Blauwe Bak Veteranen deel 33

Tot een paar maanden geleden publiceerde ik bijna iedere woensdag een aflevering van 'Het zilveren goud'. Afgelopen maand is de serie echter helemaal niet langs geweest op Soul-xotica. Betekent dit dat ik in februari 1995 geen singles heb gekocht? Nee, ik heb wel singles gekocht en totaal tien die nog in de bakken staan. Bij maart 1995 reken ik 46 singles. Ik dreig al met tweemaal per week, vooral omdat ik de platen het liefst zo fraai mogelijk op de foto kan zetten. Zeven afleveringen van acht singles zou dan heel erg mooi zijn. Toch gaat het niet helemaal van harte. Het probleem is gewoon dat als ik één jaar uit mijn leven zou mogen vergeten, dat het waarschijnlijk 1995 zou zijn. Tweemaal per week terug naar die ellendige tijd? Nee, ik heb vanmorgen besloten om het rigoureus aan te pakken en vier afleveringen van veertien singles te doen. Steeds met een klein verhaaltje over die tijd. Een tijd waar ik niet trots op kan zijn en mijn eigenwaarde is op dat moment ook miniem. Omdat ik al heb aangekondigd om zaterdag te beginnen en vanavond een aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen' te doen, heb ik mezelf dermate lekker gemaakt met het laatste dat ik het ook wil doorzetten. Komend weekend (misschien ook wel vrijdag?) het eerste deel van 'Het zilveren goud' met tien singles van februari en vier van maart 1995 en dan ga ik het over werk hebben in het bericht. Vanavond gaan we terug naar een fijnere periode: De reis gaat vanavond van 19 februari naar 14 maart 2013.

Laten we eerst eens kijken naar de einddatum in dit bericht: Donderdag 14 maart 2013. Mijn enige zwager (dat krijg je als je slechts één zus hebt) viert deze dag zijn vijftigste verjaardag. Nu ben ik al jaren niet meer op de verjaardagsfeesten geweest van zus en zwager, meestal omdat deze doordeweeks vallen en dat is in 2013 dus eveneens het geval. Toch zit er voor mezelf een kleine 'verplichting' aan het bezoeken van deze verjaardag. Omdat mijn beide broers in Denemarken wonen, ben ik de enige broer van mijn zus die in Nederland woont en ik voel me verplicht bij deze specifieke verjaardag te zijn. Niet dat mijn zwager een uitgebreid feest geeft want het is gewoon net zo'n visite als wanneer hij 43 of 57 wordt. Ik kan deze middag vrij van het sorteren in de post en heb dan nog geen verplichtingen met radioshows op donderdagavond. Niets staat me in de weg om volledig met de trein naar IJlst te gaan. Dat is een kleine buitenlandse reis. Het gaat sneller om in Heerenveen uit de trein te stappen en met de bus naar Sneek te gaan. Per trein moet je over Leeuwarden en dan maar hopen dat je een rechtstreekse trein naar IJlst en Stavoren hebt. Aan de andere kant: Met de trein heb ik een excuus om even de Friese hoofdstad in te duiken en dat doe ik ook op deze bewuste avond. De rit van Leeuwarden naar IJlst is een drama. Er rijden door een ongeval geen treinen tussen Mantgum en Sneek en dus moeten we met zijn allen overstappen op een bus. Op het station duurt het dan ook nog twintig minuten voordat de trein naar IJlst arriveert. Met andere woorden: Ik arriveer erg laat op de verjaardag, maar gelukkig is het ongeval op het nieuws geweest en kom ik ermee weg. De jacht naar de singles komt niet aan bod.

Deze avond vindt echter een bijeenkomst plaats in De Buze in Steenwijk waar ik erg graag bij had willen zijn. Het is maar een geluk gebleken dat het zo is gelopen. Op deze bijeenkomst wordt de vrijwilligers koeltjes medegedeeld dat De Buze geen muziekpodium meer is. Het gaat ingezet worden voor naschoolse opvang en ander jongerenwerk. Tot mijn grote verbazing laten de aanwezige vrijwilligers zich het kaas niet van het brood eten en besluiten ter plekke om zelf de organisatie van de concerten te gaan doen. Het struikelblok voor de beheermaatschappij is het al dan niet aanstellen van een podium-programmeur. Na een jaren lange strijd is De Buze pas weer open gegaan en wordt dit weekend het tweede concert gegeven. Het podium is nu helemaal los gemaakt van het jongerenwerk en mag zich weer richten op het aanbieden van een cultureel verantwoord muziekprogramma. Ik ben in 2013 nog altijd vrijwilliger bij De Buze maar vind het steeds bezwaarlijker worden om diensten te draaien en tien kilometer midden in de nacht te fietsen. Na de uitkomst van de overleg besluit ik een week later een punt te zetten achter mijn vrijwillige activiteiten in De Buze. Ze mogen me echter altijd bellen voor een dj-optreden en dit zal ik voor nop blijven doen. Dat gebeurt nog twee of drie keer na die tijd.

344. Get On Up-The Esquires (US, Bunky, 1967)
345. No One To Love-Pat Lewis (UK, Solid Hit/Outta Sight, 1967, re: 2011) 346. You Pulled A Fast One-The Flirtations (UK< Racetrack, 2013)
347. Hey Sah-Lo-Ney-Mickey Lee Lane (bootleg, Swan, 1965, re: 2013)
Met The Esquires nemen we meteen afscheid van februari 2013. Het is de laatste single die ik van 'mijn Duitse maat' in München koop. Nee, niet de laatste plaat die ik van hem koop, maar de laatste uit deze vangst. Ik heb in maart 2013 weer wat geld om handen en dat betekent onder andere dat de soul-collectie weer verder mag groeien. De 'Northern Soul Jukebox' vormt daarbij een belangrijke inspiratiebron en dat helpt em aan 'Look What I Almost Missed' van Pat Lewis. Dat staat samen met 'No One To Love' op een Outta Sight-heruitgave, ook al reken ik 'No One To Love' tegenwoordig als reden om hem in de koffer te houden. Ik koop in deze periode eveneens twee Polydor-singles van The Flirtations maar die staan al jaren in de algemene bakken. 'You Pulled A Fast One' is een vrij recente opname van The Flirtations met producent Ian Levine en begin 2013 verschijnt dit als single. Mickey Lee Lane staat te boek als een bootleg heowel ik de plaat via Rarenorthernsoul heb gekocht. Het is qua label een directe reproductie van de stereo-uitvoering van de originele Amerikaanse single. Pat Lewis reken ik op 7 maart af, de overige twee op 8 maart 2013. Esquires en Pat Lewis staan in de koffers, The Flirtations in de reserve-Blauwe Bak en Mickey Lee Lane in de Ere-Blauwe Bak.

348. Goodbye Baby-Unknown Boddie Artist (US, Boddie/Numero Music Group, 2010)
349. Midnight Blue-Wendy Alleyne (Barbados, Wirl, 1976)
350. Don't Ever Be Lonely-Cornelius Brothers & Sister Rose (US, United Artists, 1972)
351. It Takes The Dark To Make You See The Light-Joe Haywood (US, Rampage, 1972)
We beginnen dit kwartet met een laatste plaatje dat ik bij Rarenorthernsoul heb gekocht. Ik ben ernstig aan het twijfelen bij deze plaat maar het is de lo-fi atmosfeer die me tenslotte in pakt en me de plaat doet bestellen. Er is sindsdien een wereld voor me open gegaan. Nee, we weten nog steeds niet welke zangeres of meidengroep verantwoordelijk is geweest voor deze opnames, maar het opent voor mij wel de weg naar Numero Music Group. De plaat verschijnt met Record Store Day in 2010 als box met drie singles en allemaal 'onbekende' demo's uit de archieven van Boddie. Volgende week sta ik bij King Kong in Leeuwarden oog in oog met de felbegeerde box met vijftig vinyl-singles uit de Boddie-stal en heb dikwijls getwijfeld om deze te kopen, maar nee... 250 euro is en blijft een hoop geld. Op 12 maart 2013 ben ik aan het speuren op Marktplaats en maak kennis met een verkoper waarmee ik deze maand heel veel zaken zal doen. Ik zal er jaren later nog mijn voordeel mee doen als de interesse meer richting Carib- en Suri-soul gaat. Wendy Alleyne is mijn eerste single op het Wirl-label, buiten de oer-versie van 'Big Bamboo' van Emile Straker & The Merrymen. Overigens is dit het rode label zonder de vermelding van The Dynamics. Op de blauwe labels wordt The Dynamics wél genoemd. Cornelius Brothers en hun zusje Rose hebben nooit een slechte plaat gemaakt. 'I'm So Glad' is de eigenlijke a-kant, maar de b-kant is iets meer 'classy' en meteen mijn favoriet. Joe Haywood is een held uit de Carib-soul en 'It Takes The Dark' is mans' laatste plaat uit 1972. Alle vier singles staan in de koffers.

352. Do You Ever-The Manhattans (US, De Luxe, 1971, re: 1973)
353. Shout Bamalama-Mickey Murray (US, SSS International, 1967)
354. Let's Go Together-Pat Lewis (US, Golden World, 1966)
355. Love Is All Right-Jesse James (UK, Harthon/Outta Sight, 1968, re: 2012)
De eigenlijke a-kant van The Manhattans is 'If My Heart Could Speak' maar ik heb 'Do You Ever' altijd de fijnere kant gevonden. Mickey Murray staat ten onrechte in de reserve-Blauwe Bak omdat ik zojuist het prachtige 'Lonely Room' heb ontdekt. Pat Lewis maakt deel uit van de Golden World-verzameling en aanvankelijk koop ik de plaat voor 'Can't Shake It Loose'. De andere kant is toch ietsje interessanter. Jesse James is de schrijver van het liedje dat vooral bekendheid zal genieten als het instrumentale 'The Horse'. Het origineel wordt in 2012 samengebracht met het 'She's Wanted' van Larry Clinton. Dit staat in de Ere-Blauwe Bak maar zou vanwege Larry Clinton wel weer terug in de koffers mogen. Mickey Murray en Pat Lewis staan in de reserve-bak en The Manhattans in de koffer. De eerste twee koop ik van de Marktplaats-gast uit Den Haag, Pat Lewis komt op 12 maart van 'mijn maat in München' en Jesse James koop ik bij Rarenorthernsoul op 13 maart 2013.

356. Tear Stained Face-Don Varner (UK, Soul City, 1967, re: 2002?)
357. Don'tcha Hear Me Callin' To Ya-The 5th Dimension (US, Soul City, 1969)
358. Breaking Down The Walls Of Heartache-Johnny Johnson & The Bandwagon (UK, Epic, 1968, re: 1979)
359. Shiftless Shady Jealous Kind Of People-The O'Jays (NL, Epic, 1973)
Dave Godin heeft jaren geleden een standbeeld gekregen op Soul-xotica. Hij zet Motown op de kaart in Engeland, bedenkt de termen 'Northern Soul' en 'deep soul' en heeft een platenzaak vanaf de eind jaren zestig: Soul City. Hij brengt dan ook singles uit van Amerikaanse labels zonder een vaste distributie in Engeland. Soul City gaat als platenlabel ter ziele als hij en zijn vrienden aan de slag kunnen bij eerst Mojo en later Contempo. Soul City krijgt omstreeks de eeuwwisseling een reïncarnatie. Don Varner stamt uit die latere tijd. Wat opvalt is de slechte audio-opname. Deze komt van Rarenorthernsoul, de overige drie koop ik op 14 maart 2013 bij King Kong in Leeuwarden. Het zijn er overigens veel meer maar de meeste zijn inmiddels verhuisd naar de algemene bakken. 'Take Your Time' van S.O.S. Band en 'Beautiful Brown Eyes' van Solomon Burke schieten me dan zo te binnen alsook een andere O'Jays-single. The 5th Dimension heb ik dan al jaren als de Deense Liberty en ook dan heb ik de b-kant al ontdekt. Johnny Johnson komt uit de 'Disc-O Doubles'-serie en is op blauw vinyl. Nederland is in het begin niet bepaald consistent met het Philadelphia-label. 'Back Stabbers' verschijnt op CBS en 'Shiftless' (en ook '992 Arguments') op Epic. Johnny Johnson staat in de Ere-Blauwe Bak en de overige drie in de reserve-Blauwe Bak.