Een radio-collega verontschuldigt zich tegenover ons dat ze geen radioshow wil doen 'te midden van de Corona-crisis'. Natuurlijk, het doen van een radioshow is geheel vrijwillig en je moet jezelf goed genoeg voelen om een show te kunnen doen, maar... niet een show doen vanwege een crisis waar je in het normale leven mee dood wordt gegooid? Ik denk dat de afleiding van een goede radioshow, een weblog dat zich druk maakt over afwijkende persingen van singles en muziek in het algemeen méér nodig op dit moment dan ooit tevoren. Op het gebied van het laatste staat Postcards al een tijdje in de remise: Ik heb het album pas ontdekt als ik de 'Hier en nu' van Weyes Blood publiceer. Muziek om de ogen bij te sluiten en op reis te gaan, dat is wat je op een moment zoals dit uitstekend kan gebruiken en Postcards kan een entreebewijs zijn. Het album 'The Good Soldier' is op 3 januari 2020 uitgebracht en natuurlijk kun je het bij de plaatselijke vinylboer halen of een online cd-winkel. Als je het geld direct bij de band wilt krijgen, is een bezoek aan de Bandcamp-pagina van Postcards de kortste klap. Voor tien dollar kan de reis beginnen!
Op het eerste gehoor klinkt het alsof Postcards al heel lang aanwezig is in de muziek maar het is vooral te wijten aan de encyclopedische kennis en voorkeuren van de twee mannen en vrouw van Postcards. De muziek neemt je mee langs het beste uit de afgelopen vijftig jaar, zolang dream pop, shoegaze, noise, psychedelica en slowcore termen zijn waarvoor je je stoel uit komt. Het trio is afkomstig uit Beiroet in Libanon. Journaalbeelden uit de vroege jaren tachtig zijn mijn eerste associatie bij Beiroet. Toch kan het opgroeien in een dergelijke omgeving erg positief uitpakken voor de muziek. In de Libanese muziek lijkt de wens om te ontsnappen uit het dagelijkse leven groot te zijn en is een muzikale droom daarbij een fraaie eindbestemming. Ik leer 'Postcards' in de afgelopen maand van track tot track kennen en ik weet niet helemaal zeker of ik er klaar voor ben om de plaat van begin tot einde integraal te draaien. Zoiets vergt enige training bij mij, maar het is per slot van rekening ook gelukt met Asobi Seksu. En dat is meteen weer een fraaie muzikale link met Postcards want beide bands zitten in dezelfde hoek.
Postcards maakt muziek dat elementen kent van soundscapes, shoegaze en zelfs her en der een vleugje punk. Tegen de solide muur van bewerkte gitaren en drums en niet zelden een synthesizer klinkt Julia Sabra's stem als engelachtig. Ik stap een maand geleden de wereld van Postcards binnen middels het korte 'Spiderwebs' en sindsdien heb ik enkele favorieten gekregen op het album. De laatste daarvan is 'Hunting Season', maar ieder nummer heeft wel 'iets' voor mij zonder dat ik tot op heden naar het volledige album kan luisteren. Dat is doorgaans geen bezwaar want ik draai nieuwe muziek vooral in de radioshows en voor dat middel zijn de nummers van Postcards uitermate geschikt. Het vervreemdende in de ogenschijnlijke radio-songs maakt dat het zo geschikt is in het huidige landschap. En de reden waarom het helemaal wordt plat gedraaid in 'Tuesday Night Music Club' en 'Afterglow'. Het jaar is nog geen kwartaal oud of dit album gaat alvast op de shortlist voor 2020.
Tenslotte kan ik melden dat Kelly Finnigan en de tweede Discogs-bestelling vanmiddag zijn gearriveerd. De Week Spot kan morgenavond gewoon van vinyl worden gedraaid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten