Waarom niet 'Het zilveren goud'? Ik had gepland om het eens in de twee weken te doen en had per ongeluk juni 31 dagen toebedeeld. Ik dacht dat ik deze maand nog twee afleveringen op de rol zou hebben, maar dat blijkt nog maar eentje te zijn. Volgende week woensdag zijn we 17 juni en gezien ik 17 juni 1989 als de startdatum van platencollectie beschouw, wil ik dan in ieder geval 'Het zilveren goud' doen. Ook omdat het verhaaltje in de verte iets heeft te maken met die dag in 1989. Juli en augustus zijn 'opruimweken'. In deze maanden zitten enkele singles waarvan ik niet helemaal zeker ben wanneer ik ze precies heb gekocht, maar het moet ergens in 1994 of 1995 zijn geweest. Dat levert een goed gevulde juli- en augustusmaand op met wekelijks 'Het zilveren goud'. En dus ga ik maar verder waar ik gisteren ben opgehouden: De laatste zeventien soul-aanwinsten uit 2014. Eentje daarvan staat in de reserve-Blauwe Bak en die heb ik voor de foto maar op zijn plek laten staan. Scheelt me ook weer een wiskundige berekening om zeventien platen op de foto te krijgen. We gaan vanavond terug naar december 2014.
Financiële meevallers zijn voor iedereen welkom, maar ze worden met name in mijn huishouding als zó speciaal ervaren dat ik ze jaren later nog kan herinneren. Ik geloof dat ik in september 2014 bericht krijg van het elektriciteitsbedrijf dat ik gedurende twee jaar teveel heb bijgedragen aan het stroom. De inhoud van dat potje komt goeddeels terecht aan het zwarte goud uit de 'Blauwe Bak Veteranen', maar dat is een ander verhaal. Met name in december is het hek even goed van de dam en koop ik bijna dagelijks platen. Ik ben dan vooral georiënteerd op Ebay en niet zelden haal ik de platen rechtstreeks uit Amerika. De gedachte aan december 2014 brengt me meteen in het werk. We hebben een grote mailing in en om Nijeveen en met name The Corvells besluit ik tijdens zo'n postronde. Ik ben in 2014 nog vooral in de sortering maar zet even mijn beste beentje voor om het bedrijf te laten zien dat ik tot méér in staat ben. Ik hoor pas maanden later dat het postbedrijf reeds in oktober heeft aangegeven mij te willen overnemen. Het is eveneens de tijd van mijn ultieme radio-droom: Ik ben al een heel verhaal aan het instuderen dat ik echter nimmer hoef op te lezen. Met het dreigende ontslag kom ik weer helemaal terecht bij de gemeente Meppel. Wellicht dat ik onder het mom van vrijwilligerswerk 'fulltime' radioshows kan gaan doen bij Wolfman Radio? Ik heb het concept al liggen: 'Afternoon Delight' moet driemaal per week te horen zijn. Op maandag, woensdag en vrijdagmiddag gedurende twee of drie uren. Een soort van 'drive time show', hoewel ik wel weet dat het spoedig mijn stempel zal dragen en zelfs een beetje verder gaat. Het is een mooie droom en voor de kerst van 2015 doe ik ook eenmalige 'Afternoon Delight'. Hoewel? Ik heb het recent ook nog eens afgestoft voor een eenmalige show. Jammer dat het niet is door gegaan? Nee, ik heb geen spijt. Ik voel me nu eenmaal beter met directe collega's om me heen en bovendien is de balans tussen post- en radiowerk zo lekker.
579. Hole In Your Soul-A.C. Jones & The Soulettes (US, Imperial, 1966)
580. Veil Of Mystery-Lonette (US, M-S, 1968)
581. Mixed-Up Shook-Up Girl-Patty & The Emblems (US, Herald, 1964)
582. I'm The One To Do It-Jackie Wilson (US, Brunswick, 1969)
Voor de variatie weer veel platen die nog steeds in de koffers staan en dat geldt voor bovenstaand kwartet. Ik begin met het vervolg van de singles die ik op 10 december in de veiling win van mijn Duitse maat uit München. Ik krijg nog altijd zijn mailinglijsten en heb al eens op het punt gestaan het op te zeggen, maar dan opnieuw: Het neemt geen plek in beslag in de mailbox en soms 'ontdek' ik nog wel eens iets. De tijd dat ik actief was met zijn veilingen is al lang voorbij. A.C. Jones & The Soulettes is het nummer dat in het intro zit voor de promotie-film van de Boddie-box op Numero. Het is ook een van de weinige platen uit de studio in Cleveland welke het tot een nationale distributie heeft geschopt. Lonette is kostbaar omdat ik moet opbieden tegen een paar andere geïnteresseerden. Het is vooral het funky 'Stop' op de b-kant dat mijn voorkeur heeft, maar desondanks heb ik hem hier onder de a-kant gezet. Jackie Wilson bezorgt me aanvankelijk hoofdpijn maar dan ontdek ik dat dit nummer als b-kant is verschenen van 'Higher & Higher' in Amerika. Ik had niet verwacht dat het zó gemakkelijk kon zijn. Ondanks dat het styreen is en flink vaak is gedraaid, klinkt deze nog altijd kakelvers!
583. The Joke's On Me-The Corvells (US, Cub, 1963)
584. I'll Get You Back-Renaldo Domino (US, Sincere, 1970, re: 2008)
585. Which One Am I-The Perfections (US, Twinight, 1969, re: 2007)
586. Woman Of The Ghetto-Marlena Shaw (US, Cadet, 1969)
Ik heb net 'California Soul' in huis gehaald als mijn Franse Facebook-vriend 'Woman Of The Ghetto' adverteert met de b-kant: 'I'm Satisfied'. Ik ben meteen verkocht en zet de plaat op zijn zoeklijst want hij is zijn exemplaar binnen minuten kwijt. Dat valt nog niet mee! Cadet-styreen is berucht en de meeste platen in de handel zijn zwaar mishandeld. Of ze zijn ontzettend duur vanwege de 'Ghetto'-kant. In december 2014 tref ik een Amerikaan die geluidsclips heeft teegevoegd van beide kanten en... hoop kabaal als de muziek niet speelt, maar dan? Het is een Cadet Concept 12-opname en deze zijn knoerthard opgenomen. Dat overstemt ieder kraakje. Plus dat de plaat absoluut geen spoor van 'distortion' heeft. De plaat krijgt een fraaie prijs mee omdat het verre van Mint is. The Corvells koop ik van een Belgische dealer in Popcorn-platen. The Corvells is zo'n voorbeeld van een Popcorn-klassieker die het ook heeft gemaakt in de Northern Soul. Renaldo Domino en The Perfections komen van Rarenorthernsoul en bij Domino hebben ze abusievelijk het verkeerde geluidsclipje geplaatst. Ik zal nimmer ontdekken wat ik heb gehoord, maar de plaat is daardoor een kleine teleurstelling. Ik reken ze alle vier af op 11 december en alleen Domino staat in de reserve-Blauwe Bak.
587. Float On-The Floaters (UK, ABC, 1977)
588. Walk Away From Love-David Ruffin (NL, Tamla Motown, 1975)
589. I Can't Stop The Rain-David Ruffin (NL Motown, 1976)
590. Hope We Have-The Artistics (US, Brunswick, 1966)
591. And Get Away-The Esquires (US, Bunky, 1968)
592. Don't Leave Me-The Tempos (US, Riley's, 1967)
Op eeen doordeweekse dag loop ik naar binnen bij de inbrengwinkel van de school in Meppel. Ik heb daar afgelopen zomer (2014) vooral veel singles gekocht en een jaar eerder een aantal elpees. Het heeft nog steeds restanten van wat ik heb moeten laten staan in juli. Deze keer mogen beide David Ruffin-platen mee. Ondanks dat de hoesjes én 'I Can't Stop The Rain' in uitmuntende staat zijn, heeft 'Walk Away' een beschadiging opgelopen. Ik vervang het vinyl in mei 2016. The Floaters heb ik al in mei of juni 2011 gekocht in de Duitse persing en deze staat een tijdje in de reserve-Blauwe Bak. Deze Engelse persing maakt het voor mij af en de plaat staat nog het meest in de reserve-Blauwe Bak omdat er leuke 'links' zijn te bedenken op de radio. De overige drie zijn weer van mijn Duitse maat en nu uit zijn veiling van rond de kerstdagen. The Artistics heeft als extra noviteit dat de vorige eigenaresse haar naam op het label heeft geschreven. Haar naam luidt Gloria Jones, maar hoeft natuurlijk niet automatisch de zangeres van 'Tainted Love' te zijn. Ik denk dat Gloria Jones de Karin De Vries van Amerika. Bij The Esquires zijn de b-kanten vaak de betere kanten en dat geldt ook hier: 'Everybody's Laughing' is genieten met hoofdletter G. 'And Get Away' is een 'soundalike'-opvolger van 'Get On Up'. Meer jaren zestig-klasse dan The Tempos mag je voor die prijs niet verwachten. The Floaters, 'I Can't Stop The Rain' en The Artistics staan in de reserve-Blauwe Bak en de rest in de koffers. De eerste drie koop ik op 15 december, de andere platen reken ik op 28 december af.
593. I Want To Go Back There Again-Chris Clark (US, VIP, 1967)
594. I Can't Get Along Without You-Judy Green (US, Klondike, 1970)
595. In A Moment-The Intrigues (US, Yew, 1969)
Chris Clark is in 2014 erg gezocht vanwege deze a-kant maar Rarenorthernsoul kiest ervoor om de plaat te adverteren met de b-kant. En dat scheelt een stuk in de prijs! The Intrigues is de ontbrekende plaat op de foto. Eigenlijk vind ik geen hout aan het nummer en dus staat het niet in de weg. Het staat in de Ere-Blauwe Bak. Chris Clark in de reserve-bak. Judy Green is echter de grootste ontdekking. Ik heb de single in de promo-versie met de stereo- en mono-versie van het nummer. In stereo zou het zomaar de meest recente Daptone-uitgave kunnen zijn. Toch is het vreemd dat de plaat zo weinig bekend en gezocht is. Ik koop de plaat voor minder dan een tientje terwijl deze klinkt alsof die een paar honderd waard moest zijn. Dit was 2014, in de volgende aflevering trap ik af met een drukke januarimaand in 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten