Ik vind het lastig voor te stellen omdat ik bijna ieder detail van de tocht nog weet te herinneren. Toch is het vandaag (qua dinsdag) een jaar geleden dat ik het 'ge-Vecht' heb geleverd. Toen met een operationele ligfiets en de hoop op een fraaie zomer. Een heel verschil met tegenwoordig. Nu zou ik een 'crimineel' zijn geweest als ik voor mijn plezier zo'n eind uit de regio zou gaan. Straks wil ik het bos in. Ik heb geen boodschappen te doen, maar wil desondanks even een frisse neus halen. Tegelijk heb ik vandaag ook flink wat werk voor de boeg voor wat betreft Soul-xotica en dus trap ik nu af met het 'Week Spot Kwartet' van deze week. Ik wil graag de foto nemen op de platenkoffers en moet daarvoor wachten tot vanmiddag. Veiligheidsriemen vast en we gaan terug naar week 14 in 2016, 2017, 2018 en 2019.
2016: One Man Band-Ronnie Dyson (1973)
Eén van de eerste maanden dat ik singles koop bij Mark en ben zeer verbaasd als ik zie dat dit een Nederlandse persing is. Dat is op zichzelf niet vreemd want Mark haalt veel van zijn handel uit Nederland. Hij heeft daarbij een paar ultieme favorieten en Ronnie Dyson is daar eentje van. In Nederland woont hij kortstondig in de Tipparade met 'Why Can't I Touch You' en dat is eigenlijk best wel het hoogst haalbare voor de matige plaat. Verderop in zijn loopbaan heeft Dyson echter een paar erg goede soul-platen gemaakt. Natuurlijk is zijn uitvoering van 'When You Get Right Down To It' al jaen een favoriet bij mij, in 2016 schaf ik twee aan van Ronnie Dyson. 'One Man Band' is inmiddels gedegradeerd tot de reserve-Blauwe bak wellicht omdat het toch iets té poppy is en ik de plaat te vaak heb gehoord.
2017: You Don't Love Me No More-Candi Staton (1972)
Dat neemt me mee terug naar de prachtige zomer van 2016. Deze staat geadverteerd bij Rarenorthernsoul en ik kan mijn oren niet geloven bij de soundclip. Dit moet ik in zijn geheel horen vanaf Youtube! Even rondsnuffelen op Discogs en dan zie ik dat mijn vriend van Record Shack een exemplaar heeft liggen. Dan heb ik meteen de gelegenheid om een paar extra platen mee te nemen. De opname van Candi blijft me verwonderen. Wat gebeurt er toch allemaal in de studio? Hebben ze een houten vloer? Wie haalt het in zijn hoofd om tijdens een take over de houten vloer te lopen? Of is het een onstabiele kruk of zelfs één van de muzikanten die mee tikt? Hoe dan ook: Het is een kakofonie op de achtergrond terwijl Candi vanuit haar tenen zingt en op het punt staat om in huilen uit te barsten.
2018: Footprints On My Mind-Annette Snell (1973)
Mijn eerste exemplaar komt in de 'soul pack' die ik onlangs van Mark heb gekocht. De a-kant, 'You Oughta Be Here With Me' klinkt op het eerste gehoor wel interessant, alleen is het styreen helemaal stuk gedraaid aan die kant. Een maand later bestel ik elders een beter exemplaar, maar... dan heb ik 'Footprints' al helemaal in mijn hart gesloten en doet 'Oughta' helemaal niet meer mee. Net als bij Candi Staton speelt ook hier de sfeer weer een grote rol en het brengt me keer op keer weer kippenvel.
2019: Gay With An E-Wicked Lester (2009)
Tien jaar zonder de drankjes en dat moet worden gevierd met een 'symbolische' Week Spot. Nu speelt Wicked Lester voor mij al sinds 2013, het duurt pas tot eind 2018 eer ik eens een exemplaar koop van de single. In de tijd dat ik ben gestopt met drinken, koop ik mijn exemplaar van 'Ain't No Mountain High Enough' van Marvin Gaye & Tammi Terrell en omdat Wicked Lester ook in 2009 is verschenen, moet dit gewoon de Week Spot zijn in week 14 van 2019. Omdat ik komende zaterdag de Blauwe Bak Top 45 ga draaien in 'Do The 45' zal er geen 'Week Spot Carousel' zijn. Een week later komen we alle Week Spots uit week 13 en 14 weer tegen in de 'Sweet 16' (en dus ook op Mixcloud).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten