Omdat ik de singles per zestal doe, zou ik twee trappen naar zolder kunen lopen, maar kan ook net zo goed de deurmat gebruiken. Ik had ze uiteraard ook op de singles-koffers kunnen leggen maar dat is wellicht voor later. In deze tweede aflevering zitten twee uit de 'oddballs'-collectie waarvan ik eentje puur op de gok heb gekocht. Er zijn geen Youtube-video's van de plaat en dus sta ik denkbeeldig achter de fruitautomaat in de snackbar met drie euro wisselgeld in mijn handen. Eentje van de twee ken ik al wel als artieste maar ik neem aan dat mijn aandacht is getrokken door een andere single, ook al vind ik het platenlabel erg interessant. Als jullie er klaar voor zijn, dan vuur ik nu de volgende zes singles op jullie af. De Week Spot schuift in ieder geval door naar morgen.
* Delegation- Baby You're My Mystery (UK, State, 1977)
Naar het schijnt heeft Delegation al een leven achter de rug als 'cover-up'. Menig danser verwondert zich over het plaatje en wordt met een valse identiteit het riet ingestuurd. Als je vervolgens zou weten dat je moet zoeken naar 'You've Been Doing Me Wrong' van Delegation en het dan moet omkeren voor de b-kant? Ik kan me voorstellen dat menig soul-dj en -verzamelaar in al deze jaren de single menigmaal in de handen heeft gehouden en weer heeft teruggezet. Je kan immers niet aan komen op een 'serieus' feest met een single van Delegation. Té mainstream. Hetzelfde trucje gaat ook enige tijd op voor C.J. & Co.'s 'Free To Be Me', de keerzijde van de hit 'Devil's Gun'. Het is hetzelfde wanneer kinderen geen spruitjes lusten, maar ze heerlijk vinden als je ze Brusselse kooltjes noemt. Ik geloof dat deze als de Anderson Brothers een vroeg leven heeft gehad, want het heeft veel van 'I Can See Him Loving You' van de Andersons. Gezien die plaat nogal stuk gedraaid is, is dit een welkome afwisseling. Potentiële Week Spot!
* The Dramatics- I Can't Get Over You (US, ABC, 1976)
Na de enerverende dnaser van Delegation mogen we meteen weer gaan zitten. Als we de anderhalve meter niet hadden gehad, zou ik nu een eekhoorn uit de boom plukken om stevig tegen me aan te drukken en samen te dansen. The Dramatics zijn koning als het komt tot de schuifelaars en dit is andermaal een fraai voorbeeld. Op de keerzijde staat 'Sundown (Hold Back The Night)' en dat laat een meer funky geluid horen. Dat kan de groep namelijk ook maar hier gaat mijn voorkeur uit naar het lekkere overdreven 'I Can't Get Over You'.
* Cassietta George- The Greatest Gift (US, Audio Gospel, 1966)
Cassietta zit in het pakketje van de 'oddballs'. Mark is overigens 'blind' voor religieuze boodschappen want als het een 'tune' is dan mag het in 'Five A Day' ongeacht de tekst. 'The Greatest Gift' is een sfeervolle affaire over het grootste cadeau dat deze wereld heeft gekregen. Daarbij spitst het erg toe op de geboorte van deze man en dat is niet verwonderlijk. Het is namelijk de keerzijde van 'Silent Night', maar dit is beter te genieten als de mussen dood van het dak vallen. Van 'Silent Night' kun je niets anders maken dan dat het is en dus slaan we die maar over. De plaat is oorspronkelijk in 1966 als een Audio Arts uitgebracht, deze heruitgave op Audio Gospel is van 1967 als 'Silent Night' in de Cashbox wordt genoemd. De gospel mag een beetje op haar retour zijn, hier is andermaal het bewijs dat het nog altijd welkom is in de collectie.
* Morris Jefferson- It's The Last Time Around For Me (US, Good Luck, 1980)
Laat je niet op het verkeerde spoor zetten door het verschijningsjaar. Dit kantje van Morris Jefferson is namelijk crossover-soul zoals dat rond 1972 werd gemaakt, compleet met de gitaar die we het beste kennen van The Chi-Lites en The Temptations. Oh, wat vind ik dit een onweerstaanbare plaat. Het is een b-kant. Op de topkant staat 'One More Time' en daar heeft het de gitaar geleend van The Stylistics. Ook hier weer kwaliteits-soul en minder overdreven dan 'Last Time'. Dit is een zeldzaam moment waar ik geen keus kan maken, maar dat het een excellente 'double-sider' is dat mag duidelijk zijn.
* The Johnson Family- 1-2-3 (US, Atlantic, 1975)
We staan opnieuw voor de fruitautomaat in de snackbar. Terwijl de bediening druk bezig is om de patat oorlog met ui te bereiden, speel ik een beetje met de drie euro in de broekzak. Dan valt mijn oog op de knipperende automaat in de hoek. Voordat ik het in de gaten heb, zitten de euro's in de automaat en als de bediende roept dat het eten klaar is, verspeel ik net mijn laatste punt. Het heeft me even van de straat gehouden maar ik zal niet lang treuren om de drie euro. Nu ben ik dan op een avond op de pagina van Mark en heb de 'oddballs' in eerste instantie gemist. Ik luister een paar clipjes en zie ook een paar waarbij geen links staan. Eentje daarvan is deze van The Johnson Family. Een single op het Atlantic-label uit 1975 en met het label-hoesje intact. Hier kan ik geen buil aan vallen? Nu is dan het moment dat ik ga horen of ik de jackpot heb getrokken of dat het vijftien kansarme speelbeurten oplevert. De a-kant is een prettige disco-bewerking van Len Barry's hit van tien jaar eerder. De b-kant heet 'Waitin' On The Line Again' en dat past de term 'oddball' als een latex handschoen. Het is zonder meer 'rare groove'. Een beetje een rare structuur. Het grenst aan soul maar dan ook weer aan middle-of-the-road popmuziek. Ik heb al eens een rare b-kant Limmie & Family Cookin' een kans gegeven en gun de familie Johanszoon hetzelfde.
* Theola Kilgore- The Love Of My Man (US, Serock, 1963)
Wederom oude rhythm & blues tot slot van een aflevering van de 'Singles round-up'. Theola smeekt al tijden om een Week Spot en dat gaat vast nog eens gebeuren. 'The Love Of My Man' is rhythm & blues op zijn meest 'deep', op de b-kant is het héle vroege Northern Soul. Mijn voorkeur gaat toch uit naar een 'deep' zingende Theola en het zal niemand verbazen dat 'The Love Of My Man' dan als winnaar uit de bus komt. Binnenkort meer over deze totaal vergeten en genegeerde zangeres!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten