Zijn Denen van nature eigenwijs? Ik zou dat mijn broers nog eens moeten vragen want zij zijn ervaringsdeskundigen op dat vlak. De singles uit Denemarken zijn gearriveerd. Waar wij het retouradres op de achterkant van een pakket of envelop schrijven of desnoods heel klein in de rechterbovenhoek, daar zitten er twee adreslabels op dit pakket. Het is aan de postbode om te ontdekken wie de afzender is en wie het pakket dient te krijgen. Het moge duidelijk zijn dat ik geen pakket naar Denemarken stuur en vervolgens Deense postzegels erop plak. Ik kan me opeens weer de vorige bestelling van deze verkoper herinneren. Ook nu weer oude Deense kranten (januari) om de boel op te vullen. Het pakket doet echter waarvoor het is aangesteld: Het brengt de platen veilig en solide van Denemarken naar Nederland en daarbij rekent hij niets voor de verpakking. Hij heeft zelfs een actie: Als je voor tien euro aan platen koopt, mag je twee uitzoeken van een lijst met gratis singles. Dat maakt dat ik voor vijftien euro zes singles aan de verzameling kan toevoegen en die ga ik nu voor het eerst beluisteren.
* LaVern Baker- Let Me Belong To You (US, Brunswick, 1965)
Ik begin meteen met een gratis plaat. De verkoper heeft bij de gratis platen gezet dat hij ze geen 'grading' heeft gegeven en dat de meeste platen ergens tussen VG+ en Mint moeten in zitten. Hoewel... er zijn een aantal die hij van meer uitleg heeft voorzien. Ik heb in eerste instantie mijn zinnen gezet op de ontbrekende Diane Jenkins-single met een kras op de b-kant, maar die heeft hij net weggegeven met een andere order. Verder zie ik niet platen die eruit springen voor mij en prik eigenlijk blindelings een plaat. Dat wordt dan het Brunswick-debuut van LaVern Baker. Je kan met Baker bijna niet misgrijpen en dat geldt ook voor het sfeervolle 'Let Me Belong To You'. Het past erg mooi tussen de overige 'ballads with a beat' die ik de afgelopen week heb mogen verwelkomen. 'Pledging My Love' is minstens zo mooi en dus kan ik concluderen dat ik een erg fijne 'double-sider' heb binnengehaald voor noppes.
* Jimmy Beaumont- There's No Other Love (US, Gallant, 1964)
Het is de eerste keer dat ik hem beluister. Ik zie de plaat bij deze verkoper staan en de naam geeft een prettige associatie met de 'Northern Soul Jukebox' en ik denk lange tijd dat de plaat vrij zeldzaam en gewild moet zijn. De prijs valt me anno 2020 honderdvijftig procent mee. Ik besluit te plaat 'blind' te kopen en ik kan melden dat dit geen teleurstelling is geworden. 'There's No Other Love' is eigenwijs genoeg om op de 'Northern Soul Jukebox' te staan maar feitelijk grenst het dichter aan de Belgische Popcorn. Een fijne uptempo danser van de voormalige zanger van The Skyliners. 'Please Send Me Someone To Love' is daarentegen een echte slijper in de doowop-traditie. Erg goed gedaan, maar ik blijf bij 'There's No Other Love'.
* The Flamingos- Think About Me (US, Worlds, 1974)
Dit plaatje is compleet nieuw voor mij. Toch is het een paar dagen geleden dat Mark een exemplaar aanbiedt. Als ik hem niet op Discogs had gezien, dan had ik hem grif van Mark gekocht. Nu heb ik de single echter voor een paar euro. Alle beetjes helpen, nietwaar? Zijn er meerdere hondjes die The Flamingos heten? Vast, maar hier hebben we het over een voortzetting van de bekende Flamingos dat al vanaf de vroege jaren vijftig haar kunsten vertoont en waarvan ik 'Do It To It' (Philips, 1967) in de reserve-Blauwe Bak heb staan. J.J. Jackson leidt het mierzoete orkest op deze fijne poging tot 'sweet soul' maar dan met de voeten stevig verankerd in de traditionele doowop. Deze combinatie maakt het tot wederom zo'n onweerstaanbare crossover-plaat uit de vroege jaren zeventig van een groep die een flink aantal jaren meeloopt in de business. Potentiële Week Spot!
* The Presidents- 5-10-15-20 (UK, A&M, 1971, re: 1972)
Hoezo dubbel? Ik neem de plaat 'gratis' mee omdat het een Engelse persing is. Nu blijkt dat '5-10-15-20' de eigenlijke a-kant is en 'Triangle Of Love' de keerzijde. Beide singles zijn afzonerlijk uitgebracht in Amerika en mijn persing van 'Triangle Of Love' heeft een andere b-kant. Overigens is deze plaat tweemaal uitgekomen in Engeland. De eerste keer in 1971 en de tweede maal in augustus 1972 waarvan dit de promo is. Beide nummers zijn in de stijl van The Delfonics en producties van Van McCoy. 'Triangle Of Love' heeft nooit iets voor mij betekend en ook '5-10-15-20' kan een paar draaibeurten gebruiken. Op zo'n Engelse persing klinkt 'Triangle' ineens een stuk overtuigender en dus ga ik het Amerikaanse exemplaar hiermee vervangen in de koffers.
* Priscilla Price- Funny (US, GeNeva, 1973)
Natuurlijk is het maar een sticker op een plaat dat tot stand is gekomen middels een contractbespreking waar we niet bij zijn geweest. Toch heb ik voor enkele platenlabels een zwak en GeNeva is daar eentje van. Zo heb ik een paar maanden geleden eindelijk de eerste GeNeva aan de collectie toegevoegd middels Mike Jemison en nu koop ik Priscilla Price op de gok omdat de prijs aardig genoeg is. 'Funny' duurt twee minuten en vijftig seconden zonder de monoloog en ruim een minuut meer mét de monoloog. Dat maakt me nieuwsgierig. Priscilla doet het lekker rustig aan op 'Funny', maar ik moet de plaat eerst wel een paar maal hebben gedraaid voordat ik een definitief oordeel kan vellen. 'Only Yesterday' is echter met het intro meteen helemaal raak. Waar Priscilla op 'Funny' luchtig wil klinken, komt het haar uit de tenen op 'Only Yesterday' en dus is dit meteen mijn favoriete kant.
* Ed Townsend- Don't Lead Me On (US, Tru-Glo-Town, 1966)
Eigenlijk de b-kant maar ik geloof het wel. Kunnen jullie een geheimpje bewaren? Dit is komende dinsdag de kersverse Week Spot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten