Het begint nu echt weer te kriebelen voor wat betreft de Pioneer. Deze staat al bijna een jaar in de schuur omdat de reparatie aldoor wordt uitgesteld. Nu het voorjaar aanbreekt heb ik weer een stok achter de deur. Ik moet zo nu en dan weer een zondag achterover leunen en de kilometers onder mijn voeten zien door glippen. Ik wissel de laatste maanden tussen een bijna antieke elektrische fiets en de gewone postfiets en heb gisteren, een beetje ondeugend, mijn 'oude' elektrische fiets meegenomen. Die is inmiddels helemaal toegeëigend door een collega, maar zij heeft de fiets voor dinsdag toch niet nodig. Omdat ik weet dat het geen onaardig weer zal worden, heb ik zin om er even op uit te gaan met een betrouwbare elektrische fiets. De hele oude staat op het punt om uit elkaar te vallen en krijg ik met pijn en moeite op een snelheid van achttien kilometer per uur. Let wel: Dat is ook mijn normale fietssnelheid maar op een elektrische fiets kost het alleen maar meer moeite. Het is pas na vijf uur als ik op de fiets stap voor een equivalent van een 'bochtje om'. Het verbaast me opnieuw hoe snel je in een andere omgeving kan zijn...
Eerst is het plan om richting Dwingeloo te gaan, maar ik merk al snel dat ik dan alleen maar wind in de rug heb. Stel je nou voor dat de batterij het dan al bekeken, dan moet ik wel een heel eind terug met tegenwind trappen. Ik buig af naar Ansen en ben binnen de kortste keren in Ruinen. En dan...? De polders in! Ik ben in de buurt van Oldenhave (waar de foto is genomen, alleen niet door mij en niet vanmiddag) als ik drie van de vijf steentjes over heb op de fiets. De weg buigt wel ernstig in zuidwestelijke richting. Op de ligriets zou de tocht dan net zijn begonnen, maar nee... ik wilde een klein blokje om en dit gaat té ver worden. Middels een klein boerenweggetje kom ik weer in een bekende omgeving: Het fietsknooppunt tussen Oosteinde en Ruinen. Daar steek ik de weg over en kom opnieuw in Ansen. De accu heeft nog altijd twee steentjes en dus heb ik nog zowel energie op de fiets als in mijn lichaam over en steek nog even verder door om Rheebruggen heen. Een anderhalf uur later ben ik terug. Dan begint het al een beetje te schemeren en de wind is stevig en koud. Het is mooi geweest. Ik heb geen idee qua kilometers maar ik schat twintig tot vijfentwintig. Het moest immers een 'blokje om' blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten