duiten moet kosten als die opduikt.  Kip Anderson en The Four Tops staan in de reserve-Blauwe Bak, The Voices Of East Harlem in dg gospel-koffer. De overige twee staan momenteel weer in de koffer.

In de volgende aflevering vertrekken we op 9 februari en eindigen op 15 maart. Daarbij passeren we ook de 'duurste' plaat uit mijn gehele collectie!