De singles van 2017, 2018 en 2019 heb ik al twee dagen klaar liggen voor morgenavond. De plaat uit week 13 in 2016 wil me maar niet te binnen schieten en ik vergeet het steeds om te checken. Als ik het op papier zou hebben? De computer openen is teveel werk overdag en dan komt het moment dat het bericht geplaatst moet worden. Er is precies genoeg ruimte voor vier singles op een Blauwe Bak-koffer maar 's avonds schijnt de lamp recht op deze koffer. Vandaar dat ik het kwartet mee naar zolder moet nemen voor de foto maar dat geeft niet: Ik presenteer jullie straks de laatste zes aanwinsten van deze maand. Terwijl ik aan het schrijven ben, kan ik de 'Vinyl Albums And Singles Top 40' van gisteravond 'editen' en online zetten op Mixcloud. Ofwel: Ik ben flink aan het multi-tasken en dat voordeel heb je met twee computers. Nu eerst het kwartet van week 13 uit de voorbije vier jaren.
2016: Sunshine Holiday-Carolyn Franklin (1976)
Nee, ik ga terug bladeren, maar er moet een reden zijn geweest om 'Sunshine Holiday' deze week als Week Spot te hebben. Ik heb in de eerste maanden van 2016 immers genoeg keuze uit nieuwe aanwinsten en hoef dus niet beslist terug te grijpen naar een plaat uit de nazomer van 2015. Als ik werkelijk een 'sunshine holiday' zou wensen en ik andere keuzes had gemaakt? Dan had het deze week in 2016 praktisch gezien gekund. Immers, ik heb Uffelte al toegewezen gekregen en wacht nu op het eerste deel van de verhuispremie van Nijeveen. Ik ben zelfs al een beetje begonnen met de besteding ervan want in de eerste maanden van 2016 koop ik me suf voor wat betreft de singles. Ik denk dat het gevoel een grote rol heeft gespeeld bij het overwegen van deze Week Spot. Ik kan in maart 2016 nog altijd met veel plezier terug denken aan de mooie vakantie van 2015 en hoewel Carolyn Franklin pas later haar intrede doet, kan ik de plaat koppelen aan de vakantie. In maart 2016 sta ik echter aan de vooravond van de grootste en meest uitgebreide vakantie ooit. Feitelijk is de vakantie nooit voorbij gegaan sinds ik in Uffelte woon.
2017: Love Came-Ronnie Limar (1975)
Het zijn pittige maanden, de eerste periode in 2017. Toch kent 2017 hele kleine momentjes van geluk en Ronnie Limar speelt daarbij eveneens een rol. Ik heb de single maanden ervoor eens gekregen middels Mark, maar het duurt even voordat de plaat gaat groeien. Dat moet in maart 2017 zijn geweest. De collega's van de post in Steenwijk zitten op vrijdag met uitval en dus word ik gevraagd om een paar weken op vrijdag mee te helpen. Eerst tot bijna vier uur in de nacht 'Afterglow' doen en dan vier uurtjes slapen en weer opstaan om aan het werk te gaan. Ik ontbijt dan achter de draaitafels en zo ontdek ik op een vrijdagmorgen de magie van Ronnie Limar. De plaat wordt in 2017 alsnog een grote hit. Het plaatje is op styreen dat moeilijk goed is te houden. Ik heb de single recent nog eens gedraaid en heb toen gehoord dat deze tegen het randje zit. Wellicht nog eens vervangen voor een beter exemplaar? Dat zou zomaar kunnen want Limar heeft zijn plekje veroverd in mijn hart.
2018: I Should Be Leaving You-Barbara Mason (1971)
De eerste maanden van 2018 zijn trouwens ook niet de gemakkelijkste maar in maart gaat de zon weer schijnen voor mij. Ik heb dan net een hele partij singles overgenomen van Mark. Een 'blinde' partij van platen uit de categorie 'well-used but not abused'. Her en der een knetter van het styreen en de nodige krasjes op het vinyl maar er zijn weinig singles die echt het aanhoren niet waard zijn. Ik vervang in april zelfs Bloodstone en Annette Snell terwijl ik deze niet zou hebben gekend zonder de 'soul pack'. Barbara Mason is eveneens een aangename verrassing en haar 'I Should Be Leaving You' is de eerste Week Spot uit de collectie.
2019: Got To Get You Back-Sons Of Robin Stone (1974)
,,Er staat in de agenda dat je zaterdag vrij bent", zegt maandag een collega tegen me. Het is erg vreemd maar naar het schijnt heeft de chef enkele datums overgenomen uit de agenda van 2019. Daarin staat dat ik de laatste zaterdag van maart vrij ben. Een jaar geleden vierde ik dit weekend dat ik tien jaar alcoholvrij was. Op zaterdag naar De Buze voor (voorlopig) de laatste concerten. Overigens is De Buze een paar weken geleden weer los gegaan met de concerten, ook al gooit COVID-19 nu roet in het eten. Op dinsdag 2 april is het precies tien jaar geleden en dan heb ik een zeer avontuurlijke fietstocht. Avontuurlijk? Ja, de kettingbuis is dan al poreus geworden en ik heb heel veel geluk gehad dat het ketting niet eerder door het plastic is gezakt. De vrije dagen zijn doorgestreept en dus ben ik morgen van de partij in Meppel. De Week Spot van week 14 staat al maanden vast en in week 13 twijfel ik tussen verschillende platen en geef Sons Of Robin Stone dan het voordeel van de twijfel. Een erg goede plaat, op de Engelse Atlantic, maar ook eentje die ik vaak wel eens wil vergeten om te draaien. Morgenavond mag deze samen met Limar en Mason op de draaitafels!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten